بریده‌هایی از کتاب نظریه انتخاب در کلاس درس

اشتباه‌ها مهم نیستند، آن‌چه مهم است کاری است که پس از اشتباه انجام می‌دهیم.

«از همهٔ نوآوری‌های آموزشی که بررسی کرده‌ایم... [که شامل: یادگیری مغز محور، هوش‌های چندگانه، سبک‌های یادگیری، آموزش مستقیم، یادگیری مهارت محور هستند.] یادگیری همیارانه بهترین و بیش‌ترین پایهٔ تجربی را دارد.»

فلسفه وجودی مدرسه یاری کردن دانش‌آموزان برای به‌دست آوردن قدرت است

گلاسر در کتاب همهٔ دانش‌آموزان می‌توانند موفق باشند، (۲۰۰۰) تعلیم و تربیت را از شیوه‌ای که آن را آموزش می‌خواند، متمایز کرده است. تعلیم و تربیت تنها کسب دانش نیست، تعریفی که آموزگاران قرن‌هاست آن را به کار می‌برند، بلکه استفاده از دانسته‌ها و کسب مهارت‌هایی است که می‌تواند کیفیت زندگی ما را بهبود بخشد. این تعریف با عصری (عصراطلاعات) که در آن زندگی می‌کنیم، هماهنگی دارد. از سوی دیگر، آموزش مطلق، "روشی زیان‌بار برای کسب مهارت است که دانش‌آموزان را ملزم می‌کند پنجاه یا هشتاد درصد از زمان خود را صرف کسب مهارت‌ها و به یاد سپردن اطلاعاتی کنند که به ندرت بیرون از مدرسه آن را به کار می‌گیرند." (ص. ۶۶)

همهٔ ما باهوش هستیم، فقط شیوهٔ باهوش بودن‌مان متفاوت است.

دانش‌آموزان ترک تحصیل می‌کنند، گروهی نیز رفتارهایی بالقوه آسیب‌زا از خود نشان می‌دهند. مانند عضویت در گروه‌هایی که جامعه پسند نیست، سوءمصرف مواد مخدر و الکل، خشونت رفتاری. برعکس وقتی دانش‌آموزان در مدرسه احساس موفقیت داشته باشند، با احتمال بیش‌تری این موفقیت را تکرار می‌کنند و با احتمال کم‌تری محیط یادگیری را مختل می‌کنند یا درگیر رفتارهای آسیب به خود می‌شوند.

فعالیت‌هایی چون: ورزش، موسیقی، هنر و نمایش. گروهی که در این زمینه موفق نیستند گاهی متوجه می‌شوند به هم ریختن محیط آموزشی به آن‌ها احساس قدرت می‌دهد. در حقیقت می‌گویند: «ترجیح می‌دهم بد باشم تا شکست خورده و ناتوان.» گرچه گروهی از این

املا: دانش‌آموزان می‌توانند با استفاده از بدن خود املای اصطلاح یا واژه‌ای را نشان دهند.

اگر بیگانه‌ای از فضا به زمین بیاید و بخواهد رفتار درست اجتماعی را یاد بگیرد، چه چیزی را به او آموزش می‌دهید؟

هدایت دانش‌آموزان به سوی افکار مثبت و انجام تنفس عمیق شکمی وقتی که آرامش دارند، آنان را یاری می‌کند تا زمانی که سرعت چرخ‌های عقب ماشین رفتارشان بالا می‌رود، بتوانند خود را آرام کنند.

دعوت کلاس به سکوت نشانه و پاسخ. یکی از شیوه‌های آزمایش شده و قابل اعتماد برای ساکت کردن کلاس این است که دست خود را بالا ببرید و از دانش‌آموزان نیز بخواهید دستان خود را بالا ببرند، در این صورت دانش‌آموزانی که به شما نگاه نمی‌کنند گروهی که دستان خود را بلند کرده‌اند را می‌بینند. از دیگر شیوه‌های کارآمد به‌ویژه برای دانش‌آموزان کم سن، این است که سه بار دستان خود را بر هم بزنید و از دانش‌آموزان هم بخواهید در پاسخ سه مرتبه همین کار را انجام بدهند.

حقیقتاً فلسفه وجودی مدرسه یاری کردن دانش‌آموزان برای به‌دست آوردن قدرت است.

براساس نظریهٔ انتخاب، هدف از همهٔ رفتارهای‌مان در طول زندگی برآوردن یک یا چند نیاز درونی و اساسی است. از این رو، یکی از اندیشه‌های اصلی نظریهٔ انتخاب این است که همهٔ رفتارها هدفمند هستند.

به باور دمینگ و گلاسر، نخستین شرط لازم برای تشویق کار و رفتار کیفی از بین بردن تهدید و اجبار است.

پیشنهاد من کاهش تدریجی کنترل بیرونی است و برای انجام این کار در مورد این‌که چه کاری می‌خواهید انجام دهید و چرا این کار را انجام می‌دهید با دانش‌آموزان گفت‌وگو کنید. برای مثال، اگر دانش‌آموزان برچسب دوست داشته باشند، می‌توانید از این به بعد برای رفتار مطلوب یا کار بسیار خوبی که انجام داده‌اند به جای دادن برچسب از آنان بخواهید به خودشان پاداش دهند. دانش‌آموزان با گفت‌وگو به این باور می‌رسند که آن‌چه اهمیت دارد برچسب نیست بلکه یادگیری آن‌هاست.

اگر معلمان بتوانند مدت زمان تجربهٔ خشم، سرخوردگی و دیگر احساسات ناخوشایند را برای دانش‌آموزان کاهش دهند هم‌زمان احساسات ناخوشایند و دردناک خودشان را نیز کاهش داده‌اند

احساسات خوشایند را می‌توان به راحتی ابراز کرد. اما وقتی دانش‌آموزان خشمگین هستند، احساس ناتوانی و شکست دارند یا ناامید هستند این احساسات را با شیوه‌های نامناسب و غیرمسئولانه نشان می‌دهند که این رفتارها موقعیت‌های ناکام‌کننده و تنش‌زایی برای ما ایجاد می‌کنند.

«در شیوع بیماری و مرگ زودرس به هر دلیلی، نه رژیم غذایی، نه مصرف سیگار، نه ورزش، نه استرس، نه ژنتیک، نه مواد مخدر و نه جراحی و در کل هیچ عامل درمانی بیش از کیفیت زندگی تأثیرگذار نیستند.»