نظرات کاربران درباره کتاب شام مخصوص

اثر بسیار ارزشمندیه. وقتی یک رمان از زبان اول شخص روایت میشه قرار نیست اون راوی رفتار یک انسان برتر و کامل رو داشته باشه. چیزی که ما معمولا در آثار بی ارزش برخی نویسنده های خودمون میبینیم. شما ببینید چطور عشق به همسر و عشق فرزند بدون توصیفات عاشقانه ، بدون مکالمه های عاشقانه ی آنچنانی و بدون تصویر سازی های عاشقانه، این چنین زیبا و قدرتمند نمایش داده میشه. یه کم از فضاهای سریال ها و فیلم های ایرانی اگر بیرون بیاید میبینید که واقعیت چیز دیگه ایه. آدم بد داستان همیشه قرار نیست منفور باشه همیشه قرار نیست به سزای اعمالش برسه یا اصلا این طوری بهتره که بگیم این که کی بده و کی خوب به ما ربطی نداره. رمان باید دقیقا همین طوری باشه تا قضاوت های بیجا و نپخته رو از بین ببره. این که برخورد ها و اخلاق آدما از چه چیزایی تاثیر گرفته که ما خبر نداریم. یه نویسنده وقتی میخواد رمانی با چنین قدرتی بنویسه باید روان شناس و جامعه شناس باشه. حالا اگه مدرکشو نداره مهم نیست همین که درکشو داره کافیه. اما ایرادی که به ترجمه وارده اینه که زبان معیار و محاوره با هم ادقام شدن. این که تو دیالوگ ها از زبان محاوره استفاده کنیم خیلی به صمیمیت نوشته کمک میکنه اما قرار نیست متن داستان که با زبان معیار نوشته شده انقد ناشیانه شامل افعالی از محوره باشه. این کتاب رو بخونید. زاویه دید و پیرنگ و مسیر داستان خیلی جالبه. یه اثر موفقه و شایسته ی این موفقیت هم هست.

نمونه رو خوندم؛ داستان جالبه ولی لحن مترجم یکدست نیست. یه جا میگه نمیدونم (عامیانه) باقی جمله ادبی میشه!! چرا یه دور قبل چاپ نمیخونین کتابو!

اسم فیلمی که از روی این رمان ساخته شده، The Dinner محصول ۲۰۱۷ هستش، با بازی ریچارد گر ، لورا لینی، استیو کوگان و ربکا هال فیلم در جشنواره فیلم برلین نامزد دریافت جایزه خرس طلایی برای بهترین فیلم شده بود.

عجب داستان متفاوت و جالبی داشت!!! چقدر شیرین و خواندنی بود این کتاب. چقدر دوست داشتم مدام بخونمش و بفهمم آخرش چی قراره بشه. چقدر بعضی جاها میخکوب کننده و بهت آور بود. روند داستان تند و سریع بود ؛ بدون اضافه گویی و بدون کم شدن کشش داستان حتی برای یه لحظه. یه داستان بی نقص و متفاوت و درجه یک. با پایانی شوک آور و غافلگیر کننده. بشدت توصیه میشه.

اگر روزی بخواهم برای یک آدم اهل رمان و مطالعه کتابی بخرم، این کتاب را به عنوان یک گزینه در نظر خواهم داشت مباحث نژادپرستانه و خشونت پنهان آدم های اروپایی اتوکشیده، که بحث های ضدنژادپرستی از زبانشان نمی افتد، یکی از موضوعات محوری داستان بود.. از وسط های کتاب احساس می کردم که درون مایه اصلی کتاب خیلی شبیه فیلم «hidden » یا همان پنهان است که اینطور هم بود به نظرم. ترجمه کتاب از لحاظ انتخاب واژگان و یک دستی خیلی خوب بود (بجز اصرار در انتخاب بعضی واژه ها مثل ون خوخ بجای ون گوگ که همه بهش عادت داریم) ولی کاملا مشخص بود که به ویرایش و پیرایش نهایی اصلا توحه نشده. جملات زیادی بود که فعل و فاعل بهم نمی خورد یا کلمات برای زیبایی بیشتر می بایست پس و پیش شود. یک یا دوبار ویرایش ساده، قطعا این ترجمه کتاب را خواندنی تر خواهد کرد. بعد از خواندن کتاب و دقت در تصویر جلد؛ از طراحی جلد هم خیلی خوشم آمد

داستان اصلی تازه از اواسط کتاب روندشو پیش میگیره اما نمیشه اینو به حساب نقطه ضعف گذاشت، چرا که قبل از اون به شخصیت پردازی کاراکتر ها میپردازه. نیمه ی دوم کتاب روند بهتری داره. پایانش هم جالب بود

کتاب بدی نبود.شاید اگه آخرش واضح تر و با جزییات بیشتر تموم میشد بهتر بود.ی پیشنهاد ب کسایی ک میخوان این کتابو بخونن:عجول نباشید .تا وسطای کتاب شاید حتی نفهمید قراره چ داستانی رو برای شما توضیح بده در کل کتاب تامل برانگیزی بود

داستان جذابی نداشت متاسفانه. خیلی خسته کننده بود.

بخوانید تا با مفهوم پاک، مقدس و زیبای خانواده خوشبخت در غرب آشنا بشید!

دلچسب و خواندنی بود با ترجمه خوب و روان. داستان جوری پیش میره که ابعاد جدیدی از شخصیتها به مرور برای خواننده روشن میشه ، قضاوتها تغییر میکنه و پایانی ایجاد میشه غیر کلیشه ای و نو . آدمهای داستان سر دوراهی ضرر و منفعت ، خانواده و وجدان ، گذشته و آینده ، خود واقعیشونو نشون میدن نه توی قضاوتها و نظرات و جایگاهشون. از معدود کتابهایی هست که جزییاتش اذیتم نکرد بلکه خیلی هم جذاب بود ، بیهوده گویی نداشت بنابراین خسته کننده نبود. مسائلِ کاملا متفاوت در قالب رمان یکجا جمع شده و خواننده همزمان با فرهنگ ، عشق ، خانواده و اجتماع پیوند میخوره و راجع بهشون فکر میکنه...گاه با راوی موافقه و گاه مخالف ، چرا که خود راوی هم فردی هست غیر ایده آل با معایب و محاسن فکری و رفتاری...جایی عاشق خانواده و بامحبت و جایی سنگدل و حسود...گاه اون چه که توی ذهنش میگذره و بیان میشه برامون آشناست هرچند معمولا به زبان نمیاریم یا بهشون اعتراف نمیکنیم.

کتاب خاص و عجیبی بود، بدترین وجه شخصیت ادمها رو در لفافی از خوشبختی و اسودگی ظاهری نشان میداد .

داستان کتاب به نظر من کاملا نمادینه. این خانواده نمادی از خانواده های هلندی امروزی میخواد نشون بده. از تفریحاتشون، از مدل و سبک زندگی، غذا خوردن، فرزند پروری و.... در عین اینکه آدم ممکنه با خیلی از دیدگاه های راوی داستان و انتقاداتش از اطرافیان، و سبک زندگی و همسرش و... موافق باشه ولی تا پایان داستان حس میکنه که حتی خود راوی هم یه آدم غیر عادی و نامعموله. یک برادر کوچکتر حسود که همیشه هرآنچه برادر بزرگترش داشته موجب حسادت و عقده درونی براش شده و هیچ وقت به اون زندگی که میخواسته نرسیده. البته اصل داستان انتقادی به سبک زندگی و سبک فرزندپروری خانواده های امروز به نظر میاد. رفتار هایی که نوجوانان های این داستان از خودشون نشون میدن کاملا نا مناسب، غیر مسئولانه و زننده است. حتی تا پایان داستان هم زشتی این حقیقت که سه پسر نوجوان یک انسان هرچند کارتن خواب رو به آتش کشیدن و بعدم تلاشی برای کمک بهش نکردن برای آدم عجیب و غیر معمول به نظر میاد. واکنش های افراد خانواده به این حقیقت از اون دردناک تره. رفتار های نمایشی برای نشون دادن انسان دوستی این خانواده درکنار تربیت ناصحیح و نامناسب فرزندی که از خارج از کشور به فرزندی پذیرفته شده، تهوع آوره. خصوصا که در تمام طول داستان یک حس نژاد پرستانه که در درون مایه داستان هست آدم رو آزار میده. واقعا هرچی کتاب جدید از فرهنگ غرب میخونم مخصوصا کتاب های نوجوان بیشتر به خلا های فرهنگ غربی پی میبرم و از فلسفه ی پشت این فرهنگ بیشتر بیزار میشم.

لطفا لینکلن در باردو نشر ستاک که تازه های نشر ه رو بذارید البته احتمال زیاد چاپی ش رو سفارش بدم ، به هر حال خوشحال م بالاخره یه ناشر پیدا شد که آثار جدید رو ترجمه کنه لطفا ترجمه ها فقط روان نباشه بلکه هنر و فرم رو هم انتقال بده تا یه چیزی از نثر یاد بگیریم ، مثل کارهای نجف دریابندری و عبدالله کوثری ، هر چند ترجمه ی آدم فروش پل بیتی خیلی عالی بود ، دمتون گرم ادامه بدید

ضعیف در فرم و محتوا *ممکن است از نظر بعضی، بعضی قسمت های نوشته ام اسپویل محسوب شود.* راوی قرار است مثلا یک جور آدم روشن فکر باشد که دیدی انتقادی به همه کس و همه چیز دارد، از سطحی بودن ارزش های جامعه و آدم های اطرافش رنج می برد، و گاهی هم با آن مبارزه میکند؛ اما بیشتر یک جور آدم مریض و خود پرست از آب در آمده است که هر از گاهی بی دلیل مشتی یا فحشی حواله ی کسی می کند. حتی یک ویژگی یا توصیف مثبت -یا خنثی- در کتاب در مورد کسی یا چیزی پیدا نمی کنید، جز در مورد راوی یا همسر یا پسرش. همه ی آدم های دیگر داستان قرار است کودن و عوضی و قابل تحقیر باشند، -حتی بدون این که خیلی وقت ها بفهمیم دقیقا از چه نظر احمق و عوضی هستند- غیر از همین راوی و همسر و پسرش ،-که از قضا در واقع عوضی ترین آدم های داستان اند!-. از این ها که بگذریم هیچ چیز داستان منطقی نیست و با عقل جور در نمی آید، مثلا چه تناسبی هست بین شام در چنین رستورانی و گفت و گو در مورد چنین موضوعی؟ نویسنده خواسته است یک جور روایت موازی بین شام کذایی و اتفاق اصلی داستان برقرار کند ولی نتیجه شده است موقعیت های تصنعی، شخصیت های توأمان باور ناپذیر و دوست نداشتنی( بلکه لج درآر!)، واکنش ها و دیالوگ های غیرقابل درک و چرند، و ماجرای اصلی ای که تازه از نیمه ی کتاب شروع، و در نهایت شتاب زده و شل و ول جمع می شود، با لحنی که بعضی جاها که گویا قرار است قدری طنز باشد. این ها را بگذارید کنار اینکه راوی مثلا صد باری یادآوری می کند که همسرش چقدر باهوش است و شخصیتش چنان است، و چقدر بودن در کنارش برایش آرامش بخش است و غیره و غیره. این اوضاع هر چه داستان جلو تر می رود وخیم تر و فرسایشی تر می شود اما بدترین جنبه ی این رمان، پایان و پیام آن است؛ در این زمانه آثار داستانی و سینمایی غیر انسانی و ضد اخلاقی رونق دارند و یک جورهایی مد هستند. با این حال، بعضی از آن ها این هنر را دارند که با داستان و شخصیت هایی جذاب و تاثیر برانگیز، زشتی حرف و پیام شان را بپوشانند؛ این یکی اما، این هنر را ندارد. البته ترجمه هم یک دست نیست، و نیز بعضا غلط های املایی و نگارشی دارد، خلاصه این که به وضوح ویرایش نشده است.

متن روان و ترجمه‌ی عالی فضا سازی‌های خوب در کل قلم نویسنده خوب بود. فقط موضوعش سلیقه‌ی من نبود و کشش نداشت برام و می‌تونم بگم بعضی نکاتش دور از واقعیت بود و همچنین با خیلی از نظرات نویسنده موافق نبودم. خلاصه فکر می‌کنم برای کسانی که مثل من موضوع هیجان‌انگیز و معمایی دوست دارن این کتاب انتخاب مناسبی نیست

کتابی که ارزش خوندن داره... فرازی ارزشمند از کتاب رو در ادامه میارم “لازم نیست همه چیز هم دیگر را بدانیم... رازهایمان جلوی زندگی خوشبخت را نمیگیرند...” آشفتگی درونی در عین آرامش ظاهری، شخصیتی متفاوت...

من اصلا دوستش نداشتم. خیلی کسل کننده بود و حواشی زیاد داشت به نظرم

قشنگ بود ولی خداییش دختر گمشده یه چیز دیگست..

برای من جالب نبود

خوب بود