بریده‌هایی از کتاب فریدون که هدف از خلقت ما بود

من خجالتی بودم. در صورت آدم‌ها کم‌تر نگاه می‌کردم و در مدرسه بچه‌های دیگر را که اسمشان را بلد نبودم، «ببین» صدا می‌کردم: ببین! زنگ خورد، باهم بریم خونه

حتماً جای خاصی از بدنش از طلا است که مال ما نیست.

آن‌سال که انضباطش را نوزده و هفتادوپنج گرفته‌بود، رفت و خشتک مدیرش را کراوات کرد

در درون ما اما هیچ‌چیز تغییر نکرده‌است.