بریده‌هایی از کتاب مسئله مرگ و زندگی

من پرسیدم: «چه چیزی دربارهٔ مرگ هست که تو رو بیشتر می‌ترسونه؟» او پاسخ داد: «همهٔ کارهایی که انجام نداده‌ام.» این حس خیلی مهم است و هستهٔ مرکزی کار روان‌درمانی من بوده است. من سال‌های زیادی قانع شده بودم که رابطه‌ای مستقیم میان اضطراب مرگ و حس زندگیِ نازیسته وجود دارد.

کلماتی از میلان کوندرا، یکی از نویسندگان مورد علاقه‌ام: «ترسناک‌ترین چیزِ مرگ معنی ازدست‌دادن آینده نیست، بلکه از دست‌دادن گذشته است. در واقع، فراموشی نوعی مرگ است که همیشه در زندگی حضور دارد.»

رابطهٔ ما همیشه هم آرام نبوده است: ما هم تفاوت‌ها، دعواها و بی‌عقلی‌های خودمان را داریم؛ اما همیشه باهم رُک و صادق بوده‌ایم و همیشهٔ همیشه بیش از هر چیزی برای رابطه‌مان ارزش و اولویت قائل هستیم.

ما جفتِ خوبی هستیم: من، که سرطان استخوان دارم، و او که مشکل قلبی و عدم تعادل! دو سالخورده، در آخرین رقصِ زندگی.

از دوران کودکی عاشق داستان‌ها بودم و به جز سال‌هایی که به دانشکدهٔ پزشکی می‌رفتم، همیشه بی برو برگرد قبل از خواب کتاب می‌خواندم. با این‌که نویسنده‌های صاحب سبکی چون جویس، نابوکوف و بنویل من را مبهوت خود می‌کنند داست‌سرایانی مثل دیکنز، ترولوپ، هاردی، چخوف، موراکامی، داستایفسکی، آستر و مک‌یوان را از ته دل تحسین می‌کنم.

«تمامی داروها سمّی هستند. فقط تحت شرایطی کنترل‌شده است که فایده دارند.»

«تمامی داروها سمّی هستند. فقط تحت شرایطی کنترل‌شده است که فایده دارند.»

مقاله و کاغذهای بایگانی فقط سرنخی‌ست که به وجود یک نفر اشاره می‌کنند. این کار برعهدهٔ محقق، تاریخ‌نگار، زندگی‌نامه‌نویس یا فیلم‌ساز است که به این اسناد، که با دقت در محفظه‌های کتابخانه نگهداری می‌شوند، زندگی ببخشد.

مقاله و کاغذهای بایگانی فقط سرنخی‌ست که به وجود یک نفر اشاره می‌کنند. این کار برعهدهٔ محقق، تاریخ‌نگار، زندگی‌نامه‌نویس یا فیلم‌ساز است که به این اسناد، که با دقت در محفظه‌های کتابخانه نگهداری می‌شوند، زندگی ببخشد.

مقاله و کاغذهای بایگانی فقط سرنخی‌ست که به وجود یک نفر اشاره می‌کنند. این کار برعهدهٔ محقق، تاریخ‌نگار، زندگی‌نامه‌نویس یا فیلم‌ساز است که به این اسناد، که با دقت در محفظه‌های کتابخانه نگهداری می‌شوند، زندگی ببخشد.