نظرات کاربران درباره کتاب وقت بودن

کتاب خوبی بود ولی چرا اینقدر زابلو بد تعریف کرده کجای زابل 3 تا شیعه رو بکشن میرن بهشت پس تا الان باید کلن نسل سیستاتی ها منقرض شده باشه ..یجا نوشته داتشگاه درست حسابی نداره مدرسه نداره .یه سرچ بکنید .قلعه کهنه کجا شهر زابل کجا کلی اطلاعات غلط یه طوری مردم اینجا رو معرفی میکنه انگار هر غریبه ایی بیاد اینجا کشته میشه .همین حرفا و همین افکاره که من هرجا میگم زابلی هستم فکر میکنن یا قاچاق چیم یا ادم کش .هی میپرسن چندتا اسلحه داری

خیلی جالب و زیبا بود کیف کردم!

ماجرای جالبی از مبارزه با مواد مخدر در بلوچستان . داستان غمگین و عاشقانه و هیجانی .

مدت‌ها بود که می خواستم این کتابو بخونم. اثر زیبائیه و در عین حجم کمش تاثیر زیادی داره. جلیل سامان علاوه بر این که کارگردان خوبیه، نویسنده خوبی هم هست.

در کل بد نبود. داستان جا داشت که ادامه پیدا کنه. آخرش انگار سرهم بندی بود. و تکلیف خیلی چیزا مشخص نشد

ما‌جرایی متفاوت با آنچه از جلیل سامان دیدیم،داره در کل دوست داشتنی و هیجان انگیزه فقط ای کاش پایان بهتری داشت

از داستان لذت بردم اما نقد هایی به کتاب دارم.. بعضی جاها نیاز بود که جزئیات بیشتری ذکر بشه ولی با توضیحات کمی هم که ارائه کرده بود حق مطلب ادا شده...و به نظرم در مورد اصل مطلب که قاچاق در مرز سیستان هست، کلی و سربسته پرداخته شده..بخش های پایانی کتاب هم انگار که از سر واکرده باشه داستان رو در نهایت حس خوشایندی از خوندن کتاب پیدا کردم و یه جورایی هم از شخصیت ترسیمیه جان محمد خوشم اومد

داستان خوبی داشت اما بر خلاف پایان بندی های خوبی که اقای سامان در سریال هاشون داشتن زیاد از پایان بندی این کتاب خوشم نیامد و لازم داشت داستان یکم دیگه ادامه پیداکنه.

بعد از خوندن این کتاب میخوام برم سیستان و بلوچستان تا از نزدیک ببینم قانونی که یه اشاره کوتاهی به کامل نبودنش شد و سنتی که کلا ناقص بود. زنی که گرفتار زنانگی و مردی که گرفتار مردانگی اش در حبس خود بودند.

تقریبا خوب بود.

خیلی جذاب بود پیشنهاد میکنم بخونید

چاپیشو خوندم داستان جالب و متفاوتی داشت , دوست داشتم.

ماجرا و شخصیت های جالبی داشت

زیباست بخونید😊

عالی بودلذت بردم👌

رمان «وقت بودن» را جلیل سامان نوشته است. وی علاوه بر نویسندگی این کتاب، سریال‌های پروانه، ارمغان تاریکی و نفس را هم کارگردانی کرده است. تازه‌ترین اثر او در صدا و سیما، سریال «زیرخاکی» است که توانایی او را در داستان‌گویی به خوبی نشان می‌دهد. جلیل سامان در کتاب «وقت بودن» همه‌ی عناصر رمان را به کار می‌گیرد تا تجربه‌ای به‌یادماندنی را به مخاطب عرضه کند. توصیف‌ها کافی، گفت‌و‌گوها پیش‌برنده و روایت گیرا و گاهی میخ‌کوب‌کننده است. البته می‌توان به نیمه ی دوم کتاب نقد وارد کرد که تقریباً سرسری به آن پرداخته‌ شده است و کتاب گویی در سراشیبی می‌افتد تا به پایان برسد (ظاهراً در نسخۀ جدیدتر این کتاب، این ایراد برطرف شده است). موضوع داستان درباره‌ی یک جوان بلوچ و یک سرگرد کارکشته است که داستان زندگی آنها به طور موازی با هم روایت می‌شود. جان‌محمّد که به اتّهام قتلی از هشت سال پیش در زندان به سر برده، اکنون به روستا برگشته تا زندگی ویران‌شده‌اش را سامان بدهد. درست از آن طرف، سرگرد کاظمی هم آخرین سال خدمتش را در منطقه‌ای می‌گذراند که مشهور به خلاف است. او تمام همّتش را به کار می‌بندد تا امنیت را در منطقه برقرار کند؛ بدون آنکه خون یک مظلوم به زمین ریخته شود. در ادامه تصمیم‌های این دو نفر به طرزی هوشمندانه با همدیگر گره می‌خورد و از این کشمکش به وجود آمده، داستان به پیش می‌رود. این کتاب علاوه بر آنکه ما را با فرهنگ مردمان بلوچ آگاه می‌کند و از محرومیت‌ها و زمینه‌های پیدایش جرم و جنایت سخن می‌گوید، سفری عمیق به لایه‌های درونی ما انسان‌ها دارد. جایی که خودخواهی‌های ما لانه کرده است و از دل آن کارهای خطرناکی بیرون می‌زند. پایان‌بندی داستان برخلاف نظر خیلی از خوانندگان باشکوه و زیباست؛ زیرا شورشی علیه خودخواهی و سلامی بر انسانیّت است.

برای من که به خطه ی سیستان و مردمان مظلوم و تاریخ ارزشمندش علاقه ی خاص دارم، کتابهایی مرتبط با آن، همیشه جالب و خواندنی بوده. کتاب، خواننده را همراه خود می کند و مشتاق به دانستن انتهای ماجرا...

واقعاً خیلی هیجان داست و دوستش دلشتم فقط چرا وسطش تموم شد ؟؟/: لطفا آقای سامان این داستان رو ی بار دیگه تا ته بنویسند بعد چاپش کنن🥺💚😪

کتاب خوبی بود مقداری بزرگ‌نمایی کرده بود ولی در کل خوب بود

داستان جالبی بود ولی بهتر بود هنوز ادامه داشته باشه