نظرات کاربران درباره کتاب در خانه اگر کس است... (۲ مجموعه داستان)

امیدوارم روزی برسه که همه مسلمان ها مسلمان واقعی باشن مثل آیت اله بهجت

در خانه اگر کس است یک حرف بس است...

زوایای یک زندگی الهی.. یک عبد واقعی..

آقای بهجت یک الگو اند. داستان های کوتاه زندگی ایشون ژرفای روح این بزرگ مرد نشون میده . کتاب متن روان و نگارش زیبایی داره.

آدم مجذوب ساده زیستی ایشون میشه

فوق‌العاده منتظریم تا دو کتاب جدید این مجموعه هم اضافه بشه

کتابی ساده، روان، دلنشین و ذی قیمت که هرکسی باید حداقل یکبار آنرا بخواند.

عالیییییی انشالله تو اون دنیاهم دعاگوی ماباشن و انشالله دعاهاشون در حق مامستجاب بشود

مجموعه داستان های کوتاهی ست از سبک زندگی آیت الله بهجت و رفتار این عارف بزرگ با اطرافیان. داستانی از کتاب: پشت سر آقا وارد حرم شدم.نزدیک حوض که رسیدیم، آقا نگاهی به من کردند و پرسیدند: 《شما اهل کجایید؟》 چند ماهی بود که بعد از کلاس ها خودم را به نماز آقا می‌رساندم و بعد از نماز، همراهشان به حرم می آمدم. از این توجه ذوق کردم:《اهل لنگرود هستم.》 ایشان درباره یکی از علمای لنگرود کمی صحبت کردند و بعد مبلغ قابل توجهی را به سمت من گرفتند. پرسیدم:《آقا این پول را چکار کنم؟》 با خودم فکر کردم حتما می‌خواهند این پول را به آن عالم لنگرودی برسانم. آقا فرمودند:《این پول را به آن کسی که من نگاه میکنم، بدهید.》 با دقت به چشم های نافذ آقا خیره شدم. به من نگاه می کردند‌! فهمیدم دارند مزاح می‌کنند. لبخند زدم:《حاج آقا به بنده عنایت فرمودید.》 بعد اسمم را پرسیدند و از آن به بعد هر وقت می‌خواستند پولی را به من مرحمت کنند، می فرمودند :《این پول را بدهید به آقا سید عبدالله. آقا سید عبدالله را می شناسی؟》 من خنده ام می‌گرفت و می‌گفتم:《بله!》 ایشان می فرمودند:《مَنْ عَرَفَ نَفسَهُ فَقَد عَرَفَ رَبَّهُ. هر کس خود را بشناسد، خدای خود را شناخته است.》 هر بار با این شوخی حکیمانه آقا منقلب می شدم. وسط خندیدن به خودم نهیب می زدم:《تو چقدر خودت را شناخته ای؟....》 بر اساس خاطره ی یکی از شاگردان

❤

کتاب خوبی بود در عرض کمتر از یک ساعت خواندم

بسیار عالی

رضوان خدا بر این عارف بزرگ….کتاب کوتاه شیوا و کاریردی بود

عالی

خلاصه و مفید.

اول که دیدم ۶۵ صفحه است گفتم خیلی کوتاهه ولی خب ۵۰ داستان کوتاه حدود یک صفحه یا کمتر داشت که خیلی مفید و مختصر و جالب بود کاش عمل هم بکنیم