بریده‌هایی از کتاب قدرت معنا

(انسان بودن همیشه به سمت چیزی یا کسی به جز خویش اشاره و حرکت می‌کند و می‌تواند دستیابی به معنا یا روبرویی با یک انسان دیگر باشد. هرچه فرد با وقف خود برای یک حرکت خدماتی یا ایثارگرانه برای دیگران، بیشتر خویش را به دست فراموشی بسپارد انسانیت او بیشتر است.)

می‌توان به غیر از یک چیز همه چیز انسان را از او گرفت. آخرین دارایی هر فرد طرز فکر او در شرایط مختلف و انتخاب مسیر است.)

اگر (چرایی) زندگی خود را بدانیم، با هر (چگونگی) کنار خواهیم آمد.

من نمی‌دانم سرنوشت ما را به سمت چه هدف بزرگی هدایت می‌کند، برایم اهمیتی هم ندارد. بسیار پیش‌تر از آن که به آن هدف برسیم من باید نقش خودم را بازی کرده باشم، دیالوگ‌های خودم را گفته باشم، و رفته باشم. اینکه من چطور این نقش را بازی کنم برایم اهمیت دارد. آگاهی از این که من جزیی جدایی‌ناپذیر از این جنبش شگفت‌انگیز، خارق‌العاده و متعالی به نام زندگی هستم و هیچ‌چیز، نه بیماری، نه شکنجهٔ جسمی، نه افسردگی و نه زندان نمی‌تواند نقش مرا از من بگیرد. نقش من، تسلی، منبع الهام و گنج من است.)

تنها کسانی خوشبختند که ذهن خود را بر هدفی ورای خوشبختی خود متمرکز کرده‌اند، بر خوشبختی دیگران، بهتر شدن نوع بشر، حتی بر نوعی هنر یا حرفه که آن را نه به عنوان ابزار، بلکه به عنوان هدف ایده‌آل خود دنبال کرده باشند. چیزی ورای خود را هدف قرار داده‌اند، اما به خوشبختی دست پیدا می‌کنند.)

زندگی معنادار نسبت به زندگی شاد با درجات بالاتری از نگرانی، استرس و اضطراب همراه است.

‫از نظر کامو، برای داشتن یک زندگی معنادار لازم است در مقابل پوچی دیدگاه مبارزه‌طلبی داشته باشیم، دقیقاً همان کاری که سیزیفوس می‌کند. سیزیفوس که به جرم فریب دادن خدایان و تلاش برای فرار از مرگ مجازات شده است، به سوگواری سرنوشت خود زانوی غم بغل نگرفته و نیز به زندگی بهتر امید نبسته است. بلکه با تحقیر خدایانی که قصد دارند او را شکنجه دهند سه عنصری که زندگی ارزشمند را تعریف می‌کنند را به کار می‌بندد: طغیان، عطش و آزادی.

زندگی از قبل معنایی ندارد... بستگی به شما دارد که به آن معنایی ببخشید و ارزش جز همان معنایی که شما انتخاب کرده‌اید نخواهد بود.

شادی یا عدم آن، به خودکشی منجر نمی‌شوند. متغیری که بدان دست پیدا کرده بودند معنا، یا به صورت دقیق‌تر، عدم وجود آن بود.

فضانوردان به ما گفته‌اند که دنیای انسان‌ها چیزی جز لحظه‌ای در عمر یک ستاره محسوب نمی‌شود، زمین‌شناسان به ما گفته‌اند که تمدن تنها وقفه‌ای کوتاه بین عصرهای یخبندان است، بیولوژیست‌ها به ما گفته‌اند که تمامی زندگی به جنگی می‌ماند، نبردی برای بقا که بین افراد، گروه‌ها، ملت‌ها و نژادهای مختلف در می‌گیرد، مورخین به ما گفته‌اند که 'تعالی تاریخی' توهمی است که شکوه آن در سقوطی ناگریز پایان می‌یابد، روانشناسان به ما گفته‌اند که اراده و نفس انسانی در نتیجه وراثت و محیط شکل می‌گیرند، و نیز روح فسادناپذیر تنها جرقه‌ای گذرا از بین نورون‌های مغز است.

فضانوردان به ما گفته‌اند که دنیای انسان‌ها چیزی جز لحظه‌ای در عمر یک ستاره محسوب نمی‌شود، زمین‌شناسان به ما گفته‌اند که تمدن تنها وقفه‌ای کوتاه بین عصرهای یخبندان است، بیولوژیست‌ها به ما گفته‌اند که تمامی زندگی به جنگی می‌ماند، نبردی برای بقا که بین افراد، گروه‌ها، ملت‌ها و نژادهای مختلف در می‌گیرد، مورخین به ما گفته‌اند که 'تعالی تاریخی' توهمی است که شکوه آن در سقوطی ناگریز پایان می‌یابد، روانشناسان به ما گفته‌اند که اراده و نفس انسانی در نتیجه وراثت و محیط شکل می‌گیرند، و نیز روح فسادناپذیر تنها جرقه‌ای گذرا از بین نورون‌های مغز است.

فضانوردان به ما گفته‌اند که دنیای انسان‌ها چیزی جز لحظه‌ای در عمر یک ستاره محسوب نمی‌شود، زمین‌شناسان به ما گفته‌اند که تمدن تنها وقفه‌ای کوتاه بین عصرهای یخبندان است، بیولوژیست‌ها به ما گفته‌اند که تمامی زندگی به جنگی می‌ماند، نبردی برای بقا که بین افراد، گروه‌ها، ملت‌ها و نژادهای مختلف در می‌گیرد، مورخین به ما گفته‌اند که 'تعالی تاریخی' توهمی است که شکوه آن در سقوطی ناگریز پایان می‌یابد، روانشناسان به ما گفته‌اند که اراده و نفس انسانی در نتیجه وراثت و محیط شکل می‌گیرند، و نیز روح فسادناپذیر تنها جرقه‌ای گذرا از بین نورون‌های مغز است.