نظرات کاربران درباره کتاب چراغ ها را من خاموش می کنم

فضای کتاب ساده و بدون پیچیدگی است،روزمرگی ها و گفت و گو ذهنی راوی داستان بسیار زیبا و دلنشین ،توصیف شده....با خوندن این کتاب به گفت‌و گو های ذهنی خودم آگاه شدم.. که چه قدر نقش مهمی در روابط ما با دنیای اطرافمون داره...با خوندن این کتاب احساس آرامش خییلی خاصی دارم و تصمیم گرفتم شنونده خوبی برای افراد مهم زندگیم باشم،و الان مشتاقم به زندگی و.مشتاقم به.روزمرگی ها.... ممنونم از طاقچه

فوق العاده بود،چندین باره گوش دادم🌸🌸

کتاب قشنگی بود ولی شاید اگر همون دهه هشتاد میخوندمش بیشتر برام جذاب میبود.

به نظر من جالب نبود

به توصیه دوستی برای عوض شدن حال و هوا و تغییر روحیه خوندنش و شروع کردم و به واقع موثر بود... خوندنش حال تون و برای چند روز خوب میکنه... از اون کتاب هاست که آرزو میکنین ای کاش تموم نشه... واقعا از خوندنش لذت بردم و از نویسنده و ناشر ممنونم

واقعا یکی ازون کتاباست که خوندنش آرامش بخشه و در فضای گرم و با نثری روان،داستان که در واقع روزمرکی یک زن هست،پیش میره...من عاشق کتاب های زویاپیرزاد هستم.

بین حدودا ۵۰۰ جلد کتابی که تا حالا خواندم بهترینشون این کتاب بوده ..... خیلی خاص. خیلی احساسی و خیلی زیبا ...... 👍

عالی و متفاوت انگار یه دنیای دیگه اس و ایران اتفاق نیافتاده

داستان در مورد زنی ارمنی و خانه‌دار است که با همسر و فرزندانش در شهرک نفت زندگی می‌کند. خانواده‌ای به تازگی به خانه‌ی روبرویی آنها نقل‌مکان کرده است، خانواده‌ای متشکل از پدر، دختر و مادربزرگ... کتاب بسیار روان نوشته شده و نویسنده به خوبی از پس توصیف شهصیت‌ها، حالات و صحنه‌ها برآمده است.

یک کتاب عالی. قلم نویسنده خیلی روان و خوب. داستانی خوب. خیلی دوستش داشتم. با شخصیت اصلی همزاد پنداری زیادی می کردم، انگاری اصلا شخصیت اصلی داستان رو کاملا درک می کردم. خیلی کتاب خوبی بود، حتما بخونین :)

میشه گفت آموزنده اس

واقعا کتاب چیز خاصی نداشت البته برای گذران اوقات فراغت می‌تونه گزینه خوبی باشه. خط داستانی کشش خاصی نداره اما فضاسازی و توصیف زمانی به‌درستی صورت گرفته داستان یک شخصیت معمولی که زندگی معمولی داره، با نثری روان و مضمونی ضعیف میتونه توصیف خوبی برای این کتاب باشه

بخشی از روزمرگی‌های زنی در آبادانه که همسرش تو سرکت نفت کار میکنه و سه فرزند داره. داستان پیچیده و خاصی نداره اما فضای دلنشینی داره. من از از خوندنش احساس کردم مدتی تو آبادان بودم و کاملا اون فضا و گرما رو تجربه کردم. داستانی معمولی مثل خیلی از روزهای زندگی ما، روزهایی که ممکنه احساسات مختلفی تجربه کنیم و خسته، غمگین، سرحال، دلخور و ....باشیم

متن کتاب در عین سادگی بسیار دلنشین بود....و شرح جزئیات بیشتر به هیچ عنوان خواننده رو دلزده نمیکنه ،به طوریکه بعد از پایان کتاب دلتون برای کلاریس و روزمرگی هاش تنگ میشه.

پیش ترها تعریف این رمان را شنیده بودم اعتراف می کنم متنی روان و جذاب داشت تصمیم گرفتم کتاب های دیگر خانم پیرزاد را بخوانم .

زندگی یه زن که همسر، مادر ، خواهر و دخترِ کسانیست، زنی که سالهاست به خودش فکر نکرده و حالا میخواهد با دغدعه هایش روبرو شود و بخواهد که دیده و شنیده شود ، حتما توصیه میشود بخوانید ، بیش باد ♡☆

یک داستان خیلی معمولی

یه نویسنده چقدر می‌تونه واقعیت رو با جزئیات دقیق توی مغزش ثبت کنه که انقدر واقعی بنویسه(:

من یه کتاب دیگه هم قبلا از خانم پیرزاد خونده بودم به اسم (عادت میکنیم )هر دو کتاب رو دوست داشتم اما آخر هر دو کتاب خیلی باز بود گویا خانم پیرزاد به پایان باز خیلی علاقه دارند، کاش به شخصیت امیلی بیشتر پرداخته شده بود فقط شخصیت امیلی خیلی گنگ و مبهم بود، این کتاب رو (به جز صفحات آخرش) به همه پیشنهاد میکنم

خیلی کتاب زیبایی بود روند داستان آرام همراه با جذابیت که خواننده را تا پایان قصه به دنبال خود میکشاند