بریده‌هایی از کتاب وعده‌های الهی به صابران: صبر بر مصائب، صبر بر بیماری، صبر در خانه، صبر بر گناه

امیر مؤمنان (ع) می‌فرماید: إِنَّمَا یَنْبَغِی لِأَهْلِ الْعِصْمَهِ وَ الْمَصْنُوعِ إِلَیْهِمْ فِی السَّلَامَهِ أَنْ یَرْحَمُوا أَهْلَ الذُّنُوبِ وَ المَعصیهِ؛ سزاوار است کسانی را که از معاصی دوری گزیده اند و خداوند نعمت پرهیز از گناهان به آن‌ها بخشیده است، به گناهکاران و کسانی که زیر بار فرمان خدا و رسول نمی‌روند، مهربانی کنند.

یَا عَبْدَ اللهِ لَا تَعْجَلْ فِی عَیْبِ أَحَدٍ بِذَنْبِهِ فَلَعَلَّهُ مَغْفُورٌ لَهُ وَ لَا تَأْمَنْ عَلَی نَفْسِکَ صَغِیرَ مَعْصِیَهٍ فَلَعَلَّکَ مُعَذَّبٌ عَلَیْه؛ ای بندۀ خدا، در عیبجویی و بدگویی از هیچ‌کس بر اثر گناه او عجله و شتاب مکن، شاید او از گناهی که کرده است توبه و بازگشت نموده و آمرزیده شده باشد. و بر نفس خود از گناه کوچک ایمن و آسوده مباش، شاید بر اثر آن معذب و گرفتار باشی.

هنر انسان این است که مصیبت‌ها را مدیریت کند و بر گرفتاری‌ها غالب بشود. اگر صبر نکنی، حادثه پیش آمده است؛ چه راضی باشی، چه ناراضی.

هنگامی که مصیبتی متوجه بنده‌ای از بندگان خود کردم، در بدن او، یا مال او، یا فرزندش، و او با صبر جمیل از آن استقبال کرد. من حیا می‌کنم از این که فردای قیامت برای این بنده ترازوی عمل و حساب و کتابی در نظر بگیرم. چون در واقع در این دنیا امتحان خودش را پس داده است.

صابران پاداش خود را بی‌حساب و به تمام خواهند یافت.