بریده‌هایی از کتاب هر که ایمانش بیش، امیدش بیشتر

اِجعَلُوا کُلَّ رجائکُم للَّهِ سبحانَهُ ولا تَرجُوا أحَداً سِواهُ، فإنّهُ ما رَجا أحَدٌ غَیرَ اللَّهِ تعالی الا خابَ. (غرر الحکم، ص ۱۹۶)

نگو گرفتار، بگو گرفتهٔ یار!

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود امید برای امت من رحمت است. زیرا اگر امید و آرزو نبود، هیچ مادری فرزند خود را شیر نمی‌داد و هیچ باغبانی درختی نمی‌کاشت.

شرک، بزرگ‌ترین گناه یأس از رحمت خداست، باید قبول کنیم که مخرب‌ترین محتوای ضد تفکر دینی، مطالبی است که موجب ناامیدی انسان و بدبینی او به رحمت الهی می‌شود. خدا وکیلی از خودمان بپرسیم که وقتی پیامکی با مضامین زیر به دستمان برسد، آیا آن را مثل مطالب ضد دینی فوق، برای ایمان خود و جامعه خطرناک می‌دانیم؟

عقل مثل پرنده‌ای است که به دو بال نیاز دارد تا بتواند پرواز کند و برود بهشت و درجات بالا و بالاتر آن. بال خوف و بال رجا. اگر هر یک از این دو بال نباشد،‌ عقل از کار می‌افتد. البته این دو بال باید عمل کنند و تکان بخورند. تکان خوردن بال امید به رحمت الهی این است که دنبال بهانه‌ای برای جلب رحمت خدا باشیم و تکان خوردن بال خوف از عذاب الهی این است که از هر گناهی پرهیز کنیم.

اما وقتی خطای این افراد از حد و اندازه گذشت، غضب و عذاب الهی آن‌ها را هلاک می‌کند. لطف حق با تو مداراها کند چون که از حد بگذرد، رسوا کند

عدّه‌ای اسیر نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آوردند. ناگهان زنی از اسیران، که چشمش به کودکی اسیر افتاده بود، دوید و او را در آغوش گرفت و شیرش داد. - آیا به نظر شما این زن هیچ‌گاه حاضر می‌شود کودک خود را در آتش افکند؟ - نه خیر یا رسول الله! تا قدرت داشته باشد این کار را نمی‌کند. - خداوند نسبت به بندگان خود مهربان‌تر از این مادر نسبت به فرزند خود است.

پس ظرف وجودی تمام ما نصفه است. حالا سؤال را تکرار می‌کنیم وقتی به ظرف وجودی خودمان نگاه می‌کنیم نصفهٔ خالی را می‌بینیم یا نصفهٔ پر را؟

به خود و شما توصیه می‌کنیم لااقل تا وقتی خودمان گام در راه عمل نگذاشته‌ایم، بر مسند تبلیغ ننشینیم.

گفتم نماز می‌خوانم، دعا می‌کنم و به یاد تو هستم اما می‌خواهم به موفقیت برسم. گفت وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَکُونُ قَرِیبًا (احزاب ۶۳) تو چه می‌دانی! شاید آن موعد نزدیک باشد.

بلاها و سختی‌ها علامت محبت خداست برای رشد معنوی بندگان محبوب. امام صادق علیه السلام خطاب به یکی از اصحاب خود به نام سدیر فرمود وقتی خداوند بنده‌ای را دوست بدارد او را غرق بلا می‌کند. ای سدیر ما و شما صبح و شب در بلا هستیم. عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ وَ عِنْدَهُ سَدِیرٌ إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَحَبَّ عَبْداً غَتَّهُ بِالْبَلَاءِ غَتّاً وَ إِنَّا وَ إِیَّاکُمْ یَا سَدِیرُ لَنُصْبِحُ بِهِ وَ نُمْسِی (الکافی، ج ۲، ص ۲۵۳) هر که در این بزم مقرب‌تر است جام بلا بیشترش می‌دهند

گفتم می‌ترسم مرا فراموش کنی! چکار کنم به یادم باشی؟ گفت فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ (بقره ۱۵۲) مرا یاد کنید تا به یاد شما باشم.

هر کس مدعی ایمان است، باید نشان دهد به رحمت خدا باور دارد. خدایی که اسلام معرفی کرده، خدای رحمان و رحیم است

علی علیه السلام به کسی که خواستار موعظه بود فرمود از کسانی نباش که بدون عمل به آخرت امیدوارند و با آرزوهای دراز توبه را به تأخیر می‌اندازند. در نکوهش دنیا چون پارسایان سخن می‌گوید اما رفتارش رفتار دنیا خواهان است. لا تَکُن مِمَّن یَرجُو الاخِرَةَ بغَیرِ العَمَلِ ویُرَجِّی التَّوبَةَ بطُولِ الامَلِ یَقولُ فی الدنیا بقَولِ الزاهِدِینَ ویَعمَلُ فیها بعَمَلِ الراغِبینَ. (نهج‌البلاغه، حکمت ۱۵۰)

وقتی به ظرف وجودی خودمان نگاه می‌کنیم نصفهٔ خالی را می‌بینیم یا نصفهٔ پر را؟ آیا همیشه اعتراض کرده‌ایم که چرا خداوند این نعمت و آن نعمت را به من نداده؟ آیا همیشه چشممان به نعمت‌های دیگران بوده؟ یا به فهرست بلند بالای نعمت‌های الهی توجه داشته‌ایم و دقت کرده‌ایم که خیلی‌ها حسرت نعمت‌های ما را می‌خورند و لذا با استفادهٔ درست سعی کرده‌ایم شاکر نعمت‌های الهی باشیم؟ گفت: تا به روز نیک کسان غم مخوری بسا کسا که به روز تو آرزومند است

سر تا پای هر یک از ما را که خلاصه کنند، می‌شویم یک مشت خاک که ممکن بود یک تکه آجر باشد توی دیوار یک خانه، یا قلوه سنگ روی شانه یک کوه، یا مشتی سنگ ریزه که ته اقیانوس؛ یا حتی خاک یک گلدان باشد، خاک همین گلدان پشت پنجره! یک کف دست خاک ممکن است هیچ وقت، هیچ اسمی نداشته باشد و تا همیشه خاک باقی بماند؛ فقط خاک... اما حالا یک کف دست خاک وجود دارد که خدا به او اجازه داده نفس بکشد، ببیند، بشنود، بفهمد، جان داشته باشد، انتخاب کند، تغییر کند، تکامل بیابد، و ...

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود امید برای امت من رحمت است. زیرا اگر امید و آرزو نبود، هیچ مادری فرزند خود را شیر نمی‌داد و هیچ باغبانی درختی نمی‌کاشت. الامَلُ رَحمَةٌ لِاُمَّتی وَ لَولا الامَلُ ما اَرضَعَت والِدَةٌ وَلَدَها وَ لاغَرَسَ غارسٌ شَجراً. (بحارالانوار، ج ۷۴، ص ۱۷۵)

شخص هزار تومان گم می‌کند، هزار تومان هم فکر می‌کند، هزار تومان هم غصه می‌خورد! می‌شود سه هزار تومان! امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود لاتُشعِر قَلبَکَ الهَمَّ عَلی ما فاتَ فَیُشغِلُکَ عَنِ الاستِعدادِ عَمّا هُوَ آتٍ (غررالحکم، ص ۳۲۱) اگر چیزی از دستت رفت غصه نخور و قلب خود را مشغول آن نکن تا از امور دیگر آینده باز نمانی.

هنگام مشکلات و بلایا و هنگام شکست هنر امیدواری ما معلوم می‌شود

ما هم خدایی داریم. امیدوار باشیم. حتی اگر اوضاع تیره و تار بود امیدوار باشیم.