نظرات کاربران درباره کتاب کافه ژپتو

بنظرم داستان بامزه ای بود ماجرای جدیدی داشت دلچسب بود و کشش داشت وخداروشکر که اخرش خوب تموم شد اما نفهمیدم ماجرای میراث چیشد وواقعا خواهر مهتا بود یانه؟ ضمن اینکه بدنبوداگرقصه عشق وازدواج مهتا وخیام مطرح میشد توداستان درکل پیشنهادش میکنم

کتابی بسیاربسیارعالی که نمیشه کنارگذاشتش وهی ترغیب به خوندن ادامه داستان میشی😍

این کتاب خیلی متفاوت بود و از اونجایی که فیلمی درموردش دیده بودم بسیار برام جذابتر بود واقعا کتاب دوست داشتنی بود و کلا آدمو خیلی تو فکر میبره و به شکل عجیبی انسان رو مجبور میکنه بیشتر ارزش زنده بودن و زندگی کردن رو بدونه و فکر نکنه هر روز که بیدار میشه از خواب و طلبکارانه به زندگیش ادامه میده اتفاق ساده ای هستش و نباید به سادگی از کنارش بگذره و از لحظه لحظه ی زندگیش به نحو فوق العاده ای استفاده کنه و از بودن در کنار عزیزاش لذت ببره و برای هر ثانیش سپاسگزار و شکرگزار باشه به شدت خوندنش رو توصیه میکنم بهتون ♥️👌🏻👌🏻👌🏻ممنون از خانم نایینی عزیز با این قلم زیبا و دلنشینشون 🙏🏻🙏🏻🙏🏻

داستان یه فضای خاصی داره برای افرادی که مثل من واقع گرایانه فکر میکنن مورد پسند نیست و از اون کتاباییه که چند دفعه وسطش خواستم نخونده رهاش کنم ولی از اونجایی که نتونستم و‌کنجکاو بودم ببینم آخرشو چطور تموم میکنه میشه گفت خوب بوده ، پس واقعا مطمن نیستم به پیشنهاد این کتاب .

به قدر محو خوندن این داستان میشی که گذر زمان حس نمیکنی

کتاب عاشقانه قشنگی بود .من قلم خانم نائینی رو دوست دارم عاشقانه هاش به دل میشینه

رمان عاشقانه ی متفاوتی بود فقط کاش آخرش انقدر هندی نمیشد و مهتا میمرد فکر کنم اینجوری واقع بینانه تر بود تا هی بهش فرصت بدن و هی عوض شه همه چی

از اون دسته کتابهایی که با هر سلیقه ای جور در نمیان از نظر من، به شخصه خیلی دوستش داشتم و می‌تونم بگم از هر لحاظ بی‌نقص بود، چه از نظر روند داستان، قلم نویسنده، دیالوگ ها و حتی آهنگ هایی که استفاده شده بودند رو خیلی دوست داشتم. از طرفی پایان غیرقابل پیش‌‌بینی ای رو داشت و توی لحظه‌ی اولی که این‌ کتاب رو می‌خوندم اصلا فکر نمی‌کردم قراره با همچین پایانی رو به رو بشم. میشه گفت کمی تخیلی بود و این تخیل غیر قابل انتظار ولی به جا بود. می‌تونم بگم با شخصیت کسایی که قوه تخیل بالایی دارن و خوب می‌تونن خودشون رو جای شخصیت کتاب بذارن جور در میاد، در غیر این صورت کتاب براشون غیر قابل درک و مسخره به نظر میاد.

آخ از این کتاب... چقدر برای من حس خوبی داشت و تاثیرگذار بود. کافه ژپتو از زندگی و مرگ حرف می‌زنه، و من فکر نمی‌کردم روزی یک کتاب بتونه باعث شه بهم یادآوری کنه که باید زندگی کنم و دلم بخواد که زندگی کنم. همه‌چیزِ کتاب برای من عالی بود. شخصیت‌پردازی‌، روند داستان، تعلیق، موضوع، قلم. همه‌چیز. با اینکه کتاب طولانی‌ایه، اما چنان موضوع و روند جذابی داره که اصلا دلت نمی‌خواد کتاب رو زمین بذاری. من فقط کمی پایانش رو دوست نداشتم و ترجیح می‌دادم انقدر زود سرهم‌بندی نشه. و بخاطر همین هم به نظرم امتیازی که باید می‌دادم ۴.۵ بود. اما انقدر کتاب دوست‌داشتنی بود و انقدر احساسات ارزشمندی رو بهم داد که حقیقتا لایق ۵ هم هست. و قطعا دوباره میام سراغ خوندنش. خیلی دوستش داشتم. "زنده بودن این‌جوریه که انگار یک میلیون سال وقت داری. پس راحت هدر می‌دی و می‌گذرونی." "هیچ آدم زنده‌ای، وقتی که داره زندگی می‌کنه، زندگی رو می‌شناسه؟ هر کدوم از لحظه‌هاشو؟"

خب من زیاد رمان خوندم و رمان های خوب هم زیاد خوندم ولی این واقعا عاشقانه ای متفاوت تر،عمیق تر و به مراتب قشنگ تر بود! اولین کتابی هست که از این نویسنده خوندم و دوست دارم بقیه آثارشون رو هم بخونم.

کتابی کاملا متفاوت، آمیزه ای از خیال و واقعیت،بسیار جذاب،مخصوصا هر چه به پایانش نزدیک می شوی جذابیتش بیشتر می شود، ممنونم از نویسنده محترم، کاش تعداد نوشته هایش بیشتر شود. ضمنا نظری که خانم غزاله بادپا نوشتن بسیار گویاست،خوشحالم از اینکه اشخاص فرهیخته ای مثل ایشون کتابی رو میخونن که من هم می خونم،باز هم این کتاب رو توصیه میکنم.

برای من که یک مرد هستم شاید خوب نباشه که بگم ، بارها طی مطالعه ی این اثر زیبا بغض کردم و حلقه اشک از چشمام کنار زدم ، شخصیت پردازی ها عالی، داستان عالی، سرعت و روند داستان عالی ، و عالیترین نکته غیرقابل پیش بینی بودن داستان، به شدت توصیه میشه، برید و چند روز باهاش حال کنید

خیلی دوست داشتنی بود دوست دارم بعدا فیلم بشه و بازم ازش لذت ببرم. یک رمان عاشقانه و واقعا جذاب ایده جدید و خوبی داشت ، متن روانی بود ، نه داستان خیلی کش اومد نه سریع تموم شد. پیشنهاد میکنم حتما

خیلی کتاب متفاوتی بود و لذت بردم از خوندنش درسته کاملا منطبق با سریال کره ای ۴۹ روز هست ولی خوندنش کیف داشت ولی خیلی جاهاش اصلا منطق توش نبود مثلا وقتی میراث میخوابید مهتا میرفت تو کالبدش و دوباره جسمش رو از خونه میبرد بیرون اینجوری جسم میراث کلا نمیخوابید مغز اگر نخوابه جسم هم نابود میشه و اینکه چطور بعد از ۱۲ساعت کار کردن میراث ، بدون خوابیدن دوباره جسم با مهتا پامیشد میرفت سرکار؟! بعد اون صحبت کردن میراث با روح مهتا هم خیلی تخیلی بود

چقدر اشک ریختم برای شخصیت های اصلی و حتی فرعی. من خیلی دوسش داشتم. زیاد

موضوع داستان جذاب و متفاوت بود. شخصیت سامی هم تقریبا طنز داستان بود که بیشتر مواقع لبخندو به لب میاورد،داستان پایان خوبی داشت و مانند کتابهای دیگر خانم نایینی عالی بود

خیلی رمان خوبی بود واقعا باید قدر تک تک لحظه هامون رو بدونیم و درست ازشون استفاده کنیم

آدم این کتابو میخونه گرسنش میشه😬😅قشنگه جالب و جدیده موضوعش.از اون کتاباست که تا تمومش نکنی زمین نمیذاریش👌

عالیه این کتاب

داستانی سرگرم کننده بود. ودر خلال اتفاقات و فانتزی ها، توجه خواننده رو به نکات مهمی جلب میکنه... که هیچ انتظار و توقعی از همنوعانمون نداشته باشیم ، مگر کسی که واقعا و خالصانه دوستش داریم و دوستمون داره ، حواسمون به اعمالمون باشه که شاید به ظاهر مثبتن ولی آثار بدی روی دیگران میگذاره . تا زنده هستیم کاری کنیم . جسم و هرآنچه در زمان حیات در اختیار ماست ؛ ابزاری برای زندگی بعدی هستند. کافه با وجود شخصیت حمایتگر (خیام ) فضای گرم و امنی رو منتقل میکرد. جریانات داخلیش در هر صورتی دلنشین بود. شاید روند داستان خصوصا در یک چهارم پایانی منطقی به نظر نمی رسید، ولی خسته کننده نبود. طاقچه مرسی که هستی🏅