نظرات کاربران درباره کتاب پنجشنبه فیروزه ای

سارا عرفانی رو از کتاب لبخند مسیح میشناسم.نویسنده ای بسیار توانا که ترجیح داده در حوزه ی دین و صیانت از معرفت و عرفان اسلامی و شیعی فعالیت کنه. داستان هایی که نوشته همه ی درونمایه ای مذهبی دارند ولی در قالب رمان...و اینجا باز هم شاهد اون ایدئولوژی ای هستیم که در کتاب سرگذشت آب و آتش خانم برادران هم دیدیم‌! ابزاری بنام روایت عاشقانه، که از اون برای هدف اصلی کتاب استفاده میشه و عملا کاربرد دیگه ای نداره. عشقی که بین این دو کارکتر اصلی داستان در جریان و از تقدس ویژه ای برخورداره...که ظاهرا فقط یک وسیه است برای انعکاس افکار و اعتقادات نویسنده... صفات اخلاقی بیش از حد خوب و غیر قابل باور، شخصیت پردازی بیییش از حد سفید و سیاه کرکترهای داستان و غیر منطقی بودن خیلی از وقایع داستان، عملا من رو بشششدت ناامید کرد. اگر نویسنده در قالب و شکل دیگری داستانش رو روایت میکرد، برام باورپذیر تر و ماندگارتر میشد اما حالا، پس از اتمام، احساسم بیشتر شبیه خلاص شدن از دست نوشته های کتابه... و اما تنها نقطه قوت داستان، قلم گیرا و فضاسازی بسیارقابل قبول نویسنده ست. چیزی که اگر میتونست در شکلهای دیگر داستانی هم پیاده اش کنه، قطعا بمراااتب موفق تر میشد...اما این ارادت شخص ایشون رو به این موضوع خاص میرسونه و این هم در جای خودش قابل تقدیر و ارزشمنده. درنهایت این کتاب اثریه که اگر مذهبی نباشین، با خط خطش عذاب خواهید کشید، و اگر مذهبی باشید...از لحظه لحظه اش لذت خواهید برد.پس حتما قبلش فکر کنید...شتید بشدت زده اتون بکنه...شاید بشدت به‌وجد بیاردتون....

این داستان را دوست داشتم. نه فقط بخاطر قلم نویسنده اش. بخاطر نتیجه ای که بعد از بستن کتاب توی ذهنم نقش بست: :هرچقدر هم کسی را دوست داشته باشی گذشتن از او بخاطر یک عشق والاتر،دلچسب است." البته که نقص هایی هم داشت رمانش. مثلا اینکه اتفاقات زیاد و غیرقابل باور بسیاری انگار به زور چپانده شده بود توی داستان. ولی خوبی هایش میچربید به نقص ها و ضعف ها.🌹

لطفاً بی نهایت کنید

خیلی خوب بود من که کلی باهاش گریه کردم

واقعا رمان روان و جذابیه.خیلی قشنگه خیلی سبکش عاشقانه و اجتماعیه و خیلی چیزا یادتون میده این کتاب. ازاون کتاباس که حجمش زیاده ولی شاید تو دوروز تمومش کنی.برای من اینطور بوده.

عاشقانه ای که با آرامشش تو رو همراه میکنه و صحنه هایی جذاب و شیرینی برات رقم میزنه مخصوصا تیکه ای که تو حرم امام رضاجانمون هستش عالیه...

حقیقتا اونقدری که باید خوب و کامل نبود...ابتدای داستان که بشدت آبکی شروع شد،یعنی من واقعا به زمین گذاشتنش فکر می کردم،اما کم کم از اواسط داستان کمی پخته تر و جذاب تر شد و من گفتم نه،این آنقدری که به نظر می اومد بد نیست، ولی بعد پایانش خیلی غیر منطقی از آب در اومد! شاید نظر من اینطور باشه ولی حرکت شخصیت اول داستان واقعا حسی و غیر منطقی بود.ضمن اینکه گره ی اصلی داستان،که اولش مطرح شده بود پا در هوا موند و به هیچ نتیجه ای نرسید و این حس به خواننده دست میده که تمام مدت داشته برای فهمیدن نتیجه نهایی کتاب رو پیش می برده و حالا وقتش رو تلف کرده. شخصیت های داستان هم خیلی تک بعدی بودن،خیلی.مثلا نویسنده از کاراکتر شهاب،فقط یه شخصیت خشک،مدیریتی با ذهن ربات طور نشون داده.از سلمان یه فرشته برای داستان ساخته و شخصیت صدف هم،فقط یه مزاحم سمج و نچسبه.از غزاله هم که فقط یه عاشق که فقط عشقش سرش میشه نشون داده.شخصیت پردازی ش به نظرم خیلی ضعیف بود. نکته ی کتاب که خیلی جذبم کرد،قلم نویسنده بود که خیلی جذاب و قابل تحسین بود...به جزییات ریز و زیبایی توجه میکرد و این زیبایی داستان رو بالا می برد.یعنی اگر یک داستان قوی تر رو این نویسنده می نوشت،صد درصد اثر قابلی می شد...در هر صورت،برای سرگرمی و وقت گذروندن کتاب خوبی بود و ارزش امتحان کردن داشت.

دوسش داشتم.. خوندن بند بندش با آرامش عجیبی همراهه.. و اگه نقدی بهش وارد باشه به نظر من آخر داستان بود که یه جورایی نیمه تمام موند و مبهم!