نظرات کاربران درباره کتاب نه حوا، نه آدم

نمونه شو خوندم تااینجاخوب بود. به نظر من جذاب و گیراست. مدام میخونی و ورق میزنی چون میخوای ادامه داستانو بفهمی. دختر بلژیکی و پسر ژاپنی؛ تفاوت دو فرهنگ که با نگاهی بلاخره مثبت داره تعریف میشه.

چیزی که برا من جالبه فرهنگ شرق آسیاست این شامل تمام موارد میشه از لباس پوشیدنشان حرف زدن و حرف نزدن احترام و سکوت . عموما حس میکنم ساکنان شرق آسیا از یه کره دیگه به زمین امدند

از جهت آشنایی با برخی اداب و فرهنگ ژاپنی ها خوبه ولی داستان اصلی مجذوبم نکرد

کتاب از بازگشت نویسنده به کشوری است که با خاطرات قشنگ کودکیش آنرا ترک کرده.داستان پیچدگی خاصی ندارد.نظیر دفتر خاطرات نویسنده است در طول سفرش.ولی بسیار روان و جذاب روایت شده است.

خوب بود

merciiii😁😁

متن و توصیفات ساده ای داشت که براساس زندگی نویسنده بود،اواخر کتاب واقعا از امیلی نوتوم متنفرشدم واقعا داشت از رینری سواستفاده میکرد و اونو الکی دنبال خودش میکشید که کار خیلی زشتی هست

لطفا بزارین تو کتابخونه خیلی گرونه یا تخفیف بزارین بتونیم بخریم😔

جالب بود👌📚

توصیفات احساسی و همچنین طنز آمیز مهمترین ویژگی کتاب هست. البته وقتی شروع کنید داستان کشش خوبی داره. یه جورایی زندگی نامه است یا سفر نامه. در کل با نخوندنش هم چیزی از دست نمی دهید.

سلام به نظرم داستان قشنگی بود ولی من یه سوال دارم آیا کتاب ها خلاصه هستن یا این که کاملن کتاب اصلی ۱۵۴صفحه اس این یکی حدودا ۳۰۰ صفحه ولی اندازه صفحه هاش کوچیکه کسی هست اینجا بدونه جواب منو

متن کتاب خوب و روان بود و پاورفی ها و ارجاعات نویسنده هم به جا و مفید بود...گاهی واقعا توصیفات عالی بود و گاهی ضعیف بنظر میرسید...اما پایان جالبی نداشت بیشتر خودخواهی نویسنده رو نشون میداد و اینکه با احساسات کسی بازی کردن رو به رهایی اشبیه کرده بود...آخر کتاب واقعا از نویسنده ناامید شدم.

آخر کتاب حس غریبی به من به عنوان کسی که دهه 20 سالگی رو رد کردم داد، با هردو همزاد پنداری میکردم عشق ،درد سنگینیه ولت میکنن و بایدفراموش کنی ، و در طرف دیگه زیربار زود بزرگ شدن نرفتن، ای کاش حداقل میتونیستم دو دفعه دهه 20 رو تجربه کنیم البته بگم پایان قصه خیلی آموزنده هم نیست ازش نتیجه گیری نکنید تو نظرات دیگر خواننده ها،چیزی که هیچ کس بهش اشاره نکرده بود گمشدگی شخصیت نویسنده در دو فرهنگ شرقی ژاپن و غربی کشورش بود که خیلی از بچه های کادر دیپلماتیک سفارتها گرفتارشند، خیلی دردناکه چون بخشهایی از هر کدوم براش قابل تحمل نبود، اون بخش کوهپیمایی دوم در زمستان برام قابل هضم نبود فکر کنم درصد واقعیتش زیر 10 درصد بود(البته اگر بقیه نزدیک واقعیت باشه)، حرف آخر اینکه من فرانسوی بلدم ولی آن قدر داستان برام جذابیت نداشت که بخوام برم نمونه بدون سانسور رو بخونم ولی برای شبی 20 صفحه دقیق خواندن و تجسم زیبایی های توصیف شده ازژاپن و غذاهاش و آداب معاشرتشون ، ارزش خوندنونشو داشت

برشی از زندگی نویسنده در ژاپن! بخش مربوط به فرهنگ و آداب و رسوم ژاپن خوب پیش رفته بود اما در بخش عاشقانه اش لنگ میزد! کتابی نبود بتونی یک نفس بخونی! پایان بندی خوبی هم نداشت، از ترجمه هم که نگم براتون:|

ابتدای کتاب یخرده گنگ شروع میشه ولی جالبه و توصیفاتی که از فرهنگ ژاپن داره جالبه ولی در کل اگر ۷۰ درصد میانی کتاب حذف کنیم هیچ لطمه ای به داستان وارد نمیشه و پایان بندی آخر کتاب با توجه به اینکه بر اساس یه رویداد واقعی بود ولی واقعا هیچ جذابیتی نداشت و میشه گفت کتاب صرفا یادداشتهای روزانه یک نویسنده رو روایت می‌کنه که جذابیت خاصی نداره

کتاب جالبی بود البته به استثناء آخرش تجربه جدید از ژاپن

چرا نمونش اینجوری بود؟ میشه کسانی که ۵ ستاره میدن، بگم چرا ۵ ستاره؟ نمونه افتضاح

خواندن این کتاب مارا با فرهنگ مردم ژاپن ،مشاهیر این کشور و برخی مکان های مهم آن آشنا میکند ولی از نظر سیر داستانی آن که روایت یک رابطه تقریبا عاشقانه بود زیاد جالب نبود وپایان جالبی نداشت

مگه نزده بودید که رایگانه پس کو؟

من تکه فیلماشو توی یوتیوب دیدم به نظرم فیلمش از خود کتاب قشنگ تر بود کاش دوبله بشه