بریده‌هایی از کتاب دانشگاه و دانشجوی انقلابی

اگر انقلاب اسلامی، ضعیف و پیر و ناتوان شده بود، چرا برای مقابله با آن میلیاردها دلار خرج می‌کنند؟! اگر انقلاب اسلامی از نفس افتاده بود، چرا آمریکا با همهٔ سازوبرگ سیاسی و تبلیغاتی خود به میدان مبارزه با این انقلاب می‌آید و روز به روز لحن خود را خشن‌تر می‌کند؟ نخیر؛ این انقلاب، زنده و توفنده و رو به پیش است و حرکت انقلاب و خطوط اساسی آن همچنان زنده است.

امام صادق (علیه الصّلاة و السّلام) به صحابی خود فرمود: «اگر تو گوهر درخشانی در دست داشته باشی که قدر آن را بشناسی، همهٔ دنیا هم که جمع شوند و بگویند این ریگ است، باور نمی‌کنی؛ اگر یک ریگ هم در دستت بگیری و همهٔ دنیا شهادت بدهند که الماس است، باز هم باور نمی‌کنی! مهم این است که بدانی چه در دست داری.»

من بعکس کسانی که احساس می‌کنند جوان نمی‌تواند طرف خطاب قرار گیرد مسئولیتی ندارند و برای جوهر وجود جوان احترام و ارزشی قائل نیستند معتقدم که امروز یکی از سنگین‌ترین بارهای مسئولیت بر دوش شما جوانان است.

بنده وقتی در مجامع دانشجویی شرکت می‌کنم _ شماها یا بوده‌اید و از نزدیک دیده‌اید، یا از تلویزیون مشاهده کرده‌اید _ می‌بینید که چندین هزار دانشجو چه ابراز احساساتی می‌کنند. من می‌دانم در همین مجموعهٔ چند هزار نفری، درصد قابل توجهی هستند که به شخص من اعتراض دارند؛ ولی اگر بنا باشد محبت خودم را بین این مجموعه تقسیم کنم، سهم آن‌ها را یک مثقال کمتر نخواهم گذاشت. این‌ها هم جوانند، این‌ها هم فرزندان و بچه‌های من هستند، این‌ها هم دانشجوهای این کشورند.

نسبت به آینده احساس مسئولیت کنند؛ برای خودشان دیدگاه تعریف کنند

این را من گاهی از بعضی از دانشگاه‌ها و بعضی از کلاس‌های درس می‌شنوم. استادی می‌آید طوری دربارهٔ کشور حرف می‌زند که دانشجو از اینکه ایرانی است، بیزار می‌شود. این بی‌انصافی است؛ این برخلاف مصلحت این جوان و برخلاف مصلحت این نسل عمل کردن است.

شناخت مغالطه یکی از هنرهاست. ما بتوانیم جوان خودمان را آشنا کنیم به اینکه مغالطه چیست، تا بتواند مُچِ مغالطه‌کننده را بگیرد. بگوید این قضیه‌ای که درست کردی، اینجایش اختلال و اشکال دارد. قدرت تحلیل سیاسی این است؛ بایستی این را در جوان به وجود آورد.

عده‌ای سعی می‌کنند جوان ایرانی را با بهانه‌های گوناگون، به سمت مسائل سرگرم‌کننده، موسیقی‌های مضر، سرگرمی‌های جنسی و از این قبیل سوق دهند. این همان لجنزاری است که جوان غربی و جوان آمریکایی و اروپایی را در خودش غرق می‌کند؛ این چیز تقلیدکردنی‌ای نیست. در مقابل این بایستید.

این ملت و این تاریخ به شما نیاز دارد؛ باید خودتان را آماده کنید. اگر شما در میدان باشید، آیندهٔ بسیار درخشانی در انتظار این کشور است.

دانشگاه، موتور پیشرفت کشور است؛ در این هیچ تردیدی نیست.

ما می‌توانیم به صورت قاطع ادعا کنیم که در نظر رهبر کبیر فقید ما، مسألهٔ دانشگاه‌ها، جزو مسائل طراز اول برای انقلاب و کشور بوده است. یک‌وقتی در دیدار جمعی از مسئولان فرهنگی کشور ایشان فرمودند: مسألهٔ جنگ، یک امر موقت است؛ در صورتی که مسألهٔ مهم و ماندگار و اساسی ما، دانشگاه‌هاست. این، یک واقعیت است. دانشگاه که قوام اصلی آن به استاد و دانشجوست، حقیقتاً پایه‌ای برای آیندهٔ کشور محسوب می‌شود.

هر کسی که در پی تحقق آرمان‌ها است، باید نقش جوان‌ها را جدی بگیرد؛ و بدانید بنده نقش جوان‌ها را جدی می‌گیرم. آنچه که من در مورد جوان‌ها، چه جوان دانشجو _ البته به‌خصوص جوان دانشجو _ و چه غیر دانشجویان، بارها بر زبان آوردم، تعارف زبانی نیست؛ اعتقادم این است و معتقدم که جوان‌ها می‌توانند گره‌گشایی کنند. البته مهم این است که میدان کار را، میدان تحرک را بشناسند، آن را درست تعریف کنند؛ کاری را هم که می‌خواهند انجام دهند، درست تعریف کنند. این یک مطلب.

یک وقت، امام در یکی از پیام‌هایشان فرمودند «فتح‌الفتوح انقلاب اسلامی، عبارت است از تربیت جوانانی که این‌طور در راه خدا، مخلصانه به آب و آتش می‌زنند.» حقیقتاً هم انسان‌سازی، تربیت انسان‌های صالح، ایجاد آدمهای اسوه که انسان بتواند به آن‌ها افتخار کند از هر فتحی بالاتر و از هر بُردی با ارزشتر است.

انقلاب ما را زنده کرد و به ما شخصیت داد. انقلاب به ما آموخت که یک ملت می‌تواند در اساسی‌ترین مسائل جهانی، سخن و موضعی داشته باشد و آن را با صراحت و بدون توجه به اینکه قدرتمندان و قُلدرهای عالم چه می‌خواهند، ابراز کند و پای آن بایستد.