نظرات کاربران درباره کتاب آشنایی با قرآن جلد 1

اسم کتاب معرفی کننده موضوع اصلی آن می باشد. در جلد یک شهید مطهری قبل از اینکه تفسیر را شروع کند گزیده‌ای از مفاهیم اصلی قرآن را به طور ساده و با استناد به آیات و روایات و اشعار بزرگان بیان نموده است. با بیان آن نکته ها ذهن خواننده را بیشتر با موضوع اصلی آشنا کند.

ما این کتاب و به عنوان واحد درسی می خونیم

کتاب #آشنایی_با_قرآن ۱ قرآن را با قرآن باید فهمید. نکته مهمی که در بررسی قرآن باید به آن توجه داشت این است که در درجه اول می باید قرآن را به کمک خود قرآن شناخت مقصود این است که آیات قرآن مجموعاً یک ساختمان بهم پیوسته را تشکیل می دهند؛ یعنی اگر یک آیه از آیات قرآن را جدا کنیم و بگوییم تنها همین یک آیه را می خواهیم بفهمیم شیوه درستی اتخاذ نکرده ایم. البته ممکن است فهم ما از همان یک آیه درست باشد، اما این کاری است از احتیاط بیرون آیات قرآن برخی مفسر برخی دیگر است قرآن آنجا که از وحی سخن می گوید هیچ سخنی از عقل به میان نمی آورد بلکه تنها سر و کارش با قلب پیامبر است. معنای این سخن این است که قرآن به نیروی عقل و با استدلال عقلانی برای پیامبر حاصل نشده بلکه این قلب پیغمبر بود که به حالتی رسیده غیر قابل تصور برای ما و در آن حالت استعداد درک و شهود آن حقایق متعالی را پیدا کرده است. روزی مردی به خدمت رسول اکرم آمد و عرض کرد سؤالی دارم. پیامبر فرمودند آیا می خواهی پاسخت را بشنوی؟ عرض کرد بفرمایید. پیامبر فرمود آمده ای از من معنای بر و نیکی و ائم و زشتی را سؤال کنی؟ جواب داد آری سؤال من همین است. پیامبر سه انگشت خود را جمع کرد و آرام بر سینه مرد زد و فرمود این فتوا را از قلبت بپرس و بعد اضافه کرد: این دل انسان طوری ساخته شده است که پیوندی دارد با نیکیها؛ با نیکیها آرام می گیرد ولی بدیها و زشتیها آن را مضطرب و ناراحت می کند. درست همانگونه که بدن انسان اگر چیزی که با آن تجانس ندارد واردش شود نظم آن را بهم می زند و کار ارگانهای مختلف آن را مختل می سازد، روح انسان نیز به واسطه اعمال ناشایست دچار اختلال و ناراحتی می شود. آنچه که در میان ما عذاب وجدان نامیده می شود ناشی از همین عدم تجانس روح است با زشتکاری و تباهی پس پیمبر گفت استفتوا القلوب گرچه مفتیشان برون گوید خطوب گوش کن استفت قلبک از رسول گرچه مفتی برون گوید فضول اگر واقعا نیت و قصدت پاک باشه قلبت تو را راهنمایی می‌کند... ثواب یا فهم قرآن؟ گروهی می پندارند منظور از تلاوت قرآن، تنها خواندن #قرآن به قصد ثواب بردن است بدون آنکه چیزی از معانی آن درک گردد. اینها دائماً قرآن را دوره می کنند اما اگر یک بار از ایشان سؤال شود که آیا معنی آنچه را می خوانید می دانید از پاسخگویی عاجز می مانند خواندن قرآن از این جهت که مقدمه ای است برای درک معانی قرآن لازم و خوب است و نه صرفاً به خاطر ثواب آیا چون #عقل خطا دارد باید تعطیل شود؟ اینجا این سؤال مطرح می شود که آیا باید به واسطه عملکرد نادرست ذهن در پاره ای موارد قوه اندیشه را تعطیل کرد یا آنکه نه با وسایل و اسباب دیگری می باید خطاهای ذهن را پیدا کرد و از آنها جلوگیری نمود؟ در پاسخ این پرسش، سوفسطائیان می گفتند اعتماد بر عقل جایز نیست و اساساً استدلال کردن کار لغوی است. فلاسفه در این زمینه جوابهای دندان شکنی به اهل سفسطه داده اند که از جمله آنها یکی این است که سایر حواس هم مانند عقل اشتباه می کنند ولی هیچ کس حکم به تعطیل و استفاده نکردن از آنها نمی‌دهد. مثل #خطا های دیداری #یادداشت_من : به خاطر دارم که خوانده ام که عقل مانند ماشینی است. خود این ماشین هیچ‌گاه خطا نمی‌کند. منشا اکثر خطاها ناشی از مواد اولیه و اطلاعاتی است که ما برای تجزیه و تحلیل به این ماشین می‌دهیم. لذا اگر ما اطلاعات درست بدیم و در چهارچوب درست پیش برویم(مثلا از موارد یقینی و مطمئن به جای گمان و فرضیه استفاده کنیم) احتمال خطای عقل ما کم خواهد شد و به جواب و نتیجه گیری درستی خواهیم رسید.