بریده‌هایی از کتاب عارضه یابی کسب و کار

هر کسب‌وکار باید یک پیشنهاد و بازاری برای پذیرش آن پیشنهاد داشته باشد.

هر کسب‌وکار باید دو جزء داشته باشد. اول: چیزی برای مبادله (کالا و یا خدمات)؛ دوم: افرادی که مبادله با آن‌ها صورت گیرد (مصرف‌کننده).

اگر کسب‌وکاری می‌خواهد تا جایی که ممکن است پول در بیاورد، لازم است قدرت چانه‌زنی خود را به حداکثر برساند و به عرضه‌کنندهٔ انحصاری در بازار تبدیل شود.

دو راه برای تبدیل شدن به تأمین‌کننده (عرضه‌کننده) ارجح در بازار وجود دارد. پیروزی در رقابت یا پیدا کردن بازاری بدون رقیب. بنگاهی که به تنها تأمین‌کنندهٔ بازار تبدیل می‌شود، قدرت چانه‌زنی کامل را در اختیار دارد و بنگاهی که راه زیادی تا تبدیل شدن به عرضه‌کنندهٔ ارجح پیش رو دارد، قدرت چانه‌زنی کم‌تری خواهد داشت.

اگر بنگاه بتواند بازاری پیدا کند که در آن هیچ رقیبی وجود ندارد، لذت تجربهٔ همان موقعیت ممتازی را می‌چشد که گویی رقبا را از بازار به در کرده است.

با این‌که بسیاری از مردم دلیل کسب‌وکار خود را، اهداف دیگرخواهانه نظیر کمک به شهر، استان (ایالت) یا کشورشان مطرح می‌کنند، اما واقعیت نشان می‌دهد که کسب‌وکارها، یک هدف اصلی دارند: پول درآوردن! اگر کسب‌وکار پول‌ساز نباشد، توانایی برآورده ساختن اهداف ثانویه (نظیر کمک به جامعه‌ای که در آن فعالیت می‌کند) را نخواهد داشت.