نظرات کاربران درباره کتاب جنگجوی عشق

حالم ازاین کتاب به هم خورد

حقیقتا فکر نمیکردم که کتاب انقد پر محتوا باشه،غافلگیر شدم،فضای داستان وجمله بندی هاشو دوست داشتم،میشه رو بند بند جملاتش تعمق کرد. به نظرم خوندنش برای هر خانم مجرد و متاهلی جز واجبات باشه آقایون هم خوبه که مطالعه کنن این کتاب رو،ولی نظر شخصیم این هست که بیشتر مناسب خانماست که با باورهای اشتباه بزرگ میشن و این باور هارو ممکنه تو هر رده سنی با خودشون به یدک بکشن.

کتاب به شدت خسته کننده ایی بود که اصلا داستان جذابی نداشت و از سوی دیگر خود نویسنده هم نتونسته بود یک داستان خوب را روایت کند(شاید تقصیر مترجمه 😌)ولی خب از سوی دیگر گلنن خیلی خوب و خیلی زیبا تونسته بود زندگی خودشو اعتراف کنه نقص های خودشو بگه یک زندگی و برای ما تعریف کنه گرچه باز هم معتقدم در فاز روایت داستان خودش کلی ایراد داشت . درکل به نظرم معتقدم این کتاب کتاب متوسطی بود که خوندنشو توصیه نمیکنم ولی اون جوریم نیس که منع کنم از خوندنش.

کتاب واقعا تأمل برانگیزه حتی اگه مثل من هیچکدوم از اون دغدغه هارو نداشته باشین سیر داستان دیوار دور تون رو میکوبه و نابود میکنه وبعد تشویقتون میکنه از اول اون جوری که واقعا هستید خودتون رو بسازید

یکی ا ز قشنگ ترین کتابایی ک خوندم

خیلی ترجمه خوبی داشت انصافا

mehdi tamadon rastegar برای عشق باید مبارزه کرد.

کتاب فوق العاده ای هست پیشنهاد میکنم بخونیدش عاااالیه

کاش میشد هر زنی رو مجبور کرد این کتاب رو یه بار بخونه🥺

نویسنده داستان زندگی واقعی خودش رو نوشته، زنی که می جنگد تا عشق و زندگی مشترک خود رو دوباره احیا کند به همسرش اعتماد کند و دوباره به زندگی بازگردد. چند پاراگراف از کتاب: محبت و احترام، اگر با هم باشند، حس قوی و عمیقی ایجاد می کنند، درست مثل عشق. حالا دیگر می دانیم که زندگی مسیرهای زیادی جلوی پای مان می گذارد، هر مسیری، زیبایی و رنج خاص خودش را دارد. هر مسیری، عشق است و هر پایانی رستگاری. دیگر همیشه به صدای کم جانِ درونم گوش خواهم داد. دیگر اجازه نمی دهم مرا غرق کند. دیگر به او و خودم اعتماد خواهم کرد. عشق، رنج، زندگی: نمی ترسم؛ به دنیا آمده ام که نترسم.

انقدرکه تعریفشو میکردن جالب نبود برام.ی حس خیلی بد بهم میداد البته اخراشو نمیدونم چی شد نخوندم ولی دوست ندارم ادامه اش بدم واقعا.برای اونایی ک میخوان از کتاب لذت ببرن و حس خوبی داشته باشن توصیه نمیکنم ،برای اونایی ک بیشتر به دنبال رمان های روانشناسی و روان شناختی و..توصیه میکنم🐀با تشکر

من از قسمت آخر کتاب که گلنن با دخترهاش درباره زیبایی باطن و ظاهر صحبت میکنه خوشم اومد، ولی کتاب همش افکار گلنن هست و ما نمیدونیم کریگ چه فکری توسرش میگذره، من احساس کردم فقط گلنن داره برای زندگی میجنگه و کریگ فقط تماشا میکنه و این ی تلاش ی طرفه هست1

انچنان قلمش گیرایی داشت که بی وقفه داشتم میخوندمش بعد تصمیم گرفتم یه بیوگرافی از نویسنده ش بخونم متوجه شدم از همسرش جدا شده و با یه خانم ازدواج کرده. بله درسته یه خانم.

بالاخره تمومش کردم! رمان خوبی بود تا قبل اینکه تو اینترنت راجب نویسندش سرچ کنم و زندگی بعد از چاپ این رمان رو متوجه بشم جذابیتش برام بیشتر بود

جالبترین چیز راجع به این کتاب واقعی بودنش بود. اینکه ببینی یه نفر چه طور این همه تونسته تو خودش تغییر ایجاد کنه و آروم آروم ازدواج از دست رفتش رو بهتر از قبل نجات بده واقعا برای من جالب بود و واقعا نویسنده رو تحسین میکنم چون کمتر آدمی وجود داره که اینقدر قوی باشه.

در یک کلام کتاب رو دوست داشتم و جذاب بود.... اگرچه من مشکلات گلنن رو هیچوقت تجربه نکردم اما یاد گرفتم در مواجه با آدمها خودواقعیم باشم، بدون نقاب

قشنگ بود یکسری موارد غیر اخلاقی داشت.ولی درکل برای جوانان که یادبگیرن خودشون باشن خوبه.البته با سانسورش

کتاب بسیار خوبی بود. داستان زنی که تمام دوران زندگیش درحال مبارزه بود اول با خودش بعد هم با زندگی مشترکش و در آخر، زندگی بهش یاد داد که چطور با باور به خود و ایمانی که به خدا پیدا کرد بتونه با ترس های زندگی و مشکلاتش کنار بیاد. این داستان، زندگی خود نویسنده است که خیلی زیبا نوشته شده.

نمونه یک انسان جنگجو که باهوای اطرافش مسموم شده وبرای رسیدن به هدف به هروسیله ای چنگ انداخته: بدنش ،مواد مخدر.... اما درنهایت فهمیده که نبایدبترسد وبرترسهایش سرپوش بگذارد ودر نهایت روحیه جنگنده تکامل یافته را پیداکرد وبه آرامش درونی رسید قشنگ بود چندصفحه آخرش بی نظیربود.

فاطمه🌿 حقیقتا دلیل اینهمه تعریف و تمجید و کامنتهای مثبت رو متوجه نمی شم. کتاب اصلا داستان جذابی نداشت و پر بود از قسمتهای حوصله سربر،تکراری و نویسنده اصلا سعی نمی کرد چیز جدیدی بهمون بگه،همه ی حرفاش چیزایی بودن که فکر می کنم همه ی انسانها،خودشون متوجهش هستن. نویسنده توی بعضی از صفحات یه نظرها و اعتقاداتی داشت،وچند صفحه ی بعد میومد و همون نظرهای قبلی خودش رو نقض می کرد و چیزی برخلافش می گفت،طوری که آدم متوجه نمی شد الان گلنن کدوم حرف خودش رو باور داره. من نمی گم گلنن زندگی سختی نداشته و روحش آسیب ندیده،مطمئنا همینطور بوده و هیچکس نمیتونه کس دیگه ای رو کاملا درک کنه،اما نمی فهمم چرا چنین داستان ساده ای باید برای بقیه تاثیر گذار باشه،انگار هیچ نقطه ی اوجی نداشت. و من فقط پنجاه صفحه ی آخر و بهتر از باقی کتاب دیدم،اونم لابد واسه این بوده که کتاب داشته به پایان می رسیده. با خوندن این کتاب،از جونم کم شد🌗