نظرات کاربران درباره کتاب از به

از به‌.... نامی بامسما برای نامه هایی از.... به....، نامی که اگر چه نامانوسه، اما زیرکانه و خلاقانه ست. خلاق بودن عنصر اصلی کتابهای امیرخانی ست و اگر چه این اواخر استعدادش رو به زوال رفته و انگار با معضل سندرم کاغذ سفید روبرو شده، اما آثارش کماکان بدون رقیب هستند. قهرمان داستان خلبان جانبازیست که آرزوی پرواز داره،در حالیکه دوپای خودشو از دست داده. و البته دختری که خانواده اش رو در جنگ از دست داده. با پیش رفتن کتاب، داستان شکل معناداری میگیره و به سرانجام میرسه. فرمی که امیرخانی برای این کتاب انتخاب کرده،سخت و نوین هست.چون ابزاری بنام توصیف رو نداره و فقط در قالب نامه ها میتونه اطلاعاتو منتقل کنه. "واقع نگری"در این کتاب، و البته در ارمیا و بیوتن، وجه تمایزیست که بنسبت بقیه ی آثار دفاع مقدس وجود داره . لحن طنز و تلخش....توصیف چشیدن ناملایمات زندگی ای که عادی نیست...و...و...و..... در نهایت ازبه، کتابی نیست که راحت بشه فراموشش کرد. حتی اگر خودتونو مجبور کنید خوشتون نیاد...در دام اون گرفتار میشید امتحانش کنید....

خواهش می‌کنم در طاقچه بی نهایت بگذاریدش.🙏

کتاب خوبی است. میتوان آن را رمان نیز دانست. مخاطب خیلی سریع میتواند با شخصیت های داستان انس بگیرد و با آنان همراه شود؛ از مرتضی مشکات گرفته تا دختر شیرین زبان و بامزه داستان یعنی فرانک، و حتی در نهایت: کمک خلبان ها... داستان پردازی هم که عالی بود و قلم آقای امیرخانی بی نظیر است طوری که مرا حسابی به حال و هوای خلبانی و دفاع مفدس برد. گاهی از شدت هیجان، خیالپردازی میکردم و خودم را جای شخصیت های داستان تصور میکردم، گاهی میخندیدم از شوخی ها و لحن صحبت کردن شخصیت ها بخصوص رحیم، و گاهی هم بغض میکردم از سرنوشت و تقدیر شخصیت ها و گاهی هم عصبی میشدم... در کل که مخاطب میتواند در پایان داستان، یک نفس عمیق بکشد و از کتابی که خوانده احساس رضایت داشته باشد و همچنان غرق در تفکر درباره داستانِ جذاب کتاب باشد. من که بعد از خواندن کتاب، چنین حسی را داشتم. راستی، من مطالعه کتاب را انقدر شیرین بود که دو روز نشده به اتمام رساندم. و شاید اگر مشغله های روزانه که امروزه بیش از پیش شده است، نبود، در کمتر از یک روز مطالعه را کامل و تمام میکردم. ختم کلام اینکه حتما این کتاب را بخوانید. اگر امکانش هست، چاپی تهیه کنید و بخوانید که جذابیتش برایتان بیشتر شود. ضرری که نداره ایام به کام

پرواز حق توست ..

راستش این بهترین کتاب امیرخانی بود. من وقتی کتاب رو دست گرفتم تنونستم زمین بذارم. چندتا کتاب دیگه شون رو هم خوندم این یک سر و گردن از بقیه بالاتره. واقعا عاشق شخصیت سرگرد میریان شدم. جالبه که میریان سرگرده و تیموری سرهنگ. به قول سرگرد میریان: پرونده من از دوره آموزشی پر است از گراند شدن و اخراج موقت و هزار جور کوفت و زهرمار دیگر‌... آب از سر ما گذشته است ...

یه کتاب عالی، داستان روی ماجرای خلبان جانبازی است که پرواز برایش آرزوی محال شده و «از به» عنوان زیبای این داستان امتداد شخصیت ها و اتفاقات را در خطوط نامه ها بیان میکند. از طعم دل آزردگی میگوید تا دلتنگی و تردید. یاد میدهد که نظم و دقت داشتن فقط توی حفظ طوطی‌وار قوانین و نمره‌ی «ای پلاس پلاس» نیست بلکه گاهی این نمره باید توی برگه‌ی مرام و معرفتت ثبت بشه؛ و در نهایت همه چیز رو از صاحب بخواه...

خب.. اینقدر بینظیر بود که هیچ کلمه ای در وصفش وجود نداره.! چنان غرقش میشین که نمی‌فهمید چطور رسیدین به صفحه آخر‌‌..

«تو هم داری می‌رسی ته خط...حواست رو جمع کن، بشر!» . داستان درباره خلبانی است که گراند شده(نوعی توبیخ برای خلبان ها که موجب ممنوعیت از پرواز می‌شود). با نامه‌ها در جریان اینکه چقدر اطرافیان خلبان وضعیت و توانایی هاش رو درک می‌کنند، قرار می‌گیریم. توصیف شرایط خلبان در نامه‌ها به حدی خوب بود که دائم ذهنم درگیر این افکار بود که می‌توانیم به خلبان اعتماد کنیم یا نه؟ چرا خطر کنیم صرفا برای دل خلبان؟ اگر خلبانی دیگر نتواند پرواز کند برای چه کسی اهمیت دارد تا وقتی به راحتی برایش جایگزین پیدا می شود؟ فکر پرواز را از سرت بیرون می‌کنی چون با شرایطی که داری منطقی نیست یا می‌جنگی برای اثبات اینکه هنوز هم ممکن است بتوانی؟ «یعنی چه که من تصمیم عقلایی گرفته‌ام؟ دلت را خوش کرده ای به این عقل مورچه ای‌ات؟»