بریده‌هایی از کتاب مایکل وی (جلد هفتم)

تو از ما عاقل‌تری. اختیار تو دست هوشته نه خشمت.

«آینده همه‌چیز رو مشخص می‌کنه.»

بازوهای عضلانی‌اش حالا دیگر بیشتر شبیه ران بود تا بازو. نقش شغالی که روی پوستش کشیده بود حالا آن‌قدر با عضلاتش کِش آمده بود که انگار شغال باردار شده باشد.

بعضی وقت‌ها هم آدم‌هایی که می‌شناسی‌شان مشکلات را حل می‌کنند.

تمام قهرمان‌ها رنج می‌کشند.

«هنوز هم خوشحالی با من اومدی پاسادِنا، رفیق؟» «تا جهنم هم دنبالت می‌آم.»

«فقط احمق‌ها فکر می‌کنن اگه یه کار ثابت رو تکرار کنن، نتایج مختلف می‌گیرن.»

«مریض اسم دیگهٔ هتچه.»

نه می‌تونیم سرنوشت رو از قبل بفهمیم و نه مسیرش رو عوض کنیم. این‌جور وقت‌ها باید رو به جلو ادامه بدیم و بهترین تصمیم رو بگیریم. بخت و اقبال همیشه با آدم‌های دلیره.

بخت و اقبال با دلیران است

«وقتی تو تیمارستان بزرگ شده باشی، روانی بودن عادیه.»

اگه داری بدون تور نجات روی طناب سیرک راه می‌ری، بهتره ندونی چقدر با زمین فاصله داری

«کسی که برای یکی خائنه، برای یکی دیگه قهرمانه.»

مرد رو توی جنگ می‌شه شناخت.

احساس می‌کرد آلیس در سرزمین عجایب است و دارد از سوراخ خرگوش پایین می‌افتد. امیدوار بود مثل آلیس از خواب بیدار شود و ببیند همه‌چیز فقط کابوس بوده و بعد به اتاق مایکل بدود تا با او وافل‌های خوشمزه بخورد و بازی‌های ویدئویی کند. ولی این رؤیا نبود و آن روزهای بی‌خیالی همان‌قدر از دست رفته بودند که معصومیتش.

مبارزه با الجن مثل تمرین برای المپیک بود.

«مثل این می‌مونه که وقتی همه تفنگ دارن ما چاقو دست بگیریم.» اِنل گفت: «اون هم چاقوی کره‌بُری.» زیل اضافه کرد: «چاقوی کره‌بُری پلاستیکی.»

دنبال افتخار نیستم، فقط آزادی می‌خوام.

تایلور گفت: «نه. لازم نبود ذهنت رو بخونم.» بعد اضافه کرد: «می‌گن آدم‌ها رو تو سفر باید شناخت. خب، نظرت چیه؟» «فکر کنم می‌تونیم این یه مورد رو از فهرست خط بزنیم.»

نقش شغالی که روی پوستش کشیده بود حالا آن‌قدر با عضلاتش کِش آمده بود که انگار شغال باردار شده باشد.