بریده‌هایی از کتاب راز یک فریب

دوستم گفت: ما نیم ساعت است در خیابان هستیم و بیش از هزار نفر چشم به من و تو دوخته‌اند! چرا؟ مگر ما چه هستیم؟ از همین نگاه‌های خیره بفهم که حتماً تو چیزی هستی که توانسته‌ای نگاه آنها را به خود جلب کنی. ببین آنها حتی راه خود را دور کرده‌اند تا فقط به ما نگاه کنند.

با هم بیرون آمدیم. از کنار هر شخصی می‌گذشتیم خیره به ما نگاه می‌کرد. بعضی از پسرها را دیدم که از مسیر خودشان راه را کج کردند و دنبال ما راه افتادند. تا حالا قدرت جاذبه و تأثیرگذاری خود را این طور حس نکرده بودم.

لباس خوشگل و چسبان برایم آورد و گفت امروز با کمی آرایش، با این لباس شروع کن. این اولین بار بود که چنین لباسی می‌پوشیدم. هنوز از منزل بیرون نیامده بودیم احساس کردم آدم دیگری شدم. شاید نزدیک به یک ساعت جلو آینه خودم را ورانداز کردم: چه هیکلی دارم، این خودم هستم؟! حس کردم کس دیگری در وجود من و در لباسم ظاهر شده. خیلی هیجان زده شده، دلم می‌خواست بدوم در خیابان و همه نگاهم کنند

پس از ملاقات و گفتگو با این افراد این نکته برای من بسیار تعجّب‌آور بود: در کشور ما یک فرد مجرم ناآگاه، بین «طرز پوشش خانم‌ها» و «اعتقادات و تمایلات آنها» پیوند می‌بیند و بر اساس آن به نتیجه‌گیری و توطئه می‌پردازد، ولی خانم‌ها خود به چنین پیوندی بی‌توجه‌اند و اعتقاد دارند که با هر نوع حضور اجتماعی هیچ خیال بیهوده و انتظاری در کسی به وجود نمی‌آید و خطری هم آنها را تهدید نمی‌کند!

آنچه سرنوشت‌ساز است دستبرد به ایمان و حیا است. ما وقتی دختر و زنی را با رفتار متین و پوشش مناسب می‌بینیم احساس می‌کنیم او بر درِ گنجینه‌هایش قفل‌زده، حوصله و فرصت شکستن این قفل را نداریم

ما تا حد امکان با وجود دختران و زنانی که حجاب درستی ندارند، به سراغ آنها که از حجاب بهتری برخوردارند، نمی‌رویم. دزدها با وجود ماشینی که درِ آن باز و موتورش روشن است به سراغ ماشینی نمی‌روند که خاموش و فرمانش قفل است

من در طی چندین سال تحقیق و گفتگو با گروه‌های مختلف زنان، به این حقیقت تلخ دست یافتم که زنان بی‌حجاب کشور ما خیلی بیشتر از زنان نیمه برهنة غربی، در پذیرش حجاب ستیز می‌ورزند. شاید تعجّب کنید اگر بشنوید که وقتی در جلسات عمومی و خصوصی، از ارزش‌های معنوی و اخلاقی برای زنان غربی صحبت کنید آنها اغلب متأثر می‌شوند، به فکر عمیق فرو می‌روند و به شما چنان خیره می‌شوند گویا برایشان پیام وحی را می‌خوانید! ولی در سرزمین ما که از زمین و آسمان، بانگ ارزش حجاب بلند است، ... .

علت آن اشتیاق زنان نیمه برهنه، و این ستیز و گریز زنان دیار ما یکی این است: آنها زخم خوردة نظام سرمایه‌داری‌اند و هرچند در رفاه غرق باشند، آرامش خود را در پیروی از راهنامة دین می‌یابند؛ برخلاف زنان دیار ما که نه از نظام سرمایه‌داری شناخت دارند و نه خود را زخم خوردة سیاست‌های آنها می‌دانند. از طرفی چون در نعمت نتایج دین غوته‌ورند، قدر ارزش‌ها را درست نمی‌دانند.

اگر فروشنده شامپوی سگ و مهمان دار یک هتل یا کارمند یک بانک باشید اجازه ندارید به مشتریان خود لبخند نزنید. شما ناچارید با آنها همان طور رفتار کنید که آنها می‌خواهند، نه آن طور که عقاید و ایده‌های اخلاقی‌تان به شما دستور می‌دهد. شما در این مراکز استخدام نمی‌شوید تا به دلخواه خود و مطابق اصول پایدار روابط اجتماعی رفتار کنید. اساس انتخاب شما این بوده است که به دلخواه مدیر هتل، فروشگاه یا اداره و بر طبق میل مراجعه کنندگان رفتار کنید

از آن خانم پرسیدم: سن شما حدود پنجاه است. از جوانی تا به حال چند همسر داشته‌ای؟ من از بیان پاسخ او معذورم، ولی چیزی گفت که در باور من نمی‌گنجید. این سرگذشت تنها او نبود. همه همسالان او در آمریکا جوابی مشابه این داشتند. ادامه دادم: دوست نداشتی به جای این همه افراد که هر یک فقط مدتی کوتاه همسر تو بودند، از جوانی تا به حال، در کنار یک مرد زندگی می‌کردی و هر دو به یکدیگر وفادار می‌بودید؟ او پاسخی نداشت جز این‌که گریه کند.

راستی! چگونه انبوه مدافعان تو از جنس مردانند تا زنان!! تا به حال در جهان چند سمینار از طرف زنان به دفاع از حقوق مردان برپا شده است! همان طور که تعداد سمینارهایی که از طرف آقایان به طرفداری از حقوق خانم‌ها برپا شده است، این قدر زیاد است که به شماره نمی‌آید.

امروزه مشکل رفتارهای اجتماعی دختران و زنان، کمبود کتاب دربارة حجاب نیست، فراوانی کتاب‌هایی است که اغلب حرفشان تکراری، نگاهشان محدود و ادبیاتشان بیگانه با روحیاتِ مخاطبان است. از برخی نویسندگان می‌پرسم: این کتاب را برای چه گروهی نوشته‌اید؟ با حجابان یا بی‌حجابان؟ با حجابان که اینها را می‌دانند، بی‌حجابان هم که هرگز نمی‌خوانند!

فراوانی کتاب‌هایی است که اغلب حرفشان تکراری، نگاهشان محدود و ادبیاتشان بیگانه با روحیاتِ مخاطبان است. از برخی نویسندگان می‌پرسم: این کتاب را برای چه گروهی نوشته‌اید؟ با حجابان یا بی‌حجابان؟ با حجابان که اینها را می‌دانند، بی‌حجابان هم که هرگز نمی‌خوانند!

پس از این همه سال، تصوّر می‌کنم تا فردی به دانش جامعه‌شناسی و روان‌شناسی آشنا نباشد و نیز اظهار نظرهای خانم‌های بی‌حجاب را نشنیده و کتاب‌هایی که دربارة حجاب است نخوانده باشد، بهتر است دراین‌باره به خلق اثری نپردازد و نظریه‌پرداز حجاب نباشد.