بریده‌هایی از کتاب جزیره سرگردانی

ایران را در ردهٔ هفتمین کشور با بیشترین تعداد کاربر در اینستاگرام قرار داده است

این کتاب، کتابی دربارهٔ اهمیت رسانه‌های اجتماعی و شناخت نقش آن‌ها در ایران است

فیسبوک نقشی مهم در انتخابات سال ۱۳۸۸ ایفا کرد (مغنی‌زاده، ۲۰۱۳).

ایران در سال ۲۰۰۴ سومین کشوری بود که با ۳۰۰ هزار عضو، بیشترین تعداد کاربران را در سایت اورکات داشت (رحمان داد و دیگران، ۲۰۰۶

جوهرهٔ این کتاب تحقیقاتی است که طی ده سال گذشته دربارهٔ رسانه‌های اجتماعی در ایران انجام داده‌ام و در فصلنامه‌های علمی گوناگون منتشر شده‌اند.

این کتاب به سه رسانهٔ اصلی که نقش مهمی در حوزه‌های سیاسی-اجتماعی در ایران داشته‌اند یعنی فیسبوک، تلگرام و توئیتر می‌پردازد.

کرمانی و دیگران (۱۳۹۵) نشان داده‌اند که جامعیت امکاناتی که پیام‌رسانی مانند تلگرام در اختیار کاربران قرار می‌دهد باعث می‌شود کاربران به استفاده از آن تمایل بیشتری داشته باشند و آن را بر پیام‌رسان‌های دیگر ترجیح دهند.

این محتوا سه ویژگی دارد: ۱) به‌صورت عمومی منتشر شده باشد (یا لااقل در سایت‌های شبکهٔ اجتماعی برای عده‌ای از افراد منتخب در دسترس باشد)؛ ۲) باید میزانی از خلاقیت در تولید آن به‌کاررفته باشد و صرفاً کپی مطلبی دیگر نباشد؛ ۳) بایستی خارج از قواعد و چارچوب‌های حرفه‌ای و سازمانی تولید شده باشد.

برخلاف وب ۱.۰ که نماد آن، سایت‌های شرکت‌های مختلف است و ارتباط در محیط آن یک‌طرفه شکل می‌گیرد، وب ۲.۰ محیطی تعاملی بود که ارتباط دوطرفه را به وجود می‌آورد و محتوا صرفاً توسط سازمان‌ها یا مراکز خاص تولید نمی‌شد، بلکه هر کاربر در این فضای جدید می‌توانست تولیدکنندهٔ محتوا باشد

برخی تغییری اساسی در حرکت از رسانه‌های جمعی به رسانه‌های اجتماعی می‌بینند