نظرات کاربران درباره کتاب احتمالاً گم شده‌ام

کتاب ۲۱۰ کتابخانه همگانی، کتاب جالب و متفاوتی بود. راوی داستان بعد از ۳۵ سال هنوز در گذشته گیر کرده و داره باهاش زندگی می کنه. پی نوشت : کاش میشد به گذشته فکر نکرد !!!!!!

به نسبت خیلی از رمان های ایرانی، این کتاب در جایگاه بسیار بالاتری قرار داره. نحوه نگارش و داستان پردازی کتاب اونقدر برای من جذاب بود که کل کتاب رو در یک شب خوندم. امیدوارم بخوانید و لذت ببرید.

دوستش داشتم قلم روا و زیبا ولی کلیت داستان گنگ بود و نتیجه گیری نتونستم بکنم

متن داستان اونقدری کشش داشت که بخوام زودتر تا تهش رو بخونم ولی واقعا تا آخرش نفهمیدم بالاخره گندم واقعی بود یا تخیلی! خود راوی بود یا واقعا دوستش بود! هرجا میخواستم در این مورد به قطعیت برسم یه جمله ای گفته میشد که دوباره به شک می افتادم! این حد از تعلیق و سردرگمی برای من جذاب نبود، ولی شاید مورد علاقه خیلی ها باشه! ضمنا همه اش در طول داستان فکر میکردم نویسنده حوصله نداشته زیاد تایپ کنه بخاطر همین اکثر جمله هاش رو ناقص گذاشته! 😂😂

خدا رو شکر بالاخره کتاب های نشر چشمه دوباره دارن میان طاقچه که بشه زیرشون نظر گذاشت چون من معمولا کتابا رو چاپی میخرم و از طاقچه بیشتر برای نظر گذاشتن استفاده میکنم این کتاب هم تو برنامه خوندنم در یک ماه آیندست وقتی که خوندمش نظرمو ویرایش میکنم پ.ن: چون اینجا خیلی از کتابا رو نداره اگه دوست داشتید پیج کتاب من رو در اینستاگرام دنبال کنید @i._.shayan کتابای جدیدی که خوندمو اونجا میزارم

نویسنده قلم جالبی داره ولی موضوع یک زن روان پریش میتونه بهتر کار بشه که گره های ذهن خواننده هم باز بشه

/اسپویل/ کتاب رو همین الان تموم کردم و می خواستم نظرمو بنویسم و بگم چقدر کتاب نامفهوم و گنگی بود و چیز خاصی هم نداشت بجز در گیری های ذهنی و احساسات راوی داستان اما چشمم خورد به نظر یکی از دوستان که گفته بود گندم و راوی هر دو ی نفر هستن🤔...‌ برام جالب بود که در طول داستان به هیچ وجه متوجه این موضوع نشده بودم در حالی که بنظر من هم کاملا درست میگن.... و تازه اینجا بود حس کردم قسمت های گنگ کتاب مفهوم شد و گره های ذهنی م باز شد..... و الان کتاب رو درک کردم ..... خودم اصلا از این زاویه به داستان نگاه نکرده بودم .... اگه گندم و نویسنده یک نفر باشند خیلی خیلی منطقی تر بنظر میاد مخصوصا اونجایی که قرار بود دو نفری برن خونه فرید رهدار زندگی کنن یا قسمت ملاقاتش با فرید و بخصوص احساسات فرید نسبت به راوی آخرای کتاب

عالی بود. ساده روان و پر از مفهوم. ممنون از نویسنده

داستان درگیریهای ذهنی و سر و صداهای درونی بود

این کتاب تکه گمشده من بود تا وقتی که خوندم و پیداش کردم وقتی خوندم خیلی شوکه شدم . خیلی شخصیت هامون شبیه هم بود . خیلی درگیری های ذهنی مشابهی داشتیم خود خواهرم شخصا سه بار خونددددد

آیا گندم همان بُعد آزاد و رهای راوی است که به دنبال خود گمشده‌اش می‌گردد یا گندم واقعا دوست گذشته‌های اوست که خاطراتش به ذهن راوی هجوم آورده است؟ شخصا با نظریه اول کتاب رو به پایان رسوندم داستانی خوش‌خوان و جالب

من از خوندنش لذت بردم.و من رو یاد خودم انداخت.نقش مهم کودک درون و ناخودآگاهی که از خاطرات بچگی و اتفاقات دوران کودکی روی زندگی ما اثرگذاره رو میشه کاملا در این کتاب دید.انگار که زندگی ما آدمها رو اتفاقات بچگی رقم میزنه...

این کتاب داستانی از زبان یک خانم بیان میشه و از تصادف ایشون شروع میشه ،به نظر من از نظر پیوستگی و جذابیت ضعیف بود ،هیچ چیز خاصی نداشت ،به کسی مطالعه شو پیشنهاد نمیکنم

نظر گذاشتن واسه این کتاب یکم سخته برام‌. از ابتدا تا خط آخر حتی، یه گنگی خاصی داره، گره داره، ولی نویسنده سعی نمی‌کنه گره‌ها رو باز کنه. در طولش نمی‌فهمیدم گندم کیه و واقعا نقشش چیه تو زندگی شخصیت اصلی... یا شاید اصلا گندمی وجود نداره؟ باخوندن توضیحی که تو خط آخر توضیحات اومده و دوباره دیدمش، آخرش یکم داستان برام روشن‌تر و قشنگ‌تر شد! هرچند واقعا ممکنه گندم وجود داشته باشه یا نه. در کل خیلی داستان متفاوت و جالبی بود. _هیوده!

همیشه‌هست‌ اما هیچوقت‌نیست...

_احتمالا گم شده‌ام🌱 داستانِ "احتمالا گم شده‌ام" روایت زنِ سی پنج ساله‌ی گم‌گشته‌ایی هست که با تناقضات و پیچیدگی‌های روحی و ذهنی دست و پنجه نرم می‌کنه و به دلیل آشفتگی‌های ذهنی‌ای که نسبت به گذشته‌ش داره و تصمیمی که هشتِ سالِ پیش گرفته، نزد روانشناس می‌ره و... نقد و بررسی طور🌱 کتاب ادبیاتِ روان و جالبی داشت، لحن و قلم پخته بود و نشون از توانمندی نویسنده داشت اما علی‌رغم روان بودنش ساده و قابل فهم نبود گاهی گنگ و پیچیده و گاهی حامل ِ اصطلاحات عوامانه و عبارت‌ها‌ی سطحی و حتی الفاظ زشت می‌شد. پرش موضوع، پرش افکار و این دائما کلنجار رفتنِ شخصیت اصلی با خودش که تو کل کتاب تکرار می‌شد، این با خودش حرف‌ زدن‌ها و این درگیری‌های ذهنی باعث می‌شد فکر کنم دارم زنجموره‌های یک روان پریش رو می‌خونم. سیر کتاب دائم از حال به گذشته در حالِ سفر بود، جملات پی هم میومدن و کنار هم چیده می‌شدند بعضا جملات با فعل پایان نمی‌گرفتند و جمله تموم نشده به جمله بعد وصل می‌شدند حقیقتا من این سبک روایت‌ها رو اصلا نمی‌پسندم اما به قول یکی از کاربرای طاقچه ممکنه خوندنِ درگیری‌های ذهنی و سر و صداهای درونی و روایت زنانه‌ی این رمان با سلیقه‌ شما جور باشه. و در آخر من بهش نمره 6 از ۱۰ رو می‌دم 🍃 تموم سعی‌م رو کردم که منصفانه نقد کنم ولی باید بگم خیلی چاشنی سلیقه رو بهش اضافه کردم 😂

خوندن کتاب رو به همه ی بانوان توصیه میکنم . یک کتاب زنانه و روانشناختی رو میخونیم که میتونه همزمان با لذت بردن از سیر داستان به ما کمک کنه که خودمون رو جستجو کنیم و بیشتر با خودمون دوست باشیم و بهتر به مرور خودمون بپردازیم و درک کنیم که چی میخوایم از زندگی . عالی بود . دستمریزاد خانم سالار

احتمالا همۀ ما گمشده ایم.فرقش این است که بیشترِ ماها از گمشدن خود بی خبریم.و اگر هم کسی در این مورد با ما صحبت کند با شک و تردید در او نگاه می کنیم.مثل نگاه کردن به آدم دیوانه ای که ترکیبی از ترحم و انزجار است. شخصیت اصلی رمان سارا سالار یکی از همین آدمهای دیوانه است.که ما در او به شک و تردید نگاه می کنیم.اما واقعی است.و حرفهای او چیزی از سر شوخی یا توهمات یک آدم دیوانه نیست.بلکه داستان زندگی مردمی است که ما باشیم.قصۀ انسان معاصر ایرانی است.که گمشده است.و حتی زحمت فهمیدن این موضوع را هم به خود نمی دهد.شجاعت راوی داستان «احتمالا گمشده ام»در همین آگاهی است.هر چند در قاب این آگاهی از واژۀ احتمالا استفاده کند.و اصلا آگاهی هرگز صد در صد نیست.بلکه چیزی در حد «احتمالا» می باشد.احتمالی که اما آن را می توان حس کرد ، ترسید و در یک داستان برای خود ، برای دیگران بیانش کرد. رمان «احتمالا گمشده ام»رمانی خواندنی است.زبانِ حال ماست.و خصوصا زبانِ حال زنان این سرزمین ، در این زمانۀ مبهم ، آشفته و از خود تهی شده است.

گنگ بود خیلی😕

نثر روان و‌فوق العاده ای داشت، به راحتی میشد باهاش هم ذات پنداری کرد. تصویر سازی دقیقی داشت. من که لذت بردم کتاب رو سه ساعته تموم‌کردم باید یکبار دیگه بخونم و مزه مزه کنم