نظرات کاربران درباره کتاب سرود

دوستان این کتاب واقعا اثر خوبی نیست، و اگر مثل من علاقه‌مند به آثار پادآرمانشهری باشید دو چندان سرخورده می‌شید. در کنار تمام نقاط ضعفی که اثر داره، چیزی که بیش از همه در ذهن من مونده نثر بد و متظاهرانهٔ نویسنده‌س. به خودتون لطف کنید از خیر خوندن این کتاب - با این‌که کوتاهه - بگذرید.

پادآرمانشهری زیبا با فضای شاعرانه و مفهومی کوتاه و عمیق. پیشنهاد می‌شه

داستان بلند سرود از «آین رند» بیان تقابلِ جامعه در برابر فرد و نابودی فردیت به عنوان یک ارزشِ مبنایی و فروکاستن تمام ارزشهای اصیل،از جمله آزادی،تفکر،عدالت و شادی در پای یک مفهوم نامشخص و ذهنی به نام جامعه است.از دیدگاه «آین رند» نادیده گرفتن فرد به عنوان یک ارزش مبنایی نه تنها به سلب حقوق اولیۀ افراد و نابودی آنها منجر می شود بلکه نتایجِ موردِ نظرِ چنین نظریه ای (ایجاد جامعه به عنوان واقعیتی اصیل و تحقق آرمان های ناظر به آن )محقق نمی شود و نهایتا به یک دیکتاتوری مخفی می انجامد که در قالب شعارهای اخلاقی ، تک تک افراد را به برده هایی تبدیل می کند که ساده ترین حقوق خویش را حتی از یاد می برند. جامعه مجموعه ای از افراد می باشد و هویت آن نه مستقل که وابسته به اشخاص است و از دیدگاه «آین رند» مبنای یک دولت یا نظریۀ سیاسی نه جامعه که افراد باید باشد ، وگرنه غلتیدن جامعه در باتلاقی که در رمانِ «سرود» تصویر سازی شده ناچار خواهد بود. شخصیت اصلی داستان در روشنایی اندیشیدن(اگر چه با احساس گناه همراه است)به خدایی که از او به «من» تعبیر می کند می رسد.«من» مفهوم کلیدی فلسفۀ «عینیت گرایی» است و مبنایی برای زندگی اخلاقی انسان است.«من» مانند خورشیدی است که در پرتو فهم هستی،در تاریکی طلوع می کند و جهان را از روشنایی خیره کننده اش روشن می سازد. داستان بلندِ «سرود» اگر چه جذابیت یک داستان را ندارد و برشی روزنامه وار از زندگی شخصیتِ اصلی کتاب است اما به فهمِ فلسفۀ «آین رند» کمک فراوانی می کند.

وقتی که شروع کردم به خوندن این کتاب اولین چیزی که بهش فکر کردم این بود که این کتاب چقدر شبیه کتاب ۱۹۸۴ جرج اورول هست البته این کتاب فضای کمی روشن‌تر و امیدبخش‌تری داشت خواندن این کتاب رو به کسانی پیشنهاد می‌کنم که کتاب ۱۹۸۴ رو نخواندند یا کسانی که دوست دارند دوباره در این فضا کتابی رو بخوانند من سبک نوشتار این کتاب رو خیلی دوست داشتم و ترجمه خوبی داشت اسم کتاب هم خیلی برام جالبه و متنی که در زیر رنگ آبی جلد پنهان شده انگار که این یه تیکه از نوشتار به شکل سرودی میان کسانی که امید دارند به جهانی آزادتر در اومده و این خیلی زیرکانه است

مایی که من را نمی شناسد. واقعا عالیه. امان از مقدس‌پنداری و تقدیس، حتی در لباس علم، چه برسه به مکاتب مذهبی، فکری و سیاسی.

داستان بسیار زیبایی با درونمایه ای اخلاقی و انسانی بود که باتوجه به حجم کم و ترجمه خوب و روانی که داشت مطالعه اون رو به سایر دوستان هم پیشنهاد می کنم‌. با تشکر از همکاران مجموعه طاقچه

کسانی که کتاب "میرا" رو خوندن و دوست داشتن به احتمال زیاد این داستان رو هم دوست خواهند داشت چون میرا ازین رمان الهام گرفته. یه رمان دیستوپیا یی که واژه "من" درش معنی نداره.!

کتاب خیلی شعاری بود. مخصوصا آخر کتاب که در واقع چیزی جز یک بیانیه سیاسی ضعیف نبود.

داستان زمانی رخ میده که جوامع به شکل امروزی نیستن. خانواده وجود نداره، گروه های انسانی بعد از چندسال تحصیل به طبقه های مشخصی که اعضای اصلی تصمیم میگیرن، فرستاده میشن. انسان ها اجازه فکرکردن و سوال کردن ندارن و فقط از قوانین پیروی میکنن. بیشتر از نصف کتاب رو سریع خوندم و دوستش داشتم، اونطور که برابری از حس زندگی میگفت و میخواست اطرافش رو‌کشف کنه، برام لذت بخش بود. به انتهای کتاب که رسیدم، شبیه سخنرانی کسل کننده شد. یک امتیاز کم کردم به خاطر همین تغییر جزیی در نوع داستان بود، نمیدونم شاید انتظار داشتم پایانش طور دیگه ایی روایت بشه. اینم سلیقه ایه فقط نظر منه.

سرود داستانیه که در اون ، نویسنده دنیایی خیالی رو به تصویر کشیده . فضای سرد و تاریکِ بی خویشتنی وجایی که فردیت هیچ اهمیتی نداره و همه چیز در جمعیت تعریف میشه و به خوبی نشون داده که در این وضعیت چطور ویژگی های متعالی انسان مثل عشق ، خلاقیت ، تفکر و تعقل ، تلاش برای ساختن دنیایی بهتر و حتی هوش و نبوغ و استعداد هاش نه تنها هیچ ارزشی ندارن بلکه نفرین شده و منحوس قلمداد میشن . فکر میکنم درس غیر واضحی داشت که دنباله رو حقیقتِ وجود خودت باش ، حتی اگه کل جامعه با تو مخالف بود .

سخنِ این داستان، جستاری انسانی و بی‌زمان است. دلنشین بود... برای اینکه برخی چیزها آزرده‌دلتان نکند (مثل دیدگاه جنسیت‌گرایانه، حتی پس از رسیدن به آگاهی) به زمان نوشتن داستان دقت داشته باشید؛ نزدیک به سد سال پیش... نوشته روان بود... ترجمه هم روان... هرچند گاهی در برخی جمله‌ها، نیاز به یک کاما برای روان‌تر خواندن و روشن‌تر شدن پیوستگیِ گزاره ها و واژه‌ها بود. سپاس از تاقچه!

توی آرمان‌شهر این کتاب خبری از من، تو و اسم نیست‌. همه چیز برای همه ممکنه و هیچ لذت و فکر و آرزوی فردی و حتی اسم شخصی وجود نداره. عشق و ازدواج هم ممنوعه. نکته‌ای که توجهم رو جلب کرد این بود که برابری میدونست داره کار اشتباهی می‌کنه(معصیت)ولی باز به امید اینکه کشفش قرار به سود همه باشه امید داشت که ببخشنش در حالیکه نه تنها از بخشش خبری نبود بلکه فراری شد، یعنی انقدر خوب تونستن افکار خودشون رو به بقیه غالب کنن که حتی توی افکار شخصیش هم به فکر جمع بوده در نگاه اول یاد ۱۹۸۴ میندازه یا فارنهایت ۴۵۱ ولی نسخه جمع و جورتر ولی جنبه‌های دیگه‌ای از جامعه آرمانی رو نشون داده مثلا به انسانیت و خود بیشتر اهمیت داده ولی چیزی که توی تمام این کتاب‌ها مشترکه: تمام کسایی که قدرت دستشونه تلاش میکنن خود فرد رو نابود کنن و توانایی فکر کردن و اندیشیدن رو ممنوع کردن، انسان نمیتونه هیچ چیزی برای خودش داشته باشه ، عشق و روابط اجتماعی ممنوعه و اعتماد از بین رفته نکته آخر که نباید نادیده گرفت: به نظرم طراحی جلد خوب و بامفهومی داره

بررسی آینده‌ای ترسناک که در آن افراد نه نامی دارند، نه استقلالی دارند و نه حتی ارزشی دارند. مانند اثران جورج اورل اما نه به زیبایی آن

در این کتاب به وضوح درباره اعتراض نسبت به سرکوب واژه "من" پرداخته شده بود. دورانی که روسیه در کنترل حزب کمونیسم بوده به شدت شبیه به جامعه توصیف شده در این کتاب هست.

این کتاب از چند نظر اثر ضعیفی به شمار میاد ۱- پرداخت موضوع: این کتاب برداشت ضعیف و کسالت‌باری از کتاب‌های آخرالزمانی مثل ۱۹۸۴ است. پیچیدگی ندارد و موضوع بسیار ساده و بدون گره به داستان در آمده و مانند شعاری است که به زور به قالب داستان درش آورده‌اند. ۲- شکل روایت: شیوه‌ی روایت به صورت اول شخص بسیار خسته‌کننده و مصنوعی در آمده.

کوتاه سریع بدون درد و خون ریزی

چقدر زیبا این کتاب جوامعی رو توصیف میکنه که مردم و زندگی و حق انسان ها رو با عقاید پوچ و خرافات زیر پا میگذارند و از اندیشیدن و بروز احساس هر فرد میترسند.

این یک کتاب داستان نیست، این چکیده ای از عقاید نویسنده است. او عقایدش را در جهانی سیاه و سفید قرار داده است به طوری که هرچه باور و عقیده خودش است خوب و بی عیب و نقص و هرچه بر خلافش است بد و اشتباه. این کتاب، پیامش را در دل داستان جای نداده بلکه مستقیم در حلق مخاطب فرو کرده اگر دنبال داستان هستید این کتاب رو توصیه نمی کنم

عالی. ترجمه عالی، داستان عالی‌. ممنون از انتشارات و مترجم

در ستایش آزادی