نظرات کاربران درباره کتاب یوزپلنگانی که با من دویده اند

کتابی که نه میشه توصیفش کرد و نه میشه به راحتی هضمش کرد. از اون کتاب‌ها که وقتی بخونیش باید ساعتها به یک نقطه خیره بشی و به معنای تک تک جملاتش فکر کنی.تخیلی کم نظیر با تشبیهاتی که مشابه ندارن. میگن بیژن نجدی بابت نوشتن هر صفحه‌ کتاب یک روز وقت می‌گذاشت. شاید بد نباشه صفحه ویکی‌پدیای این کتاب رو هم بخونید تا اطلاعات بیشتری بگیرید. نمیدونم کتاب رو چطور توصیف کنم. مجموعه ای از داستان‌ با فضایی عجیب و تا حدی وهمناک که به شکل ظریفی به هم متصل هستن. فقط باید خودتون تجربه اش کنید و بخاطر داشته باشید که هر بار خوندنش هم چیزهای تازه ای براتون داره.

خیلی کتاب زیبایی هست اگر که خوب بخونی

این کتاب مجموعه ای از چند داستان کوتاهِ خیلی خیلی غمگینه. داستان های کتاب بیشتر از اونی که بتونم توصیف کنم غمناک، ناراحت کننده و سیاه هستن. انصافا موفق نشدم دو تا داستان رو پشت هم بخونم، چرا؟ چون بعد از هر داستان احساس می‌کردم نیاز به استراحت دارم. خوندن کل این کتاب بیشتر از دو ماه برام طول کشید. نمیتونم به شما توصیه کنم که کتاب رو بخونید یا نه. قطعا نویسنده ی فقید داستان ها رو با مهارت و هنر بسیار زیاد نوشته. با داستان های آبکی و سر سری طرف نیستید. بلکه این داستان ها بسیار عمیق و هنرمندانه نوشته شدن. اما در فضایی بسیار تاریک و غمناک

از نظر من بهترین کتاب بیژن نجدی همین کتاب است. حتی از «دوباره از همان خیابان‌ها» بسیار جلوتر.

تصویرهای کتاب، زنده و واقعی بودند و شخصی‌ها رو توی ذهن، تداعی می‌کردند. کوتاهی داستان‌ها هم باعث میشه کتاب به سرعت خونده بشه.

از نظر شیوه توصیف فوق العاده قوی و منحصر به فرد بود. نویسنده قلم بسیار دقیق و ظریفی داره. اما از نظر داستان پردازی اگرچه که به نظرم نشان‌دهنده اطلاعات و تجربه های زیاد نویسنده س، ولی به گونه ی غیرجذابی داستان رو تموم میکنه. در داستان ها اتفاق خاصی نمیفته، نحوه بیان جذابه.

من نسخه چاپی این کتاب رو دارم. جمع این داستان های کوتاه در واقع یک داستان بلنده. این داستان ها تکنیکی هستن و هر بار چیز جدیدی متوجه میشید. اگر دوست دارید به سبک متفاوتی داستان کوتاه بخونید حتما این کتابو بخرید. من خیلی زیاد این کتابو دوست دارم و برای اینکه همیشه همراهم باشه نسخه الکترونیکی رو هم می‌خرم. دریک کلام شاهکار

همه موجودات حتی اشیا در آثار نجدی روح و حس داره....

داستان اول این کتاب فوق العاده‌ست من بارها خوندمش و ساعتها به یادش آوردم

انگار داشتم زندگی‌های موازی چند آدم رو می‌خوندم. داستان‌هایی به‌ هم مرتبط، اما بی‌ربط.

تا حالا ازشون کتاب نخونده بودم.به جز دو داستانشب (سهراب کشان) -که خیلی خوب بود وعالی-وداستان(تونل)-که شروعش خوب بود ولی پایان بیخودی داشت-بقیه داستانهارو دوست نداشتم.ولی در کل قلم نویسنده رو تحسین میکنم که از اتفاقات روزمره وسوژه های معمولی توصیفات بدیعی داشت.

سبک نگارش کتاب، ترکیبی از واقعیت و خیالِ شخص اول و اشخاص دیگر داستان هست. زاویه دید، متغیره و از اول شخص به سوم شخص تغییر می‌کنه. و تمام اینها، با بیان ادبیِ منحصر به فردی روایت میشه. با وجود تمام ویژگی‌های خاص کتاب، خوندنش برای کسی لذت بخش هست که این سبک رو متوجه بشه و باهاش ارتباط برقرار کنه. . در کل، یکی از بهترین و پررنگ‌ترین ویژگی‌های کتاب، به تصویر کشیدن افکار و احساسات آدم‌ها در شرایط مختلف و بیان کردنِ تاریخچه اتفاقات زندگی شون هست. این تصویرسازی، به ما در شناخت و درک افراد مختلف و شرایط زندگی شون و بهتر کمک کردن به اونا کمک می‌کنه👍 ابداع نویسنده در به کار بردنِ آرایه های ادبی هم نکته خیلی خاص و زیبایی بود. فقط به علت ناشکری ریزی که در داستان آخر وجود داشت، یه ستاره ندادم . در مجموع کتاب بسیار قشنگی هست و خوندنش رو توصیه می‌کنم؛ به شرطی که متوجه کلام نویسنده بشید و با قلم شون ارتباط بگیرید🌹

بیژن نجدی رو به لطف دوستم پیدا کردم و عجب غنیمتی! غم رو چنان زیرپوستی به روح و تنم تزریق می‌کنه که نیاز دارم پاراگراف به پاراگراف سرم رو بگیرم بالا و بغض لیمویی رنگ داخل گلوم رو با وزنه دویست کیلویی هل بدم پایین. انتخاب کلماتش، خلاقیتش، دیدش به اشیا و پایان بندی‌هاش، همه و همه شاهکارن‌. گاهی تو سه کلمه‌ی پایانی نکته کل داستان رو پنهون می‌کرد و گاهی انقدر هضم اون حقیقت پنهون شده برام سنگین بود که مجبور می‌شدم از حرکت بایستم تا وقتی که پاهام دوباره جون بگیرن. بیژن نجدی گارد من رو به داستان کوتاه آورد پایین و یکی از محبوب‌ترین نویسنده‌هام شد. بی‌نظیره.

داستان سهراب کشان توی این مجموعه بی نظیره‌. توصیه میکنم بخونید.

عالی!

دوستش نداشتم.