نظرات کاربران درباره کتاب طاهره، طاهره‌ی عزیزم

طاهره طاهره ی عزیزم،  کتابی است شامل چهل و یک نامه ی عاشقانه از غلامحسین ساعدی به «طاهره کوزه گرانی» ،  که بعد از مرگ طاهره به چاپ رسیده است . این نامه ها که در طی سال های 1332 تا 1345 نوشته شده ، نشان می دهد که ساعدی به شدت طاهره را دوست می داشته و به گفته ی چندی از دوستانش  تا آخر عمر  به این عشق وفادار مانده است. طاهره در مورد این نامه ها و بعضی یادگاری های دیگر که آنها را چون گنجینه ای  حفظ می کرده ، گفته است که تا وقتی زنده هستم ، آنها را به کسی نشان ندهید ولی پس از مرگم هر کاری که دوست داشتید با آنها بکنید. طاهره در آذرماه 83 از جهان می رود و در گورستان (مارالان)  به خاک سپرده می شود و به روی سنگ گورش این جمله حک می گردد :  آرام جای کسی که میان استخوان های گوهرمراد آواز می خواند نامه ها سرشار از احساسات عمیق قلبی هستن. نامه هایی که ساعدی طی سال ها با همه ی وجود برای طاهره نوشته. به شدت زیبا و احساسی. اما راستش بجز جنبه ی احساسی نامه ها، یه سری نکات دیگه ای هم توی کتاب قابل توجه بود. یک سری تفکرات خاص اون زمان که حداقل من انتظار داشتم ساعدی به عنوان یه روانپزشک، نویسنده و روشن فکر زمان خودش درگیر این تفکرات نباشه.  مثلا توی یک قسمتی ساعدی از طاهره خواهش میکنه که درس نخونه، چون معتقده به فساد کشیده میشه! "آری طاهره ی قشنگ من دیگر درس نخواهد خواند و دل مرا نخواهد شکست.وقتی تو به کلاس میروی من حس میکنم که تو مثل دخترهای دیگر در کثافت و بدنامی فرو میروی" یا "آن عینک منحوس ات را به سنگ بزن و تو را به خدا، تو را به جان کسی که دوست اش داری، دیگر درس نخوان". و یا جای دیگه ای عنوان میکنه که وقتی طاهره رو در حال صحبت عادی و روزمره با مرد دیگه ای میبینه، دلش میخواسته بره و طاهره رو خفه کنه! " کم مانده بود که با عجله خود را به تو رسانده و گلوی ات را بفشارم ... "   گفته میشه که این عشق نافرجام باقی میمونه. طاهره تا پایان عمر به این عشق وفادار میمونه اما ساعدی پنج سال پیش از مرگش ازدواج میکنه. اگرچه کتاب فقط شامل نامه های یک طرفه ی ساعدی به طاهره است و جواب نامه ها و یا داستان این عشق ذکر نشده، اما شخصیت طاهره رو خیلی بیشتر پسندیدم. شاید دیگران با خوندن نامه ها، طاهره رو دختر سنگدل و بی احساسی تصور کنن که نامه های ساعدی رو بی جواب میذاشته. اما من طاهره رو بسیار عاشق، خوددار، دور از دسترس، هنرمند (طاهره عکاس بوده) و تحصیل کرده دیدم. شخصیتش برای من خیلی جذاب تر از شخصیت ساعدی بود. از نظر من عشق ساعدی خیلی مالکیت طلبانه بود.  قسمت های زیبایی از کتاب: کلمه ای است بسیار عادی، بسیار مبتذل، که من نمیتوانم آن را پیش تو ادا کنم. لفظی است که به هر کثافتی اطلاق میشود. با این که در اصل پاک است. من نمیخواهم بگویم به تو عشق دارم، زیرا همین کلمه است که نفرت مرا بر می انگیزد. کلمه ای است بسیار مزخرف. آیا احساسی را که من دارم.پرستشی که نسبت به تو در قلب من شعله ور است اگر آن را تقدیم ات کنم، مقبول خاطرت خواهد گشت؟طاهره ی قشنگ. برای ده هزارمین دفعه پیش خود، سوگند میخورم که عشق من پاک است، برای هزارمین دفعه قسم یاد می کنم، که غیر از تو، غیر از چشمان قشنگ و زلف های زرین تو، هیچ چیز را دوست ندارم.غمی است که قلب مرا می فشارد، عذابی است که از دستش راحتی ندارم و نمی دانم تا چه وقت این چنین خواهد بود، خدا می داند، روز و شب مثل کسی که خوره در جسدش افتاده باشد ناراحت ام، قلب من مشتعل است بدون این که کسی بداند چه آتشی در آن شعله می کشد. اختیار اگر دست من بود، هیچ وقت دچار چنین عذاب و شکنجه ای نمی شدم وولی به خدا، اختیار دست من نیست. هرچه هست تو هستی تو،... تو.. تنها تو..

کتاب بسیار زیبا و لطیف و عاشقانه ست. مناسب حال افراد عاشق پیشه و رمانتیک میباشد و به هیچ وجه مناسب افراد منطقی و محاسبه گر که فقط ظاهر جملات را بررسی میکنند و از سوز و گداز عاشقانه چندین ساله ی یک نوجوان ۱۹ ساله ،به قضاوت کوته فکری و زن ستیزی ایشان میرسند نمیباشد، اگر کسی درد عشق های ناکام چندین ساله را چشیده باشد، و اگر مثل من یک تبریزی اصیل باشد و فرهنگ و آداب عاشقی و زندگی تبریزی ها را بداند ، میتواند حال پریشان این عاشق زار و ناامید و عقل رمیده را درک کند. و ضمنا یادمان باشد اظهار نظر و ایرادگیری در مورد خصوصی ترین نکته های زندگی عاشقانه ی یک نویسنده که هرگز قرار نبوده چاپ و نشر و عمومی شود ، شایسته نیست.

مجموعه نامه‌هایی از غلامحسین به طاهره... آنچنان خوب نبود! اولا اینکه نامه‌های شخصی یک نفر، اون هم نامه‌هاے عاشقانه‌اش رو چاپ کنی و بعد بگی خب آدمِ مشهوری بوده و این باعث شناخت بیشتر میشه، بنظر من اصلا کار درستی نیست. از انتخاب کتاب پشیمونم چون نمونه و نظرات رو نخوندم و پیش‌فرض ذهنیم این بود که این نامه‌ها رو خودشون در اختیار نویسنده قرار دادن، مدتها پیش خریدمش و با دلسردی و تقریبا عذاب وجدان (!) تمومش کردم. نکنید اینکارارو... 😕 دوما اینکه این آقای ساعدی، فقط مینوشت؟ چرا استمرار نداشت برای بدست آوردن معشوقه‌اش؟ این تعصب عجیب‌غریبی که بعضی جاها توی نامه‌ها بود، و این هیچ‌کارِ رو به جلویی انجام ندادن، عصبیم میکرد!.. درسته خیلی جاهاش عاشقانه بود، ولی چه فایده آخه؟ صرف عاشقانه بودنش چاپ شده؟! (زیر لب میگوید "واقعا که!"...) سوما، عشق طاهره واقعی تر بود چون وفادارتر بود. از خوندنش خرسند نیستم. پیشنهاد نمیکنم. خِـلاص:/

لطفا اینو توی طاقچه بی نهایت بزارین. خیلی دوس دارم بخونمش

خیلی ساده و صمیمی بود مخصوصا اون نامه ای که سیصد بار توش نوشته بود طاهره نسخه کاغذی نامه ها هم اسکن میشد بهتر بود.

طاهره، تصویر متفاوتی از غلامحسین ساعدی رو برای من پررنگ کرد. جنبه هایی در رفتار و کردار این آدم یافتم که تا پیش از این برام غریبه بود. طاهره شبیه یک عاشقانه آرام از نادر یا نامه های شاملو به آیدا یا حتی چهل نامه کوتاه به همسرم نیس. طاهره یک جوان عاشق ۲۰ و اندی ساله ای رو روایت می‌کنه که در بهبوهه دوران پهلوی در جنگی بین اتفاقات درون و برونش گرفتاره. جوان عاشقی که بعد ها هزار فرسنگ با غلامحسین ساعدی که در ادبیات می‌شناسیم فاصله میگیره. لذت بخش بود برای من خواندن و چشیدن گوهرمراد در این کتاب.👌👌👌💐

با اینکه آقای غلامحسین ساعدی نویسنده ی معروف و صاحب نامی هستن، ولی تا امروز کتاب های ایشون رو نخوندم، اما در مورد نامه های ایشون به خانمِ طاهره ؛ باید بگم که بیشتر به یک توهمِ عشق می موند. یه جور سرگرمی و دلخوشی برای روزهای سختیِ زتدگیشون شبیهِ نامه نگاری های یه نوجوونِ تازه به بلوغ رسیده، تماماً براساسِ احساس، بدونِ هیچ منطقی در پشتش و اگر کمی ارفاق کنم یک عاشق و عشقِ یک طرفه ی بی حاصلش که هیچ تلاشی برای رسیدن به معشوقه نمی کنه که بیشتر از اینکه از خوندنِ نامه هاش تشویق مخاطب رو برانگیزه حسِ دلسوزی رو درگیر می کنه و راستش دیدگاهم به آقای ساعدی یک فردِ ترسو هست که جرات مواجه شدن با واقعیت رو نداره،و ترجیح میده در عالم خیال خوش باشه. و در قسمتی از نامه میشه گفت روحیه ی شکاک و غیرتِ رو به تعصب بی دلیلِ ایشون به چشم می خوره که می تونه عرصه زندگیِ خوب رو برای اطرافیان (همسر) تنگ کنه . مانا باشید🍀

چقدر تلخ بود .... 😔😔😔😔 عشق یکطرفه خیلی سخته😔😔 البته زیاد نمیشد فهمید دقیقا رابطشون چطوری بوده چون جواب نامه ها نبود

عشقی زیبا و رویایی

بعد لز خوندنش خب عذاب وجدان داشتم بابت خوندن نامه های شخصی ساعذی به معشوقه‌اش منتها.. شیرین و دلگرم کننده بودم اگه بازهم برگردم عقب این کتاب یا نامه هارو میخونم 🫣🤍

وقتی عنوان را دیدم، گمان کردم چیزی شبیه نامه ها شاملو برای آیدا باید باشد.. اما فاصله کتاب با تصورم بسیار زیبا بود. از نامه ها برمی‌آمد این عشق برای دوران جوانی ساعدی است و عشق در آن عشق جوانی است‌. نثر ادبی زیبایی کتاب نداره، صرفا تخلیه هیجانات یک جوان است . اگر به شما نگویند نویسنده کتاب داستان نویس معروف حیطه ادبیات هست، به ذهنتان هم نخواهد رسید که این ادبیات! نا کار فردی چون اوست. در کل خیلی ارزش خواندن ندارد و حیف پول و زمان ...

عشق تا چه اندازه می‌تواند انسان را به جاودانگی نزدیک کند؛ حتی اگر فاصله باشد، تلخی باشد، حرمان باشد.

این نامه ها رو کی در اختیار عامه گذاشته .طاهره یا کی؟ آیا خودساعد راضی .کسی میدونه طاهره چرا هیچ وقت جواب ساعد رو نداد؟

از طاهره جوابی بین نامه های کتاب نبود اما عشق طاهره عمیق تر بود اونقدر عمیق که حتی لبهای خودش نمی تونستند فریادش بزنند در مقابل ساعدی من رو یاد پسر بچه پر شر و شوری میندازه که در اوایل 13 سالگی عاشق شده و با خیال معشوق تا انتخاب رنگ ماشین عروسی هم رفته مطمئنا این عشق اول و ترس از ازدست دادنش تا شاید لحظه مرگش هم همراهش بوده اما ایا عشقش به وسعت “طاهره‌ی عزیز” میرسید؟ بعید بدونم

حس خوبی بود مدت ها دنبال این نامه ها بودم و خواندن نامه های عاشقانه واقعی همیشه جذاب است مخصوصا وقتی برای زمانهای گذشته باشد خوب بود اخر کتاب کمی از زندگی طاهره گفته میشد

ساعدی چه عقیده‌ی احمقانه‌ای راجع‌به درس خوندن طاهره داشته مخم سوت کشید کتابای دیگشو خونده بودم فکر می‌کردم روشن‌فکر این گوهرمراد ولی وقتی اون نامه‌هاشو خوندم فهمیدم اسکلی بیش نبوده متاسفانه تمام باورهام فروریخت :)