نظرات کاربران درباره کتاب آدم اول

سلام متاسفانه این کتاب با فورمت PDF ارائه شده و خواندن آن روی گوشی و برنامه‌ی طاقچه دشوار است. تا به‌حال هر کتابی از طاقچه خریده بودم با پسوند epub بود و احتمالن در این مورد اشتباهی صورت گرفته که استدعا دارم بررسی و تصحیح شود. سپاس‌گزارم

بعد فلسفی ایشان بهر برداری از زاویه دید ایشان نه اراجیف لطفاً در واژه هاتون دقت کنید

حس میکنم کامو بیشتر به خاطر دید فلسفیش معروفه ولی واقعا اجحافه در حقش اگر که از قدرت نوشتن و استفاده هنرمندانه و ظریفش از صنایع ادبی برای بیان آنچه که در ذهنش میگذره حرفی نزنیم. کامو با کلمات جادو میکنه، تو این کتاب بیشتر از هر چیزی شیفته‌ی توصیفاتی شدم که کامو میکرد، همه چیز واضح و زنده جلوی چشمام اتفاق می افتاد انگار که کتاب رو نمیخوندم که داشتم زندگیش میکردم، انگار آدمای توی کتاب و میشناسم جاهایی که بوده بودم و کارهایی که کرده و من انجام دادم، کم پیش میاد که کتابی منو انقدر با خودش همراه کنه. شده بودم پسر بچه ای فقیر در کوچه پس کوچه های تفته از گرمای الجزیره. کتاب طولانی ای نبود ولی هر خطش توصیفی بود از محیط اطراف، احساسات و آدما یا تفسیری از حالت درونی و برای درک و جذبش نیاز به تمرکز بود، چون حواس پنجگانمو به کار میگرفت. زیاد پیش میومد در یک پاراگراف همزمان حس بویایی، لامسه، شنوایی، چشایی و‌بیناییم و درگیر کنه. نظراتی خوندم که همین موضوع رو خسته کننده میدونستن ولی برای من به شخصه کلاس درس بود خیلی دلم میخواست این کتاب به قلم خود کامو تموم میشد، حیف که نشد... مطمئنم بازم میخونمش و احتمالا هایلایت های توصیفیشو بارها مرور میکنم و لذت میبرم. خیلی سخته بخوام از بخش هایی که هایلایت کردم انتخاب کنم از بس که زیادن و همه قشنگ. ولی یه جایی بود که کامو از حس خودش به کتابا میگفت و منم نسبت به نوشته های خودش همین حسو دارم بنابراین ترجیح میدم این قسمتو بنویسم : «...از کتاب هایی خوششان می‌آمد که صفحه های آن‌ها پر از حروف ریزی باشد که در سطرهای تنگ هم چیده روان باشند و لبالب پر از کلمه و جمله باشد، مانند سینی های گنده غذای دهاتیان که آدم می‌تواند هرچه میخواهد تا هر مدتی که میخواهد بخورد بی آنکه غذا ته بکشد و فقط همین سینی هاست که هر اشتهای پایان ناپذیر را فرو می نشاند. در فکر سلیقه به خرج دادن نبودند، هیچ نمی دانستند و می خواستند همه چیز بدانند. ...» حافظه فقرا از حافظه ثروتمندان کم مایه تر است، در مکان مرجع های کم تری دارد چون فقرا محل زندگی خود را کمتر ترک میکنند، در زمان هم با آن زندگی یکنواخت و تیره مرجع های کمتری دارد. البته، حافظه ای هم هست که در دل جای دارد و می گویند از همه مطمئن تر است اما دل را هم رنج و کار فرسوده می سازد و در زیر بار خستگی زودتر فراموش میکند زمان از دست رفته را فقط ثروتمندان باز می یابند. برای فقرا فقط نشانه های مبهمی در راه مرگ به جای می گذارد. وانگهی برای آنکه بتوانند طاقت بیاورند نباید گذشته را زیاد به خاطر آورند، بلکه باید به همان چیزهای روز به روز و ساعت به ساعت بچسبند...

مثل بقیه کتاب های آلبرکامو خوب بود و ارزش خوندن داشت