کتاب ما را ز باده گلگون خراب کن

همت بلند خوب است. هر چه می‌توانی مراتب بالاتر را طالب باش، اما به کسی اظهار نکن، چون باطل می‌شود. هر چه می‌خواهی بشوی را در درون خودت مخفی نگه دار.

اگر خود ما واقعاً از سر باور به خدا بگوییم: خدایا ما غیر از تو کسی را نداریم، و نگاه ما و دل ما به اقوام و خویشاوندان و مال و منال خود نباشد، مطمئناً خدا طور دیگری با ما برخورد می‌کند. مگر از صفات خدا "غیور" نیست؟ خدا خیلی غیرتی است.

عارف واصل حاج اسماعیل دولابی می‌فرمود: هر وقت در بند محبت چیزی گرفتار شدیم با خود بگوییم بهتر از این هم هست. این کار را ادامه دهیم تا از خدا سر در بیاوریم.

روی سینهٔ خود بنویسیم این‌جا آشغال‌دانی نیست! محبت هر چیزی و هر کسی را راه نمی‌دهیم!

استجابت دعا هم موعد مقرر دارد. حکمت خدا را باور داشته باشیم و به آن اعتماد کنیم.

گفتم کجا؟ گفتا به خون گفتم چرا؟ گفت از جنون گفتم که کی؟ گفتا کنون گفتم مرو، خندید و رفت!

بعد از همه نوبت ایاز رسید که کنار سلطان محمود نشسته بود. چشم‌ها دوخته و گوش‌ها تیز شد که ایاز چه می‌خواهد. - خب ایاز! تو چه می‌خواهی؟ ایاز سر به زیر افکنده و ساکت. - بخواه. هرچه می‌خواهی بگو. ایاز همچنان ساکت، اما دست بر شانه‌های سلطان محمود گذاشت. یعنی من تو را می‌خواهم.

گفتم: چرا بعضی افراد یا ملت‌ها دعا نمی‌کنند، ولی همه چیزشان سرجای خودش است و خدا کاملاً به آن‌ها رسیدگی می‌کند. گفت: صاحب گاوداری هم به گاوها رسیدگی کامل می‌کند، بدون این‌که درخواستی داشته باشند، آخورها پر می‌شود، دمای هوا تنظیم می‌گردد، واکسن‌های لازم تزریق می‌شود و ... اما خداوند از طریق پیامبر خود به بندگان پیغام فرستاده که بگو اگر دعا و درخواست نکنید، خداوند به شما توجهی نمی‌کند. قُل ما یَعبَؤُا بِکُم رَبّی لَولا دُعاءُکم. (فرقان ۷۷)

یکی از هم‌زندان‌های یوسف خوابی جعل کرد و تعبیرش را از یوسف پرسید، یوسف تعبیر کرد. آن زندانی گفت: دروغ گفتم و خواب را از خودم ساخته بودم. یوسف گفت: قُضِیَ الاَمرُ. یعنی کار از کار گذشت و آن‌چه گفتم واقع خواهد شد.

قلبْ حرم الهی است، پس در این حرم الهی غیر از خدا را راه نده! القَلبُ حَرَمُ اللَّهِ، فلا تُسْکِنْ حَرَمَ اللَّهِ غَیرَ اللَّهِ.