بریده‌هایی از کتاب راهنمای خواندن شهریار ماکیاوللی

ماکیاوللی معتقد است که ابنای بشر همواره خود را در وضعیت‌هایی می‌یابند که خودشان انتخاب نکرده‌اند و ناتوان‌اند از اینکه ورای آن را با عقل ببینند، و بدین‌ترتیب ماجرا را به‌نحوی به بصیرت الهی متصل می‌کنند.

به این قابلیت پرونویا یا غیب‌گویی می‌گویند

با شرط‌بندی بر سر جهل عمومی‌مان دربارهٔ اینکه چه اتفاقاتی قرار است بیفتد پول درمی‌آوریم.

سیاست را باید به ریشه‌هایش در انسانیت بازگرداند و آن را از مشروعیت‌های خداداده مبرا ساخت؛

چه کسی به آموزگاران می‌آموزد؟

phronesis: معنای نزدیک آن «حکمت عملی» است. فرونسیس نوعی خردمندی در انجام کارهاست.

pronoia: واژه‌ای جدید است که به‌عنوان نقطهٔ مقابل پارانویا در نظر گرفته شده است. اصطلاحاً به وضعیت روانی‌ای گفته می‌شود که در آن فرد فکر می‌کند همهٔ هستی دست‌به‌دست هم داده‌اند تا او به موفقیت، کمال یا بزرگی برسد.

زبان لاتین هر دو به معنای «استدلال سست» یا تن‌آسانانه است. ارسطو این نام را برای تحقیقاتی به کار می‌برد که در زمینه‌هایی کاملاً بی‌ثمر یا ازپیش‌معلوم انجام می‌شدند.

هیچ‌گاه به‌طور نظام‌مند ننوشته است، بلکه نوشته‌های او همیشه واکنشی به پیشامدهای سیاسی و اجتماعی بوده است.

نگاهی تراژیک به آزادی انسانی است که برای امنیت‌بخشیدن به جایگاه خود در جهانی متخاصم به ستیزه برمی‌خیزد.

کارویژهٔ پلیس نه به‌چنگ‌آوردن دولت است نه نگه‌داری از آن، بلکه افزایش قدرت دولت است،

اصلاً «واقعیت» مبارزات اجتماعی یا طبقاتی وجود ندارد، زیرا دولت به هر «شهریار مردمی» ای که متعلق باشد، قادر است تا از بین گروه‌های اجتماعی هم‌پیمانانی برای خودش دست‌وپا کند که خودشان را همچون «مردم» دریابند و علیه «دشمنی» مشترک به ستیزه برخیزند.

طبق نظر لاکلاو، این ستیزه می‌تواند گرد هر موضوعی که برای تشکیل ائتلافی پیروزْ قانع‌کننده‌تر باشد دربگیرد، اما این ستیزه هیچ ربطی ندارد به تضادها یا دسته‌بندی‌های اصلی اجتماع، مثل تضادی که بین اغنیا و فقرا در جریان است. به همان اندازه‌ای که نزاع دربارهٔ توزیع ثروت می‌تواند هژمونی بیافریند، مشاجره سر اینکه آیا زوج‌های همجنس حق ازدواج دارند یا نه هم می‌تواند هژمونی تازه‌ای ایجاد کند، چه‌بسا بیشتر هم بتواند.

در نگاه لاکلاو، شهریار ماکیاوللی دیگر پیشگوی مبارزات طبقاتی مارکسیستی نخواهد بود و به کتاب موعظهٔ همهٔ رهبران «پوپولیست» تبدیل می‌شود، قطع نظر از اینکه هواخواه چه حزبی باشند.

ستایشگرانِ حکمرانیِ پرواگرانه و نخبه‌گرایانه، چه در جمهوری باشد چه در شهریاری.

پیامبر بی‌سلاح صرفاً مفسر تاریخ است، نه سازندهٔ آن؛

پیامبر بی‌سلاح صرفاً مفسر تاریخ است، نه سازندهٔ آن؛

رویارویی کردار و زمانه به‌منزلهٔ اقتران فرصت‌ها تلقی می‌شود،

شجاعت آن نوع کردارهایی را برمی‌گزیند که «برخلاف جریان» زمانه شنا کند و با زیرپاگذاشتن عادات طوری عمل کند که کاملاً غیرمنتظره باشد.

شجاعت آن نوع کردارهایی را برمی‌گزیند که «برخلاف جریان» زمانه شنا کند و با زیرپاگذاشتن عادات طوری عمل کند که کاملاً غیرمنتظره باشد.