بریده‌هایی از کتاب ۶۴ انبه

آن کس که باران را دوست دارد و خانه‌اش را دوست دارد و با نگاهی آرام به زندگی می‌نگردبا او به میان طوفان خواهم رفت

دل‌شوره هرگز غم فردا را فرو نمی‌نشاندفقط خون شادی را از رگ امروز بیرون می‌کشد.

من پیرو عشق هستم و مخالف جنگ. در کتاب‌های مذهبی جنگیدن را ستایش کرده‌اندولی عشق‌ورزی را نه. چرا؟ زیرا جنگ در خدمت جامعه است و عشق نیست. عشق عصیانگرترین چیزهاست. عشاق موجوداتی ضداجتماعی می‌شوند. می‌توانی این را ببینی. وقتی دو نفر عاشق هم می‌شوند فقط یکدیگر را می‌بینند و تمام دنیا را فراموش می‌کنند.

از سقراط پرسیدند: کی ظلم و جور از عالم برمی‌افتد؟! سقراط گفت: «عدالت زمانی حاکم می‌شود که وقتی ظلمی بر کسی وارد می‌شود آن‌ها که ظلم بر ایشان وارد نشده همان‌قدر متغیر شوند که شخص ستم دیده.»

آن ناشناختهٔ آرامی که آه‌ها و آرزوهای ابدی را از ژرفای دل‌ها به حرکت در می‌آوری، آرزوهایی به خاطرش می‌توانیم زندگی را تحمل‌کنیم، یا آرزوهایی که به خاطرش دلیری مرگ را پذیرا شویم.

«بلی، مرگ واقعیت هولناکی است، اما افول زندگی این جهان طلوع زندگانی دیگری است. پس نگویید: مردن، بگویید رسیدن به زندگی نوین.»

سن چیست؟ تعداد دفعاتی که شما به دور خورشید چرخیده‌ایدو این هیچ ربطی به سطح فرهنگ شما ندارد!

شبی خواب دیدم که جهان سراسر زیبایی است. وقتی بیدار شدم دیدم جهان سراسر وظیفه و باید است. پس رفتم و آن وظایف را به انجام رساندم و دیدم که براستی جهان سراسر زیبایی است

احساس وظیفه یک صدای آسمانی و یک فرمان مطلق الهی است و هرکس تسلیم آن شود بیشترین تقرب را به خداوند هستی می‌یابد و هرچه شادی حقیقی در جهان هست پاداش انجام‌وظیفه است.

حوا اقیانوسی است آکنده از در و گوهر که آن را هیچ پایان نیست اما بدان که گوهر را در کنار ساحل نمی‌توان یافت. غواصی باید چالاکی باید نیک بختی تا در دانهٔ عشق را در ژرفای وجود او صید کند.