نظرات کاربران درباره کتاب اندوه بالابان

من عاشقِ جستجوگریِ آدم‌ها به‌خصوص بچه‌ها هستم و از این نظر، داستان مَندو برایم جذاب بود. به‌علاوه اینکه جنوبی بودنِ شخصیت‌ها و فضای داستان هم آرام‌ آرام راه خودش را در ذهنم باز کرد. تصویرگری‌های این کتاب هم کاملا متناسب با فضا و فرهنگِ قصه بود و کار داستان را پیش می‌برد. درمجموع خواندن این کتاب 32 صفحه‌ای را به آدم‌بزرگ‌ها و بچه‌ها پیشنهاد می‌کنم. به قاچاقچی‌ها هم. بالاخره آن‌ها هم باید بدانند چقدر کارشان زشت است و حفظِ آب و خاک را کمی از بچه‌ها یاد بگیرند. و حتی به حیوانات. تا فراموش نکنند ما هنوز به فکرشان هستیم.

رمان "اندوه بالابان" واسطه می شود تا ما با مندو، پدرش، ناخدا، سلطان و صحبت، خلیج فارس و بالابان رابطه سازی کنیم. شاید بسیاری از ما تا پیش از خواندن این کتاب چیزی درباره بالابان نشنیده باشیم، اما احوال آنها در تاریکی و سرنوشتی که انتظارشان را می کشد، آنطور که نویسنده توصیف می کند‌؛ بالابان را به بخشی از داده های زیست محیطی ما تبدیل می کند، همچنان که مفهوم خودباختگی و هویت با ظرافت از طریق تاکید روی واژه ها، گویش و یادآوری مرزها بیان می شود. وساطت مندو به عنوان کودک و وجوه اشتراک آن با طبیعت نیز به خوبی در داستان نشان داده شده، موقعیت هایی که بین مندو و بالابان ارتباط برقرار می شود، با زبانی که نیاز به ترجمه ندارد و حمایت هایی که مندو دریافت می کند تا بتواند حامی بالابان ها باشد، از زاویه روان تحلیل قابل توجه است.