بریده‌هایی از کتاب راه و روش مینیمالیستی

«اگر نمی‌توانیم با آنچه در حال حاضر داریم خوشحال باشیم، چطور ممکن است با بیشتر از آن خوشحال بشوی

وقتی در کار پیش بردن زندگی روزمره‌مان تا زانو در گل مانده‌ایم، معمولاً براساس عادت، عرف، یکرنگ شدن با جماعت و ترس از ایجاد موج مخالف تصمیم می‌گیریم؛ اما وقتی متوجه ارزش‌هایمان بشویم و مدام با آن‌ها در تماس باشیم، این امکان برایمان فراهم می‌شود که کمی عقب بایستیم و تصویر کلی را ببینیم. وقتی ارزش‌هایمان را در ذهن داشته باشیم، یادمان می‌ماند که هدفمند زندگی کنیم، نه روی حالت پیش‌فرض. به‌این‌ترتیب، حسابی روی چیزهایی که بیشتر از همه اهمیت دارند انرژی می‌گذاریم و (بدون احساس گناه!) اجازه می‌دهیم چیزهایی که اولویت کمتری دارند کنار بروند.

هر مینیمالیستی می‌داند که زندگی سرشار از معامله است. وقت گذاشتن برای چیزی به معنی از دست دادن آن وقت برای چیز دیگر است. هزینهٔ واقعی لوازمی که بی‌استفاده روی قفسه‌های شما مانده‌اند، یا تزئیناتی که فقط سالی یک‌بار از جای مخفی‌شان بیرون کشیده می‌شوند، فقط پولی نیست که خرج خرید آن‌ها کرده‌اید؛ زمانی که سپری کرده‌اید و دنبال آن‌ها گشته‌اید و سپس آن‌ها را خریده‌اید، مرتب کرده‌اید، انبار کرده‌اید یا تعمیر کرده‌اید هم هست. تصور کنید که با این زمان و انرژی، به جای این کارها، چه می‌توانستید بکنید! آیا این زمان را از خانوادهٔ خود دریغ کرده‌اید؟ یا می‌توانستید در این زمان کاری را که دوست دارید انجام بدهید؛ چیزی که واقعاً برای شما سرور به همراه می‌آورد؟ حرف آخر این است که اگر زندگی ما زیر بار به‌هم‌ریختگی مدفون شده، داریم بهترین بخش خودمان را صرف چیزهایی می‌کنیم که کمترین اهمیت را دارند.

ما به‌سرعت متوجه شدم که کمتر خواستن، در فرهنگی که برای درگیر بودن، دستاورد داشتن و انباشته کردن بی‌پایان چیزهای مادی ارزش قائل است، کار راحتی نیست. پس بهتر است اکنون با هم متعهد بشویم که ذهنیت مینیمالیستی را پرورش بدهیم

آیا شما هم گرفتار به‌هم‌ریختگی احساسی هستید و سنگینی‌اش شما را پایین می‌کشد؟ با یافتن رگه‌های زیان‌آوری شروع کنید که در ذهن شما نقش ایفا می‌کند. آن‌ها را روی کاغذ بیاورید. آن‌ها را بشناسید. دفعهٔ بعد که پیش آمدند به آن‌ها توجه و دربارهٔ آن‌ها تحقیق کنید (نه اینکه آن‌ها را مثل قدیم همچون حقیقت مسلم بپذیرید).

ممکن است به‌نظر برسد در مینیمالیسم موضوع مهم وسایل است، اما وقتی به‌هم‌ریختگی‌ها را کنار می‌زنید و چارچوب ذهنی جدیدی را می‌پذیرید، می‌آموزید که مینیمالیسم اصلاً ربط چندانی به «وسایل» ندارد.

گاهی حس ناهماهنگی، ناخشنودی یا تنشی در ما به‌وجود می‌آید که باعث می‌شود بفهمیم ارزش‌های واقعی ما کدام‌ها هستند. این احساس، با اینکه ناراحت‌کننده است، هدیه‌ای برای ماست؛ فراخوانی است تا همراستا با قلبمان زندگی کنیم.

به جای اینکه طوری مصرف کنیم که زندگی‌مان به نظر خوب بیاید، بهتر است مصرفمان را محدود کنیم و زندگی‌مان را طوری بسازیم که احساس خوبی به ما بدهد. زندگی‌ای که احساس خوبی به ما بدهد زیاد ربطی به این ندارد که مالک چه چیزهایی هستیم.

با مهاجرت گسترده‌ای که در دههٔ اخیر از خرده‌فروشی‌های سنتی به خرید آنلاین کرده‌ایم، به‌دست آوردن رضایت آنی از خرید چیزی جدید، از همیشه آسان‌تر شده؛ اما این کار در ما هیجان‌های پردازش‌نشده به‌جا می‌گذارد، حساب بانکی‌مان را خالی و خانه‌هایمان را بیش از حد انباشته می‌کند.

آیا شما هم گرفتار به‌هم‌ریختگی احساسی هستید و سنگینی‌اش شما را پایین می‌کشد؟ با یافتن رگه‌های زیان‌آوری شروع کنید که در ذهن شما نقش ایفا می‌کند. آن‌ها را روی کاغذ بیاورید. آن‌ها را بشناسید. دفعهٔ بعد که پیش آمدند به آن‌ها توجه و دربارهٔ آن‌ها تحقیق کنید (نه اینکه آن‌ها را مثل قدیم همچون حقیقت مسلم بپذیرید).

اعتقاد دارم که وقتی به پاسخ چراها فکر کنید -به عمیق‌ترین اولویت‌هایتان، به ارزش‌های درونی‌تان- همه‌چیز سر جای خودش قرار می‌گیرد. چیزهای غیرضروری از سر راه کنار می‌روند و زندگی‌ای که همیشه آن را می‌خواستید رخ می‌نماید.

اگر می‌خواستم طوری زندگی کنم که واقعاً برایم مناسب باشد، باید تشخیص می‌دادم که چه چیزی بیش از همه برایم اهمیت دارد. باید تمرکزم را از روی کاری که می‌کردم برمی‌داشتم و بیشتر به این فکر می‌کردم که چرا دارم آن کار را انجام می‌دهم.

اگر می‌خواستم طوری زندگی کنم که واقعاً برایم مناسب باشد، باید تشخیص می‌دادم که چه چیزی بیش از همه برایم اهمیت دارد. باید تمرکزم را از روی کاری که می‌کردم برمی‌داشتم و بیشتر به این فکر می‌کردم که چرا دارم آن کار را انجام می‌دهم.

اما جوهرهٔ واقعی مینیمالیسم خیلی پرمعناتر از این‌هاست. موضوع این جنبشْ زیستن زندگی با توجه به ارزش‌هاست؛ زندگی‌ای که درونش حتی از نمای بیرونی‌اش هم بهتر است.