نظرات کاربران درباره کتاب بیچارگان

یه قسمت مهم و جالبی کتاب داره که متاسفانه اینجا سانسور شده و حذف شده.برای اینکه دوستان از این تعبیر زیبا استفاده کنند اینجا متنو میارم: همه ملت‌ها سقف آزادی دارند سقف آزادی رابطه‌ی مستقیم با قامت فکری مردمان دارد، با همت بلند مردمان سقف بلند میشود، در جامعه ای که قامت تفکر و همت مردم کوتاه باشد سقف آزادی هم به همان نسبت کوتاه میشود.وقتی سقف آزادی کوتاه باشد، آدمهای بزرگ سرشان آنقدر به سقف میخورد که حذف میشوند، آدمهای کوتوله اما راحت جولان میدهند، بعضی از آدمهای بزرگ هم برای بقا آنقدر سرشان را خم می کنند که کوتوله میشوند.آن وقت سقف ها هی پایین تر و پایین تر می آید و مردم هی بیشتر و بیشتر قوز میکنندتا اینکه تا کمر خم میشوند و دیگر نمیتوانند قد راست کنند. مردم نیز آزادی شان میشود یواشکی و زندگی شان میشود جهنم!

‌گفتی که شاهکار شما در زمانه چیست؟ بالله که زنده بودن ما شاهکار ماست...

به عنوان اولین داستان ، ایده خیلی خوبی داشته ، و نبوغش رو میرسونه ،،، معضل اصلی این دو شخصیت ( ماکار الکسیویچ‌ و واروارا الکسیونا ) تنهایی و غربت آن دو است که باعث شده این ارتباط و عشق بین آن دو ایجاد بشه . از یکطرف فقر و از طرفی دیگر زخم زبان و آزار مردم ، آنها را از پا درمی آورد اگر مونس تنهایی همدیگر نمیشدند ، وجود یک همزبان و همدل و کسی که بتواند انسان را درک کند ، همه سختیهای دنیا را برای انسان قابل تحمل میکند و به محض خطر از دست دادنش همچنان که در آخر داستان این اتفاق می افتد ، انسان را به هرکاری وامیدارد تا این اتفاق نیفتد.

همه‌ی شخصیت‌های بیچارگان، بیچارگانی‌اند که از همه جا مانده و از همه کس رانده‌اند، یکی از دیگری بیچاره‌تر و درمانده‌تر، خواندن بیچارگان هر چند روان اما تلخ است ولی از آن‌هایی‌ست که باید خوانده شود.

پایان باز به این میگن. 170 سال پیش پایان باز میذاشتن وقتی پایان باز داشتن مد نبود😆 واقعا داستان تاثیرگذار و محکمیه. جالب اینجاست داستایفسکی توی سن بیست و سه چهار سالگی اینو نوشته. مرحبا. روحت شاد

واقعا دوستش داشتم.. به حدی با شخصیت های کتاب درگیر شده بودم که وقتی برای ماکار یا واروارا اتفاقی می افتاد اونها رو خیلی دقیق حس می کردم، طوری که انگار در حال مشاهده اونها هستم.. با گرسنگی و غصه اونها بسیار ناراحت می شدم و با رسیدن پول به اونها عمیقا خوشحال می شدم..

زندگی ما ها هم الان اینجوریه که به زور داریم چیز های ضروری مونو فراهم میکنیم دقیقا مثل شخصیت های این کتاب😕 53.

این رمان شامل نامه‌هایی است که بین مرد مسنی به نام «ماکار آلکسییویچ» و دختر جوانی به نام «واروارا آلکسییونا» مبادله می‌شود. این دو در دو مکان مجزا اما نزدیک به هم زندگی می‌کنند، به ندرت یکدیگر رو می‌بینند، هر دو از طبقهٔ فقیر جامعه هستند، و محل زندگی‌شان هم پر است از افرادی شبیه خودشان. متن نامه‌ها توصیفات خیلی خوبی دارند که وضعیت زندگی و دغدغه‌های مردمان آن زمان رو کاملاً به خواننده نشون میده. در کل بد نبود و خوندنش خالی از لطف نیست.

کتاب خوب دردناک و جالبیه .... اگه میخاین شرو کنید به خوندن داستایفسکی از این کتاب شرو کنید

شاید در ابتدا فضایی ک بر رمان حاکمه و نامه نگاری های پی در پی ماکار آلکسییویچ و واروارا آلکسیونا به نظر خسته کننده بیاد ولی درواقع همین نامه نگاری ها هستن ک رمان رو تشکیل میدن و ب نظر من شرح جزییات و تعریف جز به جز و به تصویر کشیدن فقر و یا بعبارتی بیچارگی به زیبایی در این رمان شکل گرفته و جملات ساده و روان و صمیمانه ای ک این دو شخص بکار میبرن فوق العاده زیبا و بی الایش هست و این داستان, واقعا,واقعا غم انگیزه خلاصه اگه بخوام بگم با خوندن این رمان بهیچ وجه وقتتون رو تلف نکردید

با توجه به اینکه نامه ی آخر، آخری شد، میتوان دو پایان برای آن متصور شد که یکی شیرین و دیگری احتمالا تلخ خواهد بود. البته فکر میکنم چیزی که در داستان داستایوسکی اهمیت داشت، نامه ها است و عشقی حقیقی که هیچ چیز نمیتواند آن را تغییر دهد. رمان بیچارگان برایم از آن دسته کتاب هایی شد که تا مدت ها در ذهنم میماند.

خیلی خوب، تشکرازطاقچه.

دردناک اما زیبا و خواندنی

رمان بیچارگان که داستان زندگی آدمهای بدبخت و ببچاره ایی رو به تصویر میکشونه که از شدت فقر و تنگدستی راضی به مرگشون هستن.شخصیت اصلی داستان یک دختر جوان و پیرمردی هست که در تمام داستان با هم فقط مکاتبه و نامه نگاری میکنند.که در تمام این مکاتبات فقر و درماندگی این دو شخصیت داستان رو میشه با تمام وجود احساس کرد‌...قلم نویسنده بسیار زیبا و پر ازاحساس رو به خوانندش منتقل میکنه

ماکار کارمند فقیر با وجدانی است که از دسیسه های همکارانش کناره می‌گیرد و غم های خود را در قالب نامه به واروارا دختر جوان فقیری می نویسد؛ نامه های معمولی اما پر احساس،سرشار از محبت و عاطفه! (ارزش خوندن رو داره.)

میشه ترجمه خشایار دیهیمی رو هم بیارید؟

مثل همه آثار داستایوسکی عالی و الهام بخشه.

به عنوان اولین رمان داستایفسکی میشه گفت که از همون اول نشون داده که یه نویسنده توانا هستش و چقدر تو بیان مکان و مسائل روان شناختی دست داره

این رمان واقعا یک سبک جدید و قابل احترام بود، داستایفسکی شاهکارهای بزرگتری داره ولی این کتاب هم جذابیت خودشو داره

کتاب خوبیه خیلی خوبه تصویر پردازی خوب