بریده‌هایی از کتاب رهایی از قضاوت

راز دعا در این است که به

وقتی دعا می‌کنید برای نیروی برتر دعوت‌نامه می‌فرستید تا در تبدیل افکار و قضاوت‌هایتان به عشق کمکتان کند. نیروی برتر همان ندای خود آگاهمان و همان چیزی است که هنگام ترس و گرفتاری در قضاوت به آن روی می‌آوریم. وقتی به درگاه آن دعا می‌کنیم درخواست داریم تا تصمیم ذهنمان به قضاوت را عوض کند. وقتی از افکار و قضاوت‌هایمان آگاه می‌شویم باید به ذهن تصمیم‌گیرمان برگردیم و ازطریق دعا انتخاب دیگری انجام دهیم.

وقتی دعا می‌کنید از عشق دعوت می‌کنید تا در آگاهی شما حضور داشته باشد

رهاکردن قضاوت نسبت به کسی که ضربهٔ سنگینی به شما زده یا کسی که دوستش دارید از نظر عقل حسابگر ممکن است نوعی خیانت تلقی شود. گاهی ممکن است فکر رهاکردن قضاوتی دردناک باشد و همین موجب شود احساس ناامنی کنید. اما این حس امنیت توهمی بیش نیست. باید دائماً کسی را که به شما ضربه زده قضاوت کنید و دائماً انرژی مصرف کنید. این راه زندگی نیست. ممکن است ندانید چطور باید از قضاوت رها شوید اما مطمئن باشید که می‌توانید. اینجاست که دعا کارساز است. حضور یک نیروی برتر می‌تواند کاری را که خودتان نمی‌توانید انجام دهید برایتان انجام دهد.

برای رهایی از شر قضاوت باید یاد بگیریم به ندایی فراتر از خودمان تکیه کنیم. همهٔ ما دارای فرزانگی درونی، ندای عشق و درمانی هستیم که ما را ترغیب به درخواست کمک می‌کند. همان لحظه‌ای که با دعا درخواست کمک می‌کنیم دروازه‌ای نامرئی را برای دریافت راهنمایی می‌گشاییم. این راهنمایی نشان می‌دهد چه‌زمانی باید دعا کنیم زیرا آگاهی‌مان را با آن همگام می‌کنیم و وقتی آگاهانه آمادهٔ دریافت شدیم، راهنمایی به شکل‌های مختلف از راه می‌رسد: با یک آهنگ،‌ یک کتاب، یک دوست، شهود قوی یا رهبری روحانی. راه‌های گوناگونی برای دریافت هدایت وجود دارد و مهم نیست که شما از به چه ترتیبی آن را دریافت می‌کنید. چیزی

همهٔ ما نیروی برتری داریم که از جانب ما سعی دارد افکارمان را به‌سمت عشق هدایت کند. در هر لحظه می‌توانیم عشق را سرلوحهٔ کارهایمان بکنیم و اجازه بدهیم در تمام موقعیت‌ها یا معضلات بدرخشد. عشق می‌تواند حتی ریشه‌ای‌ترین قضاوت‌ها را هم از بین ببرد. عشق دشمن قضاوت است. به این نتیجه رسیده‌ام که درمان تمام مشکلات را باید به روح سپرد. بدون مداخلهٔ روحانی،‌ همچنان در چرخهٔ قضاوت درگیر خواهیم بود. بنابراین از یک رابطهٔ روحانی بدانگونه که خودمان درک می‌کنیم درخواست داریم تا عشق را جای‌گزین قضاوت‌های مبتنی بر ترسمان کند.

بودن در مسیر روحانی بخش اعظم عمرم نشان داده که سپردن کامل زندگی به مراقبت یک نیروی برتر منطقی‌تر از سعی در کنترل تمام جزئیات است. اما حتی با تمام ایمان و تمرین و ارتباطم با روح، خیلی‌اوقات دچار فراموشی می‌شوم.

او از اینکه چقدر وقتمان را صرف چیزی که نمی‌خواهیم می‌کنیم حرف زد. وقتی قضاوت سرلوحهٔ کار باشد گرفتار چیزی می‌شویم که نمی‌خواهیم و فقط بیشتر در آن فرو می‌رویم. توضیح داد که وقتی سعی می‌کنیم همه‌چیز را کنترل کنیم و حواسمان را معطوف نواقص کنیم، عملاً ایمانمان را ضعیف می‌کنیم. ما باید کاملاً به نیروی برتر اعتماد کنیم تا رها شویم. باید عشق را سرلوحهٔ همهٔ کارها قرار دهیم.

جوئل آستین داشت در تلویزیون موعظهٔ انجیل می‌کرد. خیلی وقت بود دورادور طرفدار برنامه‌هایش بودم اما هیچ‌وقت موعظه‌هایش را گوش نکرده بودم. داشت جلوی هزاران نفر و برای میلیون‌ها مخاطب تلویزیونی سخنرانی می‌کرد. اولین کلامی که از دهانش درآمد این بود: «آیا هیچ‌وقت ذهنتان درگیر کاری شده که هیچ کنترلی روی آن ندارید؟» تقریباً داد زدم و گفتم: «آره، جوئل، شده!» وی ادامه داد که وقتی این کار را می‌کنیم خودمان را به‌خاطر مشغلهٔ فکری روی چیزی کوچک قضاوت می‌کنیم و این باعث دور باطل می‌شود.

گفتهٔ گری: ای‌اف‌تی بر این اساس عمل می‌کند که هر قسمت زندگی شما به اصلاح نیاز داشته باشد، مسائل احساسی حل‌نشده‌ای در آن وجود دارد... این اساس شامل درک این نکته است که هرچه مسائل احساسی حل‌نشدهٔ بیشتری حل شود، از رهایی احساسی و آرامش بیشتری در زندگی برخوردار خواهید بود... پس ای‌اف‌تی می‌تواند فرایندی مستمر برای حل