نظرات کاربران درباره کتاب من او

رمان پرکششیه که خواننده رو با خودش همراه میکنه و خیلی جاها ادمو به فکر فرو میبره من از عقب و جلو رفتن نویسنده خوشم نیومد چون همون اول اخر ماجرا رو لو داد که از جذابیتش کم میکنه

من آقای امیر خوانی را نمی‌شناختم اما یکبار دیدم در فضای مجازی شخصی که با ایشون زاویه داشت ازشون نقدهایی کرده بود که به شخصیت اون شخص نمی خورد وقتی کتاب رو دیدم کجکاو شدم که ببینم چه جور شخصیتی دارن ایشون. کتاب جالبی بود فضا پردازی خوبی داشت داستان و شخصیت پردازیها هم خوب بود ولی جالبترین قسمت آن روایت ماجراها در فصل‌های متفاوت از زبان نویسنده و شخص اول داستان است . پیش بردن داستان در فصل‌های من و رسوخ به قلب و مغز و احساس قهرمان داستان در فصل‌های او ابتکار جالبی بود.فصلهای او بسیار جذاب بودن و البته در فصل انتهایی من و او به هم پیوسته و پایان شگفت انگیز ماجرا را رقم می‌زنند. من خودم کتاب را صوتی گوش کردم و خوشحالم بابت این موضوع چون فکر میکنم روح اثر را بهتر درک کردم و واکنش من به پایان ماجرا این بود. .... عجب!!!! حتما پیشنهاد میکنم بخونید مخصوصا اونایی که میخوان خودشون نویسنده بشن

یک کتاب زیبا پر از احساسات ناب که از خوندنش غرق لذت شدم، باهاش خندیدم، اشک ریختم،گاهی اونقدر عمیق بود که تا دقایقی فقط دوست داشتم راجع به سطری که خوندم فقط فکر کنم تبریک میگم به نویسنده این کتاب محشر.

من قصد داشتم این کتاب را بخوانم ولی وقتی در معرفی کتاب پایان داستان را لو می دهید دیگه خواندنش جذاب نیست

این دومین کتابی بود که از آقای امیرخانی خواندم حقیقتا کشش داستان ، لحن و داستان پردازی را دوست داشتم. ( منِ او ) رُمانی تاریخی - عاشقانه در سبک رئالیسم جادویی هست. بیشتر فضای داستان در دوران کشف حجاب و رخ دادهای منتج از آن می گذرد. در طول داستان نکته منفی و ناخوشایندی ای که وجود دارد این است که با توجه به پایگاه فکری که نویسنده از آن برخاسته و به آن تعلق دارد متاسفاته همه چیز را از آن زاویه دید مِتر می کند و همین موضوع است که تا حدودی تو ذوق می زند و من چندان با مسائلی که قصد القاء اش به خواننده را دارد همدل نیستم. پایانش را دوست نداشتم اما برایم تازگی داشت . عشق افلاطونی بین علی و مهتاب هم برای نسل های دهه ۵۰ و ۶۰ یک حالت نوستالژی دارد اما برای جوانان کنونی شاید ناآشنا و گنگ باشد.

داستان خیلی زیبا توصیف شده، اگر به دنبال یه عاشقانه ارام هستید این کتاب رو پیشنهاد میکنم، البته عشق رو به نحوی خاص بیان کردن. قلم بسیار قوی دارن و من تا بحال کتابی شبیه به این کتاب هم نخونده بودم، بسیار خاص بود.

آقای امیرخانی یکی از بهترین نویسنده‌ها هستن. با اینکه قیمت کتاب‌هاشون بالاست اما نوشته‌هاشون واقعا دلنشینه.👌🏻 منِ او داستانی درباره‌ی یه عشق واقعی، خالص، و پاکه؛ و البته سبک داستان هم ترکیبی از واقعیت و خیال هست (فکر کنم میشه گفت به سبک رئالیسم جادویی؛ سبک آثار مارکز) که سوژه و پایان‌بندی داستان رو قابل قبول می‌کنه. (چون سعی داشتم بدون لو دادن داستان نظرم رو بگم شاید چیز زیادی متوجه نشید.) با خوندن این کتاب با تمام وجود به صد سال قبل سفر می‌کنید. جزئیاتی که در این اثر توصیف شده، مشخص می‌کنه که نویسنده خیلی در این زمینه مطالعه کرده و ایران قدیم رو با تموم وجود می‌شناسه. صد درصد پیشنهاد میدم مطالعه کنید.👍🏻

جخ الانه که می خوام در موردش بنویسم، هنوز تو بهتش موندم که این منِ او با خودش چند چند بود؟! نه اینکه بد بگه ها نه، اتفاقا خوب گفته، خوب نوشته، پر بیراه نیست اگه بگم این علی فتاح اهل دلی بوده لوطی مرام، بیجکت فهم دار شد چی گفتم؟!! یا علی مددی... چنان صفحات پایانی روی تند مخاطب را همراه خود می کشد که تو می مانی چه شد؟ می خواهی برگردی از اول اما می دانی که باید فکر کنی باید لختی بگذاری بگذری بعد برگردی.. خواندنش را هر بار عقب انداختم اما بالاخره تمام شد و عجیب شوک زده ام کرد... س. چ. 15 فروردین 03

اونقدری که ازش تعریف میشنیدم برام جذاب نبود. انگار بخش زیادی از قصه توهمات بود. یه بدی دیگه ش هم این بود که همون اوایل یه سری چیزارو میفهمی کشش داستان کم میشه

هروقت جایی که بودم رو دوست نداشتم این کتاب رو باز میکردم.. میرفتم به دنیای این کتاب به تهران قدیم،به کافه های پاریس یا با حرفای درویش مصطفا به فکر فرو میرفتم...

فوق العاده بود یک عاشقانه لطیف و زیبا در بستری تاریخی با سبک مخصوص نگارش رضا امیر خانی فصل آخر کتاب بسیار زیبا و غیر قابل پیش بینی بود به نظرم کلا امیر خانی کتاب هایش را خیلی خوب تمام میکنه من فصل آخر کتاب قیدار و رهش و ارمیا را هم خیلی دوست داشتم

توصیف مکانی خوبی داشته اما نتونسته تصویرسازی کنه و خواننده رو با خودش همراه کنه. خیلی درهم برهم و بی نظم و پخش و پلا نوشته شده.

نویسنده در همون ابتدای داستان،آخر قصه ی شخصیت هارو لو میده.و وقتی خواننده همون ابتدای کار،آخرقصه براش لو میره دیگه انگیزه ی چندانی واسه ادامه ی خوندن باقی نمیمونه.لودادن های بی جای ادامه ی داستان باعث میشد نقطه ی اوج داستان در ادامه کمرنگ تر بشه و اونطوری که باید جذاب از آب در نیاد.اول کتاب نویسنده مدام از شمسی به میلادی و چندسال جلوتر ویا عقب تر میرفت درصورتی که هنوز خط داستانی کامل تو ذهن خواننده شکل نگرفته بود و این بیشتر منو به شخصه گیج میکرد.یه جاهایی نویسنده خیلی توضیح میداد و به جزئیات بی اهمیت زیادی میپرداخت و این باعث میشد ذهن خواننده خسته بشه و حتی شاید چند صفحه ای رو بزنه جلو.خود داستان اصلا منطقی نبود.درکل شخصیت حاج فتاح و سبک زندگیش و طرز فکرش میشه گفت نکته مثبت این کتاب بود

این کتاب رو چند سال پیش خوندم، بعدش کتاب های بعدی این نویسنده، زیبا می نویسه و خوب صحنه پردازی می کنی، از نوع نگارشش و ترسیم احساسات و عواطف و وقایع واقعی در حال وقوع در سیر کتاب و ماجرا، لذت وافر بردم. شاید کمی گیج مننده به نظر بیاد اما خوبه برای ورزش ذهن و به چالش کشیدنش

خوندم،عالی بود.فضای قدیمی و متن روان

اگر دوست دارید به ۹۰ سال قبل برگردید و توی فضای تهران قدیم چرخی بزنید، این کتاب رو بخونید. آدم رو میبره توی فضای دوست داشتنی تهران قدیم. توصیفات خوب، شخصیت های دوست داشتنی و تعلیق داستان از ویژگی های خوب این کتابه. ای کاش نویسنده بیشتر درباره رابطه مهتاب و علی

دوستش داشتم.پیچیدگی داستان با مغزت بازی میکنه

خیلی زیبا بود من چندتا کتاب دیگه از همین نویسنده خوندم نکع متن ها شبیه همدیگه هست اما با این داستان یه جورایی میشه زندگی کرد

یکی از بهترین رمان های ایرانی. پر از شخصیت های خاص و فوق العاده. کیییف کردم

سلیقه من نبود.