بریده‌هایی از کتاب هان ای دل عبرت بین!

به خداوند چنان امیدوار باش که تو را بر انجام گناهان بی پروا نکند و از خدا چنان بترس که تو را از رحمت او نومید نسازد.

همان‌گونه که از دادن پول به بانک ناراحت نیستیم، چون محفوظ است؛ از انفاق و کار برای خدا هم ناراحت نباشیم، چون ما عِنْدَ اللّهِ باقٍ (نحل ۹۶)

سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد آن‌چه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد

در زندگی چنان با سرعت حرکت نکنیم که دیگران مجبور شوند برای جلب توجه ما پاره آجر به طرفمان پرتاب کنند!

امام صادق علیه السلام فرمود: اگر شیطان دشمن است، پس غفلت چرا؟! إن کانَ الشیطانُ عَدُوّاً فالغَفلَةُ لِماذا؟!(من لا یحضره الفقیة، ج ۴، ص ۳۹۳)

سهو یا خطا،‌ معلول غفلت است. لهو یا سرگرمی، علت غفلت است. اما نسیان و فراموشی، گاهی علت و گاهی معلول غفلت است.

هر یک از ما اگر بخواهد بفهمد که قرار ملاقات با خدا را چقدر جدی گرفته، باید به نمازهای خود توجه کند که مثل تماس‌های روزانه است برای هماهنگی بیشتر با خدا.

این آخری جالب است! وقتی شخص بتدریج متوجه می‌شود که دین‌داری چه ظرایفی دارد، تشویق می‌شود که هرچه بیشتر علم دین را یاد بگیرد تا کاملاً بر این نقشه مسلط گردد و همین امر می‌شود عامل غفلت! در تعالیم اسلامی آمده که دوزخیان از بوی گند عالم بی‌عمل در عذابند! انّ اَهلَ النّارِ لَیَتَاَذّونَ مِن ریحِ العالِمِ التّارِکِ لِعِلمِه (کافی، ج ۱، ص ۴۴) به تعبیر امام خمینی، علم بزرگ‌ترین مانع و حجاب است! چون باعث توهم می‌شود که صرف دانستن این چیزها خودش ارزش است. اما صرف داشتن دقیق‌ترین نقشه، هرگز ما را یک گام هم به مقصد نزدیک نمی‌کند

حالات شخص در نماز شاخص ارزیابی همه چیز است. و هر کس که در نماز یک‌سره به خاطرات دنیا مشغول است، تردید نکند که قرار ملاقات با خدا را یک‌سره فراموش کرده است.

گرگ اَجَل هر دم از این گلّه می‌برد این گلّه را ببین که چه آسوده می‌چرد!

ذِرْوَةُ الْأَمْرِ وَ سَنَامُهُ وَ مِفْتَاحُهُ وَ بَابُ الْأَشْیَاءِ وَ رِضَا الرَّحْمَنِ الطَّاعَةُ لِلْإِمَامِ بَعْدَ مَعْرِفَتِهِ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ مَنْ یُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ وَ مَنْ تَوَلَّی فَما أَرْسَلْناکَ عَلَیْهِمْ حَفِیظاً أَمَا لَوْ أَ

نوع اول غفلت دینی این است که به لذات دنیایی مشغول شویم و قرار ملاقات با خدا را فراموش کنیم. نوع دوم غفلت این است که شخص نسبت به پیچیدگی راه و اهمیت نقشه، غفلت کند

حتی اگر شخص عمداً گناه نکند و حتی اگر به تماشا نایستد و سرگرم لذات دنیا نشود و بلکه همواره در حال تلاش و حرکت به سوی مقصد باشد، ممکن است هرگز نرسد! نکته در پیچیدگی راه، و دقت نقشه، و ضرورت عمل کردن به تمام دستورات آن است. مثل وارد کردن یک شماره رمز بسیار پیچیده که یک خطای کوچک هم باعث می‌شود قفل باز نشود!

نوع دوم غفلت اما عجیب‌تر است: حتی اگر شخص عمداً گناه نکند و حتی اگر به تماشا نایستد و سرگرم لذات دنیا نشود و بلکه همواره در حال تلاش و حرکت به سوی مقصد باشد، ممکن است هرگز نرسد! نکته در پیچیدگی راه، و دقت نقشه، و ضرورت عمل کردن به تمام دستورات آن است.

تو را ز کنگرهٔ عرش می‌زنند صفیر ندانمت که در این دامگه چه افتادست؟! که ای بلندنظر، شاهباز سدره نشین نشیمن تو، نه این کنج محنت‌آباد است!

مشغول شدن به شهرت و خوش‌نامی‌ها (برگزیده شدن در این جشنواره، چاپ عکس در آن روزنامه و مجله و ...)، گرچه حلال. و ... اما قرار ملاقات چه شد؟! رفتار چنین فردی فریاد می‌زند که قرار ملاقات را فراموش کرده است. گرچه هر روز به نماز می‌ایستد و ده بار می‌گوید خدایا ما را به راه راست هدایت کن و در این راه نگاه دار.

اگر این مسافر غفلت کند، حتی اگر گناهی نداشته باشد، باید برای او نگران بود. از چند نظر: غفلت اول و بزرگ، مشغول شدن به دنیاست. شخص گناه نمی‌کند و عمداً به مسیر نادرست نمی‌رود، اما همین که بجای عبور و عبرت، می‌ایستد و سرگرم تماشا می‌شود، زیان خواهد کرد.

این کتاب برای خواندن و لذت بردن نوشته نشده است