بریده‌هایی از کتاب باشگاه پنج صبحی ها

«آقای ماندلا یک قهرمان واقعی بودن. ایشون بعد از آزادی‌شون از زندان، دادستانی رو که برای ایشون درخواست حکم اعدام کرده بودن به شام دعوت کردن. باورتون می‌شه؟ و از یکی از زندانبان‌هاشون در جزیرهٔ روبن، دعوت کردن که در مراسم افتتاحیهٔ دورهٔ ریاست‌جمهوری‌شون شرکت کنن.» کارآفرین به صدایی آرام پرسید: «واقعاً؟!» راهنمای تور جواب داد: «بله، عین حقیقته. ایشون یک رهبر واقعی بودن، مردی با بخشش اصیل در قلبشون.» سخنران انگشتش را بالا گرفت، به این نشانه که می‌خواهد به نکتهٔ دیگری اشاره کند: «نلسون ماندلا زمانی نوشت: "حین خروج از در و قدم برداشتن به‌طرف دروازه‌ای که به آزادی‌ام منتهی می‌شد، می‌دانستم اگر کینه و نفرت را پشت سر نگذارم، همچنان در زندان خواهم بود."»

«دنبال حس لذتتون باشید. تنها با افرادی معاشرت کنید که حس لذتتون رو خوراک می‌دن. تنها کارهایی رو انجام بدید که حس لذت شما رو خوراک می‌دن. تنها در مکان‌هایی باشید که درشون بیشتر از هر جای دیگه، احساس سرزندگی می‌کنید. ببینید، می‌دونم که زندگی کردن بر اساس این مدل کار دشواریه. بنابراین، این مدل رو به‌عنوان یک حالت آرمانی در نظر بگیرید که قراره در آینده بهش برسید. و مثل تمام چیزهایی که بهتون یاد دادم، این هم یک فراینده، نه یک رخداد. تمامش زمان می‌بره. اما نقطهٔ شروعش اینه که از این مدل آگاه بشید. و بعد، دنبال حس لذتتون رو بگیرید و ازش به‌عنوان قطب‌نما استفاده کنید.»

پس، شما می‌توانید با دقت انتخاب کنید که در کنار عناصری مثل زیبایی، شگفتی و آرامش، چه کسانی را به حریم شخصی‌تان راه دهید. ایده‌های خاص دیگری که می‌توان در این راه عملی کرد شامل این مواردند: فروختن تلویزیون، دنبال نکردن اخبار، دوری کردن از مرکز خریدهای پرهیاهو که مردم در آن‌ها چیزهایی را می‌خرند که نیازی بهشان ندارند، قطع ارتباط با دوستان مجازی انرژی منفی در شبکه‌های اجتماعی و خاموش کردن تمام نوتیفیکیشن‌ها در مدت اقامت در حباب تنگ تمرکز مطلق، و حذف کردن اپلیکیشن‌هایی که مدام به شما پیام و اعلان می‌دهند.

آلبر کامو، فیلسوف فرانسوی: «تنها راه کنار آمدن با یک دنیای غیرآزاد این است که چنان آزاد شوی که صِرف وجودت نوعی طغیان باشد.»

هر یک از ما انسان‌ها، بسته به سطح آگاهی، پختگی و پایداری شخصیتی‌مان، بهترین نسخه‌های خودمان را ارائه می‌دهیم. کسانی که به دیگران آسیب می‌زنند خودشان از درون درد دارند. آن‌ها به عاقلانه‌ترین روشی که به عقلشان می‌رسد رفتار می‌کنند. اگر قادر بودند خودشان را با راهبری، سخاوت و انسانیت بیشتری پیش ببرند، حتماً این کار را می‌کردند. این بینش عمیق بذرهای قدرتمندی از بخشش را درون وجودش کاشته بود.

«زیباترین گنجینه‌های زندگی در ساده‌ترین لحظات و در اتفاقات روزانه‌ای نهفته‌اند که اغلب ما با ناشکری بهشون نگاه می‌کنیم. و تا وقتی اون‌ها رو از دست ندیم، قدرشون رو نمی‌دونیم.»

و در این مورد، هیچ سؤالی نیست که چک کردن وسایل دیجیتال قبل از خواب، باعث ضعف عملکرد بدن در رابطه با خواب می‌شه. می‌تونم توی موضوع عمیق‌تر بشم و براتون توضیح بدم که چطور نور ساطع‌شده از وسایل دیجیتال گیرنده‌های نور موسوم به "سلول‌های گانگلیون رِنیتال حساس به نور" رو فعال می‌کنه، و اون‌ها باعث محدود شدن تولید ملاتونین و تأثیر منفی روی ساعت بیولوژیک بدن و در نتیجه، آسیب به چرخهٔ خوابتون می‌شن، اما خودتون متوجه منظورم هستید.»

واقعاً از شنیدنش خوشحالم. چون ما در حال حاضر، در میانهٔ یک بحران جهانی سبعانهٔ خواب قرار داریم. بخش زیادی از بحران هم از اینترنت، شبکه‌های اجتماعی و کشش افراد به‌سمت وسایل دیجیتال ناشی می‌شه. تحقیقات به اثبات رسوندن که نور آبی ساطع‌شده از وسایل دیجیتال باعث کاهش مقدار ملاتونین در بدنمون می‌شه. ملاتونین مادهٔ شیمیایی‌ایه که به بدنتون اطلاع می‌ده که نیاز به خواب داره. همون‌طور که یاد گرفتید، هیچ شکی در این مورد نیست که چک کردن موبایل و وسایل مشابه در طول روز، عملکرد ادراکی مغز رو معیوب می‌کنه.

آن‌که خودش را وقف آرمانی ارزشمند می‌کند، حتی اگر شکست بخورد، حداقل در حالی شکست خورده است که شهامت به خرج داده، بنابراین جایگاهش هرگز با افراد سرد و بزدلی که نه پیروزی را می‌شناسند و نه شکست را، یکی نیست.»

«نق‌نقو! این لقبیه که من مردها و زن‌هایی رو که به ویروس "قربانی بهانه‌تراش" مبتلا شدن، باهاش خطاب می‌کنم. اون‌ها به‌جای اینکه قدرت ذاتی‌شون رو برای بهتر کردن اوضاع به کار بندازن، تنها کاری که می‌کنن شکایت کردن از بدی شرایطشونه. اون‌ها به‌جای "بخشیدن" اهل "گرفتن"، به‌جای "خلق کردن" اهل "انتقاد کردن" و به‌جای "تلاش" اهل "نگرانی"ان. برای مبارزه با این ویروس، و هر گونه تمایل به موندن در حد متوسط، چه در زندگی حرفه‌ای و چه در زندگی شخصی‌تون، باید پادتن بسازید. هیچ وقت جزء گروه نق‌نقوها نباشید.»