بریده‌هایی از کتاب دردسر دوست داشتنی

هر چیزی در فصل خود می چسبد؛ فصل فرزند آوری اول ازدواج است... آن را از دست نده!

خیلی ها از عشق قبل از ازدواج سخن می گویند؛ اما این، اغلب هوس است. عشق می تواند با ازدواج زاده شود؛ و آنگاه چون نهالی نورس با مهر و محبت ریشه کند

دلگیری زن و شوهر، آتش زیر خاکستر است. به یکباره شعله می کشد و هرچه را هست، می سوزاند. در این قبیل قضایا، چاره قهر نیست؛ طعنه و کنایه نیست، احاله به وقت دیگر و شرایط دیگر نیست. در اولین فرصت روبروی هم بنشینید؛ مهربان و آرام با هم حرف بزنید و مسئله را حل کنید.

"دوستت دارم" این جمله را روزی چند بار به همسرت بگو.

زندگی عرصه مبارزه و کارزار است؛ یک جنگ واقعیِ تمام عیار.... در این عرصه بازنده کسی است که لب ورمی چیند و قهر می کند؛ برنده کسی که می ماند و مبارزه می کند. بمان و قهر نکن!

برنده‌ها روی پیروزی تمرکز می کنند؛ بازنده‌ها روی برنده‌ها!

بعضی راهها دور و درازند، بعضی میان بُر.... من دو کلمه سراغ دارم که راه میان بُر تسخیر روح همسر است. دست او را می گیرد و تا اوج آسمانها بالا می برد: "دوستت دارم" این جمله را روزی چند بار به همسرت بگو.

مشکل امروز ما متأسفانه نفهمی آدمها نیست، حجم بالایی از نفهم هایی هستند که فکر می کنند خیلی فهمیده اند!

آمده ایم زندگی کنیم تا قیمت پیدا کنیم؛ نه اینکه به هر قیمتی زندگی کنیم!

درزندگی گاهی برده ای، گاهی نیز باخته ای. اگر کلاه خویش را قاضی نموده، منصفانه به ماجرا نگاه کنی؛ از باختن بیشتر آموخته ای! حالا می فهمی چرا می گویند: شما باید باختن را بیاموزید، زیرا وقتی برنده می شوید، چیز زیادی یاد نمی گیرید!

هرکاری وقتی دارد. آدم های شتابزده، صبر نمی کنند تا وقت هر کار، دست به انجام آن زنند. زود اقدام می کنند و اغلب خرابی به بار می آورند. جایی می خواندم: اگر باغبان، باغ خویش را غرق آب هم کند، درختان زودتر از فصل، میوه نمی دهند.

کسی که در زندگی اشتباه نکرده، مطمئناً لذت برخی چیزهای جدید را درک نکرده است!

از زندگی آنچه لیاقتش را داریم، به ما می رسد؛ نه آنچه آرزویش را داریم.

اگر ما به جای جستجو برای یافتن؛ اندکی می کوشیدیم برای ساختن، حال و روزمان بهتر از این بود.

مقایسه! ... امان از مقایسه؛ آدم ها هریک شرایط ویژه خود را دارند. خداوند نیز نعمت هایش را میان بندگان قسمت کرده است. اگر جایی به نعمتی افزوده، جای دیگری از نعمتی کاسته است. همیشه و بلاشک کسانی هستند که بیش از ما دارند؛ مقایسه هیچ کاری نکند، آرامش ما را سلب می کند!

مشکلات همیشگی نیستند، باید دنبال حل مسئله باشی و بار دیگر به آغوش خوشبختی بازگردی!

بعضی آدم ها دائم رشد کرده، بالا می روند؛ بعضی در جا زده، از حد معینی فراتر نمی روند! و تو لابد از خود می پرسی چرا؟! پاسخ روشن است. گروه اول را طرز فکرشان بالا برده است؛ گروه دوم نیز گرفتار طرز تفکر خویش هستند. همواره جایی می ایستی که خودت برای خویش تعیین کرده ای!

اتومبیل ندارم، درآمدم کفاف زندگی ام را نمی کند. خانه ام اجاره ای است، هرچه حقوق می گیرم باید سرِ برج اجاره بدهم! اغلب مردم چنین اندیشیده، چاره ای جز نا امیدی برایشان باقی نمی ماند. در حالی که آدم های بزرگ خود را در شرایط مطمئن فردا می بینند و با جدیت به سوی آن گام برمی دارند. تو نه آدم امروز، که آدم فردا باش!

هر اندازه از زندگی توقع داشته باشی، همان قدر به تو ارزانی خواهد شد!

اعتقادها و نگرشها رفتار سازند. اگر آدم بی قید و بند و شلخته ای باشی، یعنی نسبت به خودت ودیگران نگرش مثبتی نداری؛ و اگر آدم منضبط و خود ساخته ای باشی، یعنی دارای دیدگاه مثبتی هستی! تلاش نکن خود را پشت نقاب گفتارت پنهان کنی؛ رفتارت بزودی تو را لو خواهد داد. «رفتارم را ببین، بدرستی مرا خواهی شناخت.»