نظرات کاربران درباره کتاب مثنوی معنوی: قصه‌های شیرین ایرانی

امشب کمی دورتر از خودم نشسته، بند از بند احوالِ باطنی گشوده‌ام و دارم به دلیلِ دل‌گرفتگیِ این سال‌ها‌یم فکر می‌کنم. کم کم دارم متوجه می‌شوم که این معلومات ظاهراً بسیار، و باطناً بیهوده‌ای که دارم، فقط به دردِ فروختن، و برافروختنِ مشتریان و فضل‌جستن و تحسین شنیدن می‌خورَد و نه هیچ چیز دیگر... نمی‌گویم این سنخ از دانش بَد است، اما کو آن معرفت سهمگین که جان را درنوَردد؟ کو دانشی که طالبِ خریدار نباشد و دارنده‌اش از کساد بازار و مشتریان، ملول نشود...

ان اللانسان لربه لکنود.....سلام. انسان به دنبال نداشته هایش است و غافل از موهبت آنچه دارد..

بله.