بریده‌هایی از کتاب پسران آمریکایی

آیا قلب‌های ما آن‌قدر کرخ شده بود که برای حس کردن ضربان شفقت در سینه‌های‌مان، به جسد مرده‌ها نیاز داشتیم؟

اگر به فکر خودم نباشم، چه کسی به فکرم خواهد بود؟ اما اگر تنها به فکر خودم باشم، آنگاه چه هستم؟

تاریخ، تنها زمانی آموزنده است که یادآوری شود

اجرای قانون کاری بی‌نقص نیست

گاهی‌وقت‌ها، وقتی با مردم رفتاری می‌شه که انسانی نیست، بهترین راه برای اینکه حس و حال‌شون بهتر بشه اینه که باهاش مثل آدم رفتار کنن. نه مثل یه قربانی. با تو مثل خود تو رفتار بشه. مثل راشاد باتلر، قبل از همهٔ این ماجراها.»

گاهی سکوت ما نوعی خشونت است.

اصلاً چه کسی به جنگ احمق‌های مسخره می‌رود؟ مطمئنم که این کار اصلاً عاقلانه نیست.