نظرات کاربران درباره کتاب بخش دی

👀کتاب رو با ترجمه نشر نون مطالعه کردم، با این وجود توی نشرِ دیگه‌ای هم براش همین کامنتِ مرور رو گذاشتم (چون اونموقع انقدر برای حرف زدن ازش ذوق داشتم که نمیتونستم صبر کنم تا ترجمه‌ی نون به طاقچه اضافه بشه🥶) اما حالا که اضافه شده، با خودم گفتم اینجا هم کامنتم رو بازنشر بدم :))) امیدوارم برای خواننده‌های بعدی مفید واقع بشه🤍 🪄🎩🩸این شما و این میخکوب‌کننده‌ترین تردستیِ حیرت‌آورِ مک‌فادن! بعد از مطالعه‌ی کتاب‌های "هیچ‌وقت دروغ نگو" و "خدمتکار" از خودم می‌پرسیدم آیا مک‌فادن می‌تونه دست به خلق اثرِ دیگه‌ای بزنه که از این آثار هم سر و گردنی بالاتر باشه؟ و "بخش D" پاسخِ مثبتِ قاطعی بود که باهاش مواجه شدم! بدون کوچیکترین اغراقی باید بگم که موقع خوندن این کتاب سخت نفس می‌کشیدم، احساس میکردم مغزم درد میکنه، چیزی درونم گُر گرفته بود و برای رسیدن به پایانِ کتاب مثلِ اسفندِ روی‌ آتیش بودم. بعلاوه تک‌تک سکانس‌ها و اتفاقات مثل یک فیلم به‌وضوحِ هرچه‌تمام‌تر از جلوی چشم‌هام رد می‌شد و از همه حیرت‌انگیزتر اینکه تعداد پلات‌توییست‌ها (نقاط شوکه‌کننده) به حدی زیاده که وقتی مشغول مطالعه هستید دائم استرس دارید که نکنه خط ها رو باهمدیگه قاطی کنید و چیزی زودتر از موعود براتون اسپویل بشه و لذتِ سکته‌ی لحظه‌ایِ فهمیدنش رو از دست بدید :))))🫱🏻‍🫲🏽 با اطمینانِ کامل "بخش D" رو حاصلِ نبوغِ مک‌فادن و خالقِ بی‌مانندِ حیرت میدونم. کتابی که تونست ۴ ساعت تمام جوری میخکوبم کنه که حتی صدای عقربه‌های ساعت رو نشنوم.🫠 [ "ایمی" دانشجوی پزشکی‌ایه که باید یک‌ شب در بخش بیماران روانی شیفت بگذرونه، در ها قفل میشن و اون تا صبح دسترسی به آنتن یا اینترنت نداره. گرچه اساتیدش سعی دارن بهش اطمینان بدن که هیچ‌مشکلی پیش نمیاد و اوضاع کاملا تحت کنترله؛ ایمی زیاد اینطور فکر نمی‌کنه.. ] در وصف "بخش D" فقط میتونم بگم اگر عاشق ژانر معمایی - هیجانی با تم psychological thriller هستید؛ با نخوندنِ این کتاب، فرصتِ مطالعه‌ی اثری که به قلب‌تون چنگ می‌کشه و باعث میشه رگ‌های مغزتون یخ بزنه و بعد از خوندنش فضای اتاق برای بروزِ هیجان‌تون کافی نباشه و دلتون بخواد سرتون رو از پنجره ببرید بیرون و فریاد بزنید رو از دست می‌دید. :)))) ✨️در یک جمله: رسالتِ مک‌فادن و خصوصا این کتاب، زنده کردنِ هیجان و تلاطمی در شماست که مدت‌هاست در دیگر آثارِ جنایی و معمایی مانندش رو ندیدید. شاهکار پیش‌رویِ شماست! لذت ببرید..

نسخه کاغذی اش رو مطالعه کردم... موضوع درباره یه دانشجوی پزشکیه که باید به عنوان قسمتی از آموزشش یک شیف شب رو در بخش روانی بیمارستان بگذرونه. اتفاق هایی میفته که به گذشته اش هم مرتبط هست... احتمالا وقتی کتاب شروع کنید تا تموم نکنید زمین نمی‌گذارید 🙂💯

بخش D داستانی درباره ی دختری به اسم ایمی است که باید 13 ساعت در بخش روانپزشکی بیمارستانی با درهای بسته شیفت دهد... این کتاب تازه از فریدا مک فادن می تواند با ذهن شما بازی کند و کاری کند که دیگر به هیچ یک از شخصیت های داستان نتوانید اعتماد کنید. فضای کلی داستان بخش دی هست و همین که خیلی از این جا به اونجا نمی‌ریم هم می‌تونه در داستان خوب باشه هم بد اما در این کتاب مک فادن به خوبی توانسته فضا رو ترسناک و دلهره‌آور به خواننده نشان دهد و کتاب با پایانی غافلگیر کننده به اتمام می رسد. من این کتاب رو به همه ی دوستداران رمان های جنایی_روانشناختی توصیه می کنم. کتاب رو بخونید و به بخش دی بروید. برای همه ی شما امیدوارم سالم از بخش دی خارج شوید😯🤫

مک فادن نویسنده‌ی محبوب من در این ژانره. اما واقعا این کتاب فوق العاده بود. از لحظه‌ای که شروع به خوندن می‌کنید مدام دوست دارید داستان رو پیش ببرید و بدونید در نهایت به کجا می‌رسه. روایت گری داستان شما رو دنبال خودش می‌کشونه تا در نهایت ضربه‌ی نهایی رو بهتون بزنه‌. شاهکاره و پر از هیجان.... خوندن این کتاب رو از دست ندید.

واقعا یه کاری میکنه که از کار و زندگی میوفته آدم!! انقدر جذابه که نمیتونی نخونیش... نویسنده خیلی خوب توی داستان فراز و نشیب ایجاد کرده و‌ داستان اصلا حس یکنواختی نداره. عاشقشم

ترجمه: ترجمه‌ی واقعا خوبی داره. ۹۹ درصد ترجمه به متن وفادار بوده و اون یک درصد هم برای الفاظ نسبتا اروتیک بوده که اگه قرار بود معنای واقعیشون رو توی ترجمه بیاره چاپ کتاب به مشکل برمیخورد. لازم به ذکر که اون یک درصد به هیچ وجه به داستان لطمه ای نزده مثلا hook up رو ترجمه کرده date و داستان کوچکترین ایرادی پیدا نکرده نمره ترجمه از ۵ واقعا ۵ میشه. داستان: نکته: فریدا مک‌فادان خودش پزشک متخصص در زمینه ی آسیب های مغزیه :) راوی داستان یه دانشجوی سال دوم پزشکی که قراره یک شب رو توی بخش روان پزشکی شیفت داشته باشه. شبی که قراره هیچ وقت یادش نره. ایده ی داستان جذابه. پایان بندی داستان هم همینطور. سبک داستان هم کاملا به سبک نوشتار نویسنده میخوره. اگه کتاب های دیگش مثل یکی پس از دیگری رو خونده باشید متوجه نزدیک بودن سبک روایی داستان میشید. ایرادش بنظر من توی کشش داستان. داستان خیلی اروم پیش میره. خیلی طول میکشه تا توی هر فصل مخاطب به نقطه ای برسه که دلش نخواد کتاب رو زمین بزاره و‌دقیقا همونجا داستان یهو هشت سال میره عقب. من واقعا تا دو سوم اخر کتاب به سختی تونستم ادامه بدم بخاطر کشش ضعیفش با اینکه ایده داستان بنظرم واقعا جذاب بود و در انتها شگفت زده ام‌کرد. کارهای بهتری هم از این نویسنده هست برای مطالعه واسه همین خیلی با قاطعیت پیشنهادش نمیکنم. طراحی جلد: اصلا به خودشون زحمت ندادن براش جلد طراحی کنن. جلد اصلی رو دقیقا کپی کردن که خب برای نشر نون با سابقه نکته ی خوبی نیست. بخصوص که ما میدونیم تقریبا انتشاراتی های بسیار کمی کپی رایت رو‌رعایت میکنن که بخاطرش مجبور باشن جلد اصلی رو کار کنن. اگه بخاطر کپی رایت بوده که دمشون گرم وگرنه امیدوارم دفعه بعد یکمم برای گرافیست و‌طرح جلد بودجه بزارن.

جزو معدود کتاب هایی بود که به معنای واقعی کلمه یه نفس و بدون اینکه بزارمش زمین خوندمش! البته اینقدر کنجکاو بودم بفهمم آخرش چی میشه صفحات آخرو چند خط درمیون میخوندم🥲😂 اولین کتابی بود که از این نویسنده میخوندم و باید بگم بیصبرانه مشتاق خوندن بقیه کتاباش هستم و همینکه اضافه گویی نمیکنه خودش نقطه بسیارر عطفی برای شخص بنده هستش!🚶🏻‍♂️

حقیقتا با تعاریفی که از این کتاب شنیده بودم انتظار هیجان و جذابیت بیشتری رو ازش داشتم، ولی به جز یک چهارم نهایی کتاب بقیه‌اش هیجان چندان خاصی رو منتقل نمی‌کرد. داستان نسبتا یکنواخت بود و نقطه اوجش همون پایان بود. نکته‌ی مثبت درباره این کتاب اطلاعات روانشناختی نسبتا خوبیه که ارائه کرده و همچنین متن و ترجمه‌ی روونش.

در ابتدا به نظر میرسه که با یک رمان جنایی آبکی روبرو هستید اما بعد از مدتی می‌بینید چقدر همه چیز قشنگ و درست کنار هم قرار می گیره تا شما رو در خودش غرق کنه ترجمه خوبی بود به خصوص پانویس ها مکمل اطلاعات شخصی شما برای ادامه روند داستان بود

بد نبود. ولی اونقدرم که کامنتها ازش تعریف کردند خوب نبود

اون قسمت که جید میگه منصفانه نیست چرا من باید یه اشکیزوفرنی بشم تاابد تو بیمارستان روانی بمونم و تو یک دکتر باشی تا ابد،منو یاد حرف متیو پری بازیگر سریال فرندز که اخیرا خودکشی کرد یا نمیدونم اوردوز ،زمان نوزادیش دارویی بهش تجویز میشه که چون زیاد گریه میکرد بخوابه این دارو باعث اعتیادش میشه و افسردگی داشت ،اونجا میگه این منصفانه نیست من از بچگی تا ابد افسردگی داشته باشم ولی دوستام نه!! تامل برانگیز بود خیلی وقتا این انتخاب ما نیست و ناراحت کننده است 😔

یک کتاب خیلی هیجانی و البته یکم ترسناک! من دوستش داشتم و کاملا من رو درگیر کرد. شب هم توی تاریکی و سکوت مطلق خوندم که باعث‌شد به هیجانش اضافه بشه. هرچند چندتا از پلات توییست‌ها قابل حدس بودن اما باز هم ارزش ۴ ۵ ساعت از وقتتون رو داره. البته ترجمه هم خیلی روان بود✨ پیشنهاد می‌کنم بخونید و با ایمی برنر دانشجوی پزشکی، سعی کنید یک شب رو توی بخش D به صبح برسونید!

همین الان تمومش کردم اگه کتابو به سه قسمت تقسیم کنیم قسمت اولش جالب و کنجکاوکنندست قسمت دومش شک میکنین به همه چیز و قسمت آخرش هم هیجان زده میشین و هم با منطق نمیخونه چون فکرنکنم اینقدر بخش روان درمانی اونم وقتی به صورت حبس باشه در این حد بی در و پیکر باشه… کتاب روند تندی داشت و شما رو دنبال خودش میکشه پایان کتاب و شخصیت ایمی جوری بود که دوس داشتم بزنمش و با پایان کتاب این حسم قوت گرفت درکل کتاب خوبی برای یه بار خوندن بود و خوشحالم که کتاب فیزیکشو نخریدم. ادامه‌ی حرفامو اگه هنوز کتابو مطالعه نکردین لطفا نخونین اسپویله: همینطور که جید گفت ایمی و جید به شدت با هم شباهت داشتن همینطور که جید بیماریشو جدی نگرفته بود ایمی هم جدی نگرفت و پایان کتاب کاملا اینو تایید میکرد. و کاملا معلوم شد ایمی خودشم بیمار روانیه

خب اولین باره که دارم نظر مینویسم و امیدوارم که نظرم بهتون کمک کنه 😁 معرفی کتاب به شدت منو جذب کرد ولیییی محتوای کتاب یه چیز دیگه بود 🔥🔥🔥 در حین خوندن کتاب ، شما چندین بار واقعا متحیر میشید و کل روند داستان عوض میشه 🤌🏻 و پایانش... 🤫😯🔥

بنظرم اون‌قدر هم ترسناک و عجیب نبود. هیچ قسمتیش باعث نشد حس ترس بهم دست بده. درکل کتاب متوسطی بود. کتابی نبود که بخوام بخرمش برای یکبار خوندن خوب بود.

داستان مناسبی داره ولی کلیشه ای هستش ، به نظرم پتانسیل بهتر بودن رو داشت

من این کتاب نسخه چاپیش رو خوندم و عاشقش شدم :)) 😍❤️ یکی از بهترین کتاب های جنایی و معمایی هست و قطعا تا تموم نکنید کتاب رو زمین نمی گذارید :)

من این کتاب رو اول از روی نظراتش و بعد بخاطر ژانرش که مورد علاقه ام بود، تصمیم گرفتم بخونم خلاصه داستان که مشخصه... ولی بنظرم یک اینکه واقعا نمیشه هیجان داستان رو انکار کرد در حد خودش هیجان داره منتها حس کردم هیجانش توی هر فصل خیلی زود گذره ینی به شخصه برای من هیجانش ادامه دار نبود و مثلا در حد یه تیکه از هر فصل بود دوم اینکه اخرش خیلی سوپرایز شگفت انگیزی و به وجد آوردنده ای نداشت ( برای من البته :/ ) سوم اینکه در کل روند داستان جالب بود ، خسته کننده نبود و اینکه حجمش هم خیلی زیاد نیست در کل حدود ۴۵۰ صفحه اس و در اخر برای منی که ۲۴-۲۵ سالمه و نسبت به کتابهای آگاتا کریستی که خوندم ، خیلییی داستان جذابی نبود امااااا ارزش یک بار خوندن رو داره و پیشنهاد میکنم به علاقه مندان این مدل ژانرها .. ^_^

در یک کلام بخوام بگم، بی‌نظیر وهیجان‌انگیز بود. همون کتابی که می‌تونست منو میخکوب کنه تا یک نفس بخونمش. کتابی که با هر خطی که می‌خوندم هیجانِ رو زیر پوستم احساس می‌کردم و صدای کوبش قلبم رو می‌شنیدم. توی خوندنش ذره‌ای شک نکنید.

اسپویل نکردم!!! با خیال راحت نظرم رو بخونید. من واقعاً هرچقدر تلاش میکنم دوباره با فریدا انس بگیرم، نمی‌تونم. فقط کتاب خدمتکار تونست من رو کمی هیجان‌زده کنه.. به هیچکس انقدر حس بدی نداشتم که دیگه نخوام نوشته‌هاش رو بخونم. مسلماً ارزش نوشته‌های یک انسان حتی یه خردسال هم ارزشمنده، اما خب، چی بگم. ولی کاملاً صادقانه می‌گم که هیچوقت بخاطر حرف مردم نرید سراغ کتابی که یکهو معروف شده اونهم بخاطر اسپانسرشیپ‌ها. اگر دوست دارید، بخونید. اگر ندارید هم نخونید. نظر من اینه که فریدا اگر کتاب دیگه‌ای بنویسه، نمی‌تونه "دوست سابق شخصیت اصلی که مخش تاب داره، خیانت به همسر، یه پلات توییست کوچیک شامل «اون قاتل بود نه این!»، شخصیت اصلی ای که آدم به‌شدت لوس و خودخواهیه" دست برداره. توی تک تک کتابهای فریدا مک‌فادن این رو مشاهده می‌کنید. همه‌شون رو خوندم و نمی‌دونم چی بگم. من عاشق ژانر تریلر و روانشناختی ام. اما، باید قبول کرد که هرکسی در این ژانر خوب نیست. فریدا یه پلات توییست خیلی جزئی رو شروع می‌کنه به ناشیانه پیچ و تاب دادن. اصلاً نقطه‌ی شوکه کننده‌ای نداشت. اگه کتابهای مک‌فادن رو خونده باشید، تمام سرنخ‌های واضح و معمولی‌اش رو می‌فهمین. مشکل اکثر نویسنده‌های اخیر اینه که وقتی راجب یه موضوعی می‌نویسن و کارشون بقول معروف میگیره، فکر می‌کنن تا آخر عمرشون باید همون‌جوری و با همون نظریه های قبلیشون یه کتاب جدید بنویسن. و اگه دقت کنین تمام کتابهای فریدا مک‌فادن کپی‌پیست "یکی پس از دیگری" و "خدمتکار" هست. خصوصاً یکی پس از دیگری. #تمشک_آبی.