نظرات کاربران درباره کتاب یوزپلنگانی که با من دویده اند

کتابی که نه میشه توصیفش کرد و نه میشه به راحتی هضمش کرد. از اون کتاب‌ها که وقتی بخونیش باید ساعتها به یک نقطه خیره بشی و به معنای تک تک جملاتش فکر کنی.تخیلی کم نظیر با تشبیهاتی که مشابه ندارن. میگن بیژن نجدی بابت نوشتن هر صفحه‌ کتاب یک روز وقت می‌گذاشت. شاید بد نباشه صفحه ویکی‌پدیای این کتاب رو هم بخونید تا اطلاعات بیشتری بگیرید. نمیدونم کتاب رو چطور توصیف کنم. مجموعه ای از داستان‌ با فضایی عجیب و تا حدی وهمناک که به شکل ظریفی به هم متصل هستن. فقط باید خودتون تجربه اش کنید و بخاطر داشته باشید که هر بار خوندنش هم چیزهای تازه ای براتون داره.

این کتاب مجموعه ای از چند داستان کوتاهِ خیلی خیلی غمگینه. داستان های کتاب بیشتر از اونی که بتونم توصیف کنم غمناک، ناراحت کننده و سیاه هستن. انصافا موفق نشدم دو تا داستان رو پشت هم بخونم، چرا؟ چون بعد از هر داستان احساس می‌کردم نیاز به استراحت دارم. خوندن کل این کتاب بیشتر از دو ماه برام طول کشید. نمیتونم به شما توصیه کنم که کتاب رو بخونید یا نه. قطعا نویسنده ی فقید داستان ها رو با مهارت و هنر بسیار زیاد نوشته. با داستان های آبکی و سر سری طرف نیستید. بلکه این داستان ها بسیار عمیق و هنرمندانه نوشته شدن. اما در فضایی بسیار تاریک و غمناک

همه موجودات حتی اشیا در آثار نجدی روح و حس داره....

تصویرهای کتاب، زنده و واقعی بودند و شخصی‌ها رو توی ذهن، تداعی می‌کردند. کوتاهی داستان‌ها هم باعث میشه کتاب به سرعت خونده بشه.

خیلی کتاب زیبایی هست اگر که خوب بخونی

از نظر من بهترین کتاب بیژن نجدی همین کتاب است. حتی از «دوباره از همان خیابان‌ها» بسیار جلوتر.

من نسخه چاپی این کتاب رو دارم. جمع این داستان های کوتاه در واقع یک داستان بلنده. این داستان ها تکنیکی هستن و هر بار چیز جدیدی متوجه میشید. اگر دوست دارید به سبک متفاوتی داستان کوتاه بخونید حتما این کتابو بخرید. من خیلی زیاد این کتابو دوست دارم و برای اینکه همیشه همراهم باشه نسخه الکترونیکی رو هم می‌خرم. دریک کلام شاهکار

از نظر شیوه توصیف فوق العاده قوی و منحصر به فرد بود. نویسنده قلم بسیار دقیق و ظریفی داره. اما از نظر داستان پردازی اگرچه که به نظرم نشان‌دهنده اطلاعات و تجربه های زیاد نویسنده س، ولی به گونه ی غیرجذابی داستان رو تموم میکنه. در داستان ها اتفاق خاصی نمیفته، نحوه بیان جذابه.

سبک نگارش کتاب، ترکیبی از واقعیت و خیالِ شخص اول و اشخاص دیگر داستان هست. زاویه دید، متغیره و از اول شخص به سوم شخص تغییر می‌کنه. و تمام اینها، با بیان ادبیِ منحصر به فردی روایت میشه. با وجود تمام ویژگی‌های خاص کتاب، خوندنش برای کسی لذت بخش هست که این سبک رو متوجه بشه و باهاش ارتباط برقرار کنه. . در کل، یکی از بهترین و پررنگ‌ترین ویژگی‌های کتاب، به تصویر کشیدن افکار و احساسات آدم‌ها در شرایط مختلف و بیان کردنِ تاریخچه اتفاقات زندگی شون هست. این تصویرسازی، به ما در شناخت و درک افراد مختلف و شرایط زندگی شون و بهتر کمک کردن به اونا کمک می‌کنه👍 ابداع نویسنده در به کار بردنِ آرایه های ادبی هم نکته خیلی خاص و زیبایی بود. فقط به علت ناشکری ریزی که در داستان آخر وجود داشت، یه ستاره ندادم . در مجموع کتاب بسیار قشنگی هست و خوندنش رو توصیه می‌کنم؛ به شرطی که متوجه کلام نویسنده بشید و با قلم شون ارتباط بگیرید🌹

انگار داشتم زندگی‌های موازی چند آدم رو می‌خوندم. داستان‌هایی به‌ هم مرتبط، اما بی‌ربط.

داستان اول این کتاب فوق العاده‌ست من بارها خوندمش و ساعتها به یادش آوردم

اغلب تو نظرات این کتاب دیدم که کتاب رو آروم آروم و طولانی خوندند. فکر کنم فقط منم که انقدر جذبش شدم که نتونستم زمان زیادی برای مزه‌مزه کردن داستان‌ها بذارم و در پارت‌های مختلف روز تک‌ به تک داستان‌ها رو خوندم و عطشِ بعدی رو خوندن بهم مهلت نمی‌داد. مثل اینکه بدونی تو یخچال چند تکه پیتزا هست و بتونی از فکرش دربیای! (هنوز چندتکه پیتزا تو یخچال هست و کامل نخوندمش.) داستان‌هایی که شعرن، غمن، دردن، جان‌ دارن، بو دارن، رنگ دارن، روح دارن‌. داستان‌ها غم دارن ولی خوندن این همه شاعرانگی و زیبایی حالتونو خوب می‌کنه. شیرین گفتن تلخی‌ها توصیف خوبیه براش. . پ.ن: کامل خوندم و نیمه اول کتاب قشنگ‌تر بود و به‌مرور جذابیت کمتر می‌شد.

تا حالا ازشون کتاب نخونده بودم.به جز دو داستانشب (سهراب کشان) -که خیلی خوب بود وعالی-وداستان(تونل)-که شروعش خوب بود ولی پایان بیخودی داشت-بقیه داستانهارو دوست نداشتم.ولی در کل قلم نویسنده رو تحسین میکنم که از اتفاقات روزمره وسوژه های معمولی توصیفات بدیعی داشت.

بیژن نجدی رو به لطف دوستم پیدا کردم و عجب غنیمتی! غم رو چنان زیرپوستی به روح و تنم تزریق می‌کنه که نیاز دارم پاراگراف به پاراگراف سرم رو بگیرم بالا و بغض لیمویی رنگ داخل گلوم رو با وزنه دویست کیلویی هل بدم پایین. انتخاب کلماتش، خلاقیتش، دیدش به اشیا و پایان بندی‌هاش، همه و همه شاهکارن‌. گاهی تو سه کلمه‌ی پایانی نکته کل داستان رو پنهون می‌کرد و گاهی انقدر هضم اون حقیقت پنهون شده برام سنگین بود که مجبور می‌شدم از حرکت بایستم تا وقتی که پاهام دوباره جون بگیرن. بیژن نجدی گارد من رو به داستان کوتاه آورد پایین و یکی از محبوب‌ترین نویسنده‌هام شد. بی‌نظیره.

داستان سهراب کشان توی این مجموعه بی نظیره‌. توصیه میکنم بخونید.

عالی بود

داستان ها از لحاظ ادبی و نوع نثر و آرایه ای فوق العاده هستند و لذت بخش برای ادب دوستان، ولی از لحاظ داستان از نوع پست مدرن هستند و داستان ها از نوعی نیستند که خط داستانی مشخصی داشته باشن و برای عوام هیچگونه جذابیتی ندارن.

بی نظیره حتما حتما این کتاب رو تهیه کنید و بخونید

داستان‌های شاعرانه

بی نظیر