بریده‌هایی از کتاب ما را ز باده گلگون خراب کن

سلطان محمود به غلام خود ایاز، ابراز علاقه زیادی می‌کرد و درباریان درک نمی‌کردند چرا. * روز عید بود. سلطان محمود نشسته و به درباریان اجازه داده بود که هر چه می‌خواهند درخواست کنند و او عطا می‌کرد، از مرکب و خانه و زمین و باغ و ... درخواست می‌کردند و او عطا می‌کرد. عجب عیدی بود!

از قوانین محبت و مهرورزی عشق واقعی، وحدت‌طلب است. یعنی فقط یک معشوق. چه عشق حقیقی و چه عشق مجازی. اگر غیر از این بود در واقعی بودن عشق تردید کنیم. شرط عاشق نیست با یک دل، دو دلبر داشتن یا ز جانان، یا زجان، باید که دل برداشتن مگر خدا به ما چند دل داده

تا این جا خیلی خوب! و ما هم فکر می‌کنیم که اهل محبت خداییم. ولی حدیث بعد، مچ ما را می‌گیرد: امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند به موسی علیه السلام وحی کرد: دروغ می‌گوید کسی که گمان برد مرا دوست دارد، اما چون شب فرا رسد، می‌خوابد و چشم از عبادت من فرو می‌بندد. مگر نه این است که هر دل‌داده‌ای دوست دارد با

- اگر خیری در او هست خداوند او را به ما باز می‌گرداند و اگر خیری در او نیست بهتر که رفت.