بریده‌هایی از کتاب بر آستان اهل بیت (ع)

«اباعبدالله غریبانه کشته شد و سه روز بی غسل و کفن در زیر نور خورشید ماند.»

ای مردم، به ما شش چیز عطا شده است و ما به هفت چیز فضیلت و برتری داریم: علم، حلم، بزرگی، فصاحت، شجاعت و محبوبیت در قلب مؤمنان به ما بخشیده شده است و ما بر دیگران فضیلت داریم؛ زیرا پیامبر برگزیده، محمد (ص) از ماست، صدیق امت علی‌بن‌ابی‌طالب از آن ماست، جعفر طیار از ماست، شیر خدا و رسولش حمزهٔ سیدالشهدا از ماست، سیدهٔ زنان دو جهان فاطمهٔ زهرا از ماست و دو سبط این امت از ماست. هرکس که مرا می‌شناسد که هیچ، و هرکس که نمی‌شناسد حسب و نسب خود را به او بشناسانم. ای مردم، من زادهٔ کعبه و منا هستم، من فرزند زمزم و صفایم، من فرزند کسی هستم که حجرالاسود را در ردا حمل کرد، من فرزند بهترین کسی هستم که احرام پوشید، طواف کرد، حج و سعی را به‌جا آورد، من پسر کسی هستم که شبانه از مسجدالحرام به مسجدالاقصی رفت

معنای منفی منت: بزرگ‌جلوه‌دادن خدمات و نعمت‌های کوچک. فرد عطاکننده به عطاگیرنده کبر می‌ورزد و او را خوار و ذلیل می‌سازد و درنتیجه، همین بزرگ‌کردن لطف‌ها و تکبر و تحقیر، وجوب تشکر را از بین می‌برد؛ زیرا وقتی انسان خالصانه و بی هیچ قصدی و برای رضای خداوند به فردی لطفی می‌کند، باید از او تشکر شود. اما اگر این فرد عطاکننده به فرد عطاگیرنده برتری و کبر بورزد و بخواهد او را خوار و ذلیل کند، پس این امور وجوب تشکر را از میان می‌برد و چنین عطاکننده‌ای شایستهٔ تشکر نیست.