نظرات کاربران درباره کتاب می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم

کتاب نه داستانه نه کتاب روانشناسیه اسم کتاب بهت آگاهی میده که انگار قراره با کسی هم مسیر بشی ولی وقتی چند صفحه میخونی میبینی وسط یه گفت و گو گیر افتادی بله حر ف های خوبی میزنه ولی نه به درستی حرفا های روانشناسی نه به داستانی حرف کتاب داستان ها . خیلی صریح بخوام بگم قرمه سبزی که جا نیفتاده

تا حالا بهترین کتابی هست که خوندم عالیه پیشنهاد میکنم حتما بخونید انگار رفتی پیش تراپیست مشکلاتتو میگی و مشاوره میگیری

“مطالعه نسخه چاپی” به شخصه دوستش نداشتم ، نمیگم حتما باید حرفای انگیزاننده داشته باشه اما باید هدف کتاب یه چیزی باشه دیگه! بنظر من با اینکه میشد جمله های خوبی تو کتاب پیدا کرد اما فوق العاده بی سر و ته بود. نه کتاب داستانه نه روانشناسی یعنی یه مشکلی که نویسنده داره رو مطرح میکنه ولی خب به هیچ جا نمیرسه فقط مشکلو داره تعریف میکنه برای من بیشتر شبیه گوش دادن غرغرهای یه نفر بود

#چالش_کتابخوانی_۱۴۰۳ یکی از نکاتی که از ابتدا تا پایان کتاب نظرمو جلب کرد صحبت‌های بی تعارف و غیر کلیشه‌ای نویسنده بود. در واقع سعی داشت خیلی بی پرده راجع به احساسات خودش حرف بزنه و به نظرم این موضوع توی کتاب خیلی قابل ستایشه و نشون میده شخصیت بک سهی واقعا قویه. من از کتاب‌های موفقیت و خودیاری خوشم نمیاد و «می‌خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم» دومین کتاب این سبکی بود که خوندم و صرفا هم به خاطر اسمش جذبش شدم اما با یکم ادامه دادن به شدت با شخصیت اصلی همزاد پنداری کردم. به علاوه اختلال‌های شخصیتی‌ای که در جریان کتاب توضیحاتی ازشون ارائه میشه به نظرم اطلاعات مفیدی رو بهتون میده. به هرحال نقاط مثبت این کتاب به نظرم غیر کلیشه‌ای بودنش، خودمونی و بی تعارف بودن نویسنده و ایجاد تنوع در سبک کتاب‌های موفقیت و خودیاریه. اگرچه ضعف‌هاش هم کم نیست. مثلا حداقل برای من ناراحت‌کننده بود که نویسنده هیچ راهی برای بهبودیش پیدا نکرد. از طرفی به نظرم مکالمات با روانکار گاهی خیلی غیر ضروری میشد که حوصلمو سر می‌برد و این متن مکالمه‌محور هم اواخر برام خسته‌کننده بود. البته باز هم میگم سبک جدید این کتاب ارزش خوندن بهش می‌بخشه. در رابطه با ترجمه (بنده واقعا تخصص ندارم در این حوزه و صرفا نظر شخصیم رو میگم) برخی جمله‌بندی‌ها به نظرم گنگ بود و می‌تونست بهتر ترجمه بشه. با همه این تفاسیر پیشنهاد میکنم اگه کتاب‌های خودیاری رو دوست دارید و به دنبال سبک جدید هستید تجربه این کتاب احتمالا براتون لذت بخش باشه. برعکس اگر به سمت کتاب‌های این شکلی نرفتید پیشنهاد میکنم یک فرصتی به این کتاب بدید. اگر مثل من کمی شبیه شخصیت اصلی باشید قطعا ترغیب می‌شید که کتاب رو بخونید و تموم کنید. از جایی که خیلی دوست دارم به کتاب‌هایی که خوندم امتیاز جداگانه بدم باید بگم که در اینجا امتیازم به «می‌خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم» 6 از 10 هستش :) .

این کتاب را به همه افراد توصیه میکنم؛در این کتاب مطالبی اومده که نشان می‌دهد مشکلاتی که با آنها درگیر هستیم،تنها مشکلات ما نیستند و در کنارش راه حل های بسیار خوبی بیان می‌کند.ویژگی های مثبت کتاب: ۱_در انتهای هر بخش،نویسنده به صورت خلاصه و زیبا توضیحاتی را از آن قسمت قبلی آورده است ۲_پی نوشت های انتهای کتاب بسیار جذاب هستند و خواندنی می باشند ۳_نویسنده افکار و نظرات لحظه ای خود را در قالب جملاتی در پرانتز بیان کرده است ۳دلیل برای خواندن کتاب: ۱)این کتاب اصلا کتاب زرد نیست! و در ژانر خودش بسیار موفق عمل کرده است ۲)صداقت نویسنده در بیان مطالب ستودنی هست ۳)نثر کتاب روان و شیوا است و قابلیت این را دارد که با هرکسی ارتباط بگیرد پیامی که از کتاب در ذهنم میسپرم《آگاه بودن از یک مشکل،قدم بزرگی در مسیر صحیحه.》 #چالش_کتابخوانی_۱۴۰۳

توی زمینه‌ی کتابای خودیاری این سبک و قلم رو خیلی دوست داشتم👌🏻

به شناخت آدم از خودش کمک میکنه شاهد جلسات تراپی یه نفر دیگه هستید چیزهای زیادی از کتاب آموختم و بهم کمک کرد متن کتاب ساده، روان و صمیمی بود

از نظر من این کتاب چیز خاصی نبود و هیچ چیز قابل توجهی به من اضافه نکرد...

نسخه فیزیکی این کتاب رو خوندم. کمک کننده نبود. فقط داستان یه بیمار با پزشک رو میخونید که تجربه کمک کننده ای نداشت و جالب نبود. به جاش کتاب تصمیم گرفتم خودم باشم عالی بود

کتاب خیلی قشنگی بود و واقعا نظراتی که درباره‌اش هست درسته واقعا مثل جلسه روانشناسی میمونه و خیلی از بخش‌هاش رو میشه عملی کرد و در اخر نشون میده باید قوی باشیم و‌ ناامید نباشیم و به دنبال درمان باشیم

اینجور کتابا سلیقه ای هست ولی خب من کتاب روانشناسی در قالب داستان رو بیشتر می پسندم مثل این کتاب و به شدت با نویسنده کتاب همزاد پنداری کردم انگار داشت تک تک مشکلات و ضعف های من رو می شمرد.

من که کاملا باهاش ارتباط برقرار کردم و فکر میکنم ارزش خوندن داره

واقعا کتاب مفیدی بود پر از حس خوب مثل دارو...

کتاب روان و خیلی خوبی بود شاید خیلی از ماها بعضی از مشکلات و فکرهای این شخص رو داشته باشیم و خوندن این کتاب میتونه واسمون مفید باشه یا حداقل اون افراد رو درک کنیم بهتون پیشنهاد میکنم

خیلی کتاب ساده و معمولی بود. به اندازه ای که ازش تعریف میکنن، نیست

کلیات قضیه درست بود و باید در مورد موارد ذکر شده بیشتر فکر کرد . کتاب به صورت داستان وار نخوانید وقت بیشتری بزارید

از اول بااین کتاب انس نگرفتم ولی چون تعریفشو زیاد شنیده بودم سعی کردم به خوندن ادامه بدم تا ص ۴۸ خوندم یعنی ۱۷درصد کتاب اما اصلا جذاب نبود و نتونسم ارتباط بگیرم بنظرم خیلی ساده و کتابی حرف زده و برام جذاب نبود و ادامه ندادم.

خیلی مسخره بود کلیشه زیادی داشت

خیلی حوصله سربر بود خط داستانی صافه صاف بود. یدونه افت و خیز هم نداشت. تیکه های قشنگ داشت قسمت آموزنده داشت اما کتابی نیست که پیشنهادش کنم. بنظرم کتاب سطحییه و خیلی کتاب‌های بهتری تو این زمینه هستن که می‌تونن کمکتون کنن. جزو کتاب‌های عامه پسند و سطحی قرارش می‌دم.

اونجوری که تعریفشو شنیده بودم نبود خیلی معمولی بود نتیجه کلیش این بود که عزت نفسش کمه و باید تقویت بشه

فقط درد و دل و احساس های درونی یک فردی که عزت نفس پایین رو‌داشت بیان کرده بود و راهکارهایی داشت ولی نسبت به اون تصوری که از این کتاب داشتم با توجه به تعریف های خوانندگان به اون اندازه مفید نبود

اگه تجارب مشابهی با نویسنده داشته باشید خودتونو توی عمق داستان تصور میکنید ،انگار که خودتون دارید حرف میزنید و کاملا تمام جملات رو درک میکنید و راهکار میگیرید.فوق العاده اس این کتاب

این کتاب برای من فوق العاده ست و امیدوارم یک تراپیست شبیه مال کتاب پیدا کنم

کتاب رو که شروع کردم خیلی خوشم اومد و خیلی مود و حس‌ خودم رو توی متنش میدیدم امیدوار بودم در آخر بتونم یه نتیجه خوب از این متن ها بگیرم ولی اینطور نشد. نمی‌دونم جدا نتیجه خاصی نداشت یا من دریافت نکردم.

سلام من بعداز خواندن این کتاب یک آدم دیگر شدم و توصیه میکنم این کتاب را بخوانید هیچ کتابی را از رو جلد قضا وت نکنید حتما این را شنیده اید آن کتاب هم همین است دوست دارم با لذت این کتاب را بخوانید باتشکر