بریده‌هایی از کتاب تمرین نیروی حال

هنگامی که تسلیم آن‌چه هست می‌شوید و کاملاً حضور دارید، گذشته تمام نیروی خود را از دست می‌دهد. شما دیگر به آن نیازی ندارید. کلید اصلی «حضور» است. کلید اصلی «حال» است.

از طبیعت یاد بگیرید: ببینید که همهٔ کارها جه طور انجام می‌شوند و چه طور معجزهٔ زندگی بدون ناخشنودی یا ناشادمانی پدیدار می‌شود. به همین دلیل است که مسیح گفت: «به سوسن‌ها نگاه کنید که چگونه رشد می‌کنند. آن‌ها نه تقلا می‌کنند، نه به خود می‌پیچند.»

زمانی که آگاهی به بیرون معطوف می‌شود، ذهن و جهان پدیدار می‌شوند. وقتی که این آگاهی به درون معطوف می‌شود، مبدا خود را درک می‌کند و به خانه، به جهان نامتجلی باز می‌گردد.

یکی از نیرومندترین تمرین‌های معنوی این است که به طور عمیق روی میرایی شکل‌های مادی، از جمله شکل خودتان مراقبه کنید. به این می‌گویند: بمیرید، پیش از آن که بمیرید.

نیروی حال چیزی جز نیروی حضور شما نیست؛ چیزی جز آگاهی رهایی یافته از شکل‌های مختلف فکر. بنابراین، از سطح حال با گذشته مقابله کنید. هر چه بیشتر به گذشته توجه کنید، بیشتر به آن انرژی می‌دهید

آیا گذشته بخش زیادی از توجه شما را به خود جلب کرده است؟ آیا خیلی از اوقات – چه به صورت مثبت و چه منفی - از گذشته حرف می‌زنید یا دربارهٔ آن فکر می‌کنید؟ دربارهٔ موفقیت‌های بزرگ‌تان، ماجراها و تجربه‌هایی که داشتید یا داستان قربانی شدن‌تان و اتفاق‌های وحشتناکی که برای شما رخ داده است، یا احتمالاً دربارهٔ رفتاری که نسبت به کس دیگری روا داشته‌اید؟ آیا افکار شما را دچار احساس گناه، غرور، رنجش، خشم، پشیمانی یا احساس دل‌سوزی نسبت به خود می‌کند؟ اگر این طور است نه تنها احساسی دروغین را نسبت به خودتان تقویت می‌کنید؛ بلکه با انباشتن گذشته در روان خود، به فرآیند پیری بدن‌تان هم شتاب می‌دهید.

آیا دچار فشار و استرس هستید؟ آیا آن قدر گرفتار رسیدن به آینده هستید که حال را تا حد ابزاری برای دست‌یابی به آن پایین آورده‌اید؟ این فشار به این علت است که شما «این‌جا» هستید؛ اما می‌خواهید «آن‌جا» باشید، یا آن که در حال هستید و می‌خواهید در آینده باشید. این شکاف شما را از درون پاره‌پاره می‌کند.

دست کم، به همان اندازه که به رویدادهای بیرونی علاقه‌مند هستید، به چیزی که درون‌تان جریان دارد هم علاقه نشان دهید. اگر درون شما درست باشد، بیرون هم سر جای خودش قرار خواهد گرفت. واقعیت اصلی، درون و واقعیت فرعی، بیرون است.