از این کتاب بسیار بریده گذاشتم اما خیلی ها متنی از کتاب رو در بر نداشت که حاوی اطلاعات باشه... کتاب خیلی مفید و خوبی بود 😊 با تمام مشکلاتی که با گزینش واژگان نویسنده داشتم 😒. برای شروع خوندن فیزیک خیلی میتونه کتاب خوبی باشه..و همچنین اطلاعات خوبی از ریاضیات و فلسفه و هندسه به همراه داره. به من چیزهای زیادی یاد داد و خیلی چیزهارو هم برام یادآوری کرد . تلاش قابل تقدیری بود.👌👏👏👏 خداقوت به نویسنده 😊😊😊

کتاب خوب..

فعلا بخش منطق ریاضی کتاب رو تمام کردم و راستش با نظرات نویسنده در مواردی اصلا موافق نیستم: ۱- کی گفته اصل امتناع تناقض ابطال شده و علم تناقض رو پذیرفته؟ مثالی که نویسنده برای رد این اصل میگه به نظرم احمقانه است: روشن شدن لامپ یک فرایند پیوسته است درست ولی کی گفته که نمیشه مطلقا در مورد روشنی یا خاموشی نظر داد؟ اگه حتی کوچکترین مقدار روشنی هم داشته باشه یعنی روشنه. بعدش هم این مثال در مورد گزاره ها که دیگه اصلا درست نیست. چطور یک گزاره هم می تونه درست باشه هم غلط؟ اگه طبق مثال لامپ بگیم تا حدی درسته تا حدی غلط. اصلا جمله مون بی معنا میشه. غلط بودن یک گزاره به معنای عدم مطابقت با واقع است. اگه یک گزاره تا حد کمی هم تناقض داشته باشه، کاذبه. ما چنین گزاره ای رو نمی تونیم به عنوان گزاره هم صادق هم کاذب بیان کنیم. ۲- کی گفته منطق ارسطویی کاملا سقوط کرد؟ فرگه در شکل دهی منطق ریاضی با هر سه اصل این همانی امتناع تناقض و طرد شق ثالث کارش رو شروع کرد که ارسطو هرسه اصل رو قبول داشت. ارسطو در تحلیل یک سری گزاره ها اشتباهاتی داشت و منطقش نمی تونست استدلال های ریاضی رو به خوبی بیان کنه، چون ساختار قیاسی منطق ارسطویی به اندازه کافی قوی نبود و اصلا روی گزاره های شرطی عملکرد خوبی نداشت. فرگه درواقع اشتباهات منطق ارسطویی رو اصلاح و اونرو دقیق کرد، این کجاش ابطاله؟ ۳- نویسنده تو قسمت منطق ریاضی ادعا می کنه گودل با قضیه تمامیت گفته ادعای ارسطو مبنی بر اصل طرد شق ثالث رو رد کرده. در حالی که قضیه تمامیت میگه در هر ساختاری که بشه حساب رو ساخت گزاره صادقی وجود دارد که قابل اثبات نیست. در واقع گودل گفت در حساب صدق لزوما اثبات پذیری رو نتیجه نمیده همین. توصیه میکنم حتما مقاله فرضیه پیوستار گودل رو بخونید تا با دیدگاهش بیشتر آشنا بشید. ۴- واقعا از بس این ادعای هیچ حقیقتی وجود ندارد رو شنیدم دیگه حالم داره به هم می خوره. حتی نسبی گراترین فیلسوفان هم ناچارند اصل امتناع تناقض رو قبول کنن. ویتگنشتاین متاخر که دیگه تو فلسفه دومش با کاهش دادن اصول اولیه زبان به یک سری چیزهایی که ماناچار از پذیرش اون هستیم نسبی گرایی رو تو فلسفه زبان به اوج رسوند. هم برای حرف هاش دلیل می آورد. من نمیگم که باید مطلق گرا یا به قول نویسنده ارسطو مانند باشیم. من میگم اکثر معلومات ما جای شک و اصلاح رو دارن ولی اصلاح و اطلاع از غلط بودن بخشی از دانش های ما بدون داشتن حداقل یک حقیقت یقینی و ابدی امکان پذیر نیست. و صرف اینکه بخش زیادی از معلومات ما در گذر زمان غلط بودنشون اثبات شده یا با نظریه دیگه ای جایگزین شدن. نمیشه نتیجه گرفت تمام معلومات ما غیر یقینی و موقتی هستن. ببخشید اگه نظرم تند بود.

کتاب نوشته مهندس مسعود خیام است که دوست داریم که از این قسم کتابها بیشتر بنویسد. کتاب خوبی است که ارزش چند بار خواندن را هم دارد. کتاب حول این جمله می چرخد که حقیقت, تعبیر ما از واقعیت است و با مثالها و گفتن تاریخ علم و فلسفه و ریاضی و فیزیک مغز شما را چنان دگرگون می کند که به دانسته های قبلیتان شک کنید.

یکی از بهترین کتاب هایی که خوندم عالی بود