نظرات کاربران درباره کتاب مرغابی وحشی

یکی از شاهکارای ایبسنه با کلی مفهوم و البته تلخی خاص خودش فقط تو یکی از پاورقی ها انتهای داستانو لو میده ب نظرم نبود بهتر بود!چون پاورقی واسه توضیح دادنه نه تحلیل کل نمایشنامه

نمایشنامه‌ی «مرغابی‌وحشی» نمونه‌ی برجسته‌ای از یک اثر رئالیستی‌ست، اما از نوع نوسوفوکلی. زیرا نویسنده در آن توانسته است عقل و احساس، نماد و واقعیت روزمره، زبان روزمره و شعرگونگی آن را به تعادلی خیره کننده برساند و با این کار، از طبیعی‌نگاری فاصله بگیرد: کاری که سوفوکل در درام یونان باستان انجام داد. ایبسن همچون نویسندگان قرن نوزدهمی، انسان را به خودی خود بد نمی‌دانست و انگشت اتهامش را متوجه موانعی می‌کرد که سیر تکاملی انسان را در تاریخ کند می‌کنند. از دید او و هم‌نسلانش سنت‌بارگی، خرافه‌پرستی، بیهودگی و تنبلی، از یک سو و بنیادهای ناکارآمد اجتماعی و روابط ناسالم انسان ‌گرفتار در این بنیادها از سوی دیگر، دست به دست هم می‌دادند و طومار پیشرفت را در می‌نوردیدند. مرغابی‌وحشی در مقام یک رئالیسم ایبسنی «هاکون ورله» بازرگانی است که ظاهراً به افتخار ورود پسرش «گرگیرش ورله» که در منطقه‌ای به نام «هویدال» سرپرستی کارخانه‌ی پدرش را به عهده داشته است، مهمانی شام ترتیب داده است. عکاسی به نام «یالمار ایکدال» هم به دعوت گرگیرش، هم‌کلاس و دوست قدیمی او، در میهمانی حضور دارد. «ایکدال پیر»، پدر یالمار که روزگاری دوست و یار ورله بوده است، اینک به جرم قطع درختان پارک ملی در هویدال از مقام افسری خلع شده است و زندگی فلاکت‌باری دارد. یالمار ازدواج کرده است و دختری به نام هدویگ دارد. گرگیرش آدم آرمان‌خواه و متعصبی است که می‌داند پدرش همه‌ی خانواده‌ی ایکدال را به تباهی کشیده و اینک قصد دارد چهره‌ی واقعی پدرش را به دیگران بشناساند و یالمار ایکدال را از خواب غفلت بیدار کند. در این میان فردی به‌نام «دکتر رلینگ» که اجاره‌نشین یالمار است سعی می‌کند آدم‌های سرخورده را به نحوی سرگرم کند تا به حقیقت نیندیشند. در این میان برخوردهای این شخصیت ها با «گینا یانسن»، همسر یالمار مسبب اتفاقاتی می‌شود که بن‌مایه‌ی تفکرات ایبسن را به خوبی به نمایش می‌گذارد.هنریک ایبسن (1825-1906) را از پایه گذاران رئالیسم در تئاتر اروپا می‌دانند (چه بسا تاثیر ایبسن بعدها در رگه های هنری دیگر هم دیده شد). در سبک ایبسن، شیوه‌ی شخصیت‌پردازی و نحوه‌ی ارائه‌ی زبان نمایش به زندگی عادی شهروندان نزدیک است اما این نزدیک شدن به زندگی عادی در مکتب رئالیسم چنان است که هر بازنمایی طبیعی‌نگارانه (naturalist) را نتوان کاری رئالیستی دانست.🍂🥀

اخر کتاب خیلی غافلگیر کننده بود واسم برداشتم از نمایشنامه : صداقت حتی اگه اولش به نفعت نباشه در اخر پر منفعت ترین کاریه که میتونی بکنی پافشاری متعصبانه روی اعتقاداتمون حتی اگر در روزگار خودش بهترین و منطقی ترین باشه ، بازهم ازاردهنده و اشتباست . و تحمیل کردنشون به دیگران ، منفور و بخشش ناپذیر. ادم وقتی به چیزی باور داره هر اتفاقی حتی کشته شدن یه انسان دیگه رو ربط میده به اون باور خودش .. نه تنها ازش درس نمیگیره بلکه با شدت بیشتری اونو ادامه میده. در کل نمره ام به این نمایشنامه ۴ از ۵ عه و اونو پیشنهاد میدم به نظرم میتونه خیلی فکر ادمو درگیر کنه

از خواندنش خیلی لذت بردم.