بریده‌هایی از کتاب حسین (ع) از زبان حسین (ع)

هر کس که با توفیق الهی برای حل مشکل مسلمانی اقدام کند، خداوند مشکلات دنیا و آخرت او را حل می‌کند. و هر کس خانواده مسلمانی را در یک شبانه روز تحت سرپرستی قرار دهد، خداوند گناهان او را می‌بخشد.

*دنیاگرایی «الرَّغْبَةُ فِی الدُّنْیا تُکثِرُ الْهَمَّ وَ الْحُزْنَ وَ الزُّهْدُ فِی الدُّنْیا یرِیحُ الْقَلْبَ وَ الْبَدَنَ.» دلبستگی و علاقه به دنیا موجب افزونی غم و اندوه می‌شود، و زهد و بی‌رغبتی به دنیا راحت دل و آسایش تن را به همراه دارد.

*دنیاگرایی «الرَّغْبَةُ فِی الدُّنْیا تُکثِرُ الْهَمَّ وَ الْحُزْنَ وَ الزُّهْدُ فِی الدُّنْیا یرِیحُ الْقَلْبَ وَ الْبَدَنَ.» دلبستگی و علاقه به دنیا موجب افزونی غم و اندوه می‌شود، و زهد و بی‌رغبتی به دنیا راحت دل و آسایش تن را به همراه دارد. (خصال شیخ صدوق؛ ج ۱؛ ص ۷۳، روضة الواعظین ج ۲؛ ص ۴۴۱‌، مشکاة الأنوار ص ۲۶۹)

سه ویژگی است که در هر کس باشد ایمانش به کمال رسیده است: هنگامی که راضی و خوشحال است به سوی گناه و باطل کشیده نشود، هنگامی که غضبناک و ناراحت است از حق فاصله نگیرد، و هنگامی که قدرت و توان دارد به آنچه حقش نیست دست درازی نکند.

خوشحال کردن مومن این سخن رسول خدا (ص) بطور صحیح به من رسیده است که فرمود: «أفضَلُ الأَعمالِ بَعدَ الصَّلاةِ إدخالُ السُّرورِ فی قَلبِ المُؤمِنِ بِما لا إثمَ فیهِ» بعد از نماز با فضیلت ترین اعمال خوشحال کردن دل مومن است به‌گونه‌ای که همراه با معصیت نباشد.

*برکات مسجد (از من خواستند که حدیثی از جدم رسول خدا (ص) نقل کنم. گفتم: آری از رسول خدا (ص) شنیدم که می‌فرمود:) «مَنْ أَدْمَنَ إِلَی الْمَسْجِدِ أَصَابَ الْخِصَالَ الثَّمَانِیةَ آیةٌ مُحْکمَةٌ أَوْ فَرِیضَةٌ مُسْتَعْمَلَةٌ أَوْ سُنَّةٌ قَائِمَةٌ أَوْ عِلْمٌ مُسْتَطْرَفٌ أَوْ أَخٌ مُسْتَفَادٌ أَوْ کلِمَةٌ تَدُلُّهُ عَلَی هُدًی أَوْ تَرُدُّهُ عَنْ رَدًی وَ تَرْکهُ الذَّنْبَ خَشْیةً أَوْ حَیاء.» هر کس پیوسته به مسجد برود، حدّاقل به یکی از هشت چیز دست می‌یابد: آیتی استوار، یا فریضه‌ای عمل شده، یا سنّتی برپا، یا دانشی نو، یا برادری قابلِ استفاده، یا سخنی که او را به هدایت رهنمون شود، و یا از هلاکت بازش دارد، و یا ترک گناه از سرِ ترس یا حیا.

مثل اهل‌بیت من مثل باغی است که یک سال، گروهی از آن اطعام می‌شوند و سال دیگر گروهی دیگر بهره‌مند می‌گردند. و در آخر گروهی بیایند با قدرت و امکانات فزونتر، از دریا وسیع تر و عمیق تر هستند و میوه‌های نیکوتری از این باغ می‌چینند. آیا امّتی که من و پس از من دوازده نفر سعادتمند و خردمند در آغاز آن باشیم و مسیح فرزند مریم در آخر آن باشد، ممکن است نابود شود؟ اما در این میان کسانی نابود می‌شوند که میوه هرج و مرج هستند، آنها از من نیستند و من هم از آنان نیستم.

هر کس خدا را اطاعت کند، بلند مرتبه اش سازد. هر کس معصیت خدا را مرتکب شود، پست و حقیرش کند. هر کس نیت خویش را برای خدا خالص کند، آراسته و زیبایش کند. هر کس به آنچه در دست خداست اعتماد کند، بی‌نیازش کند. و هر کس در مقابل خدا تکبر ورزد، ذلیل و خوارش کند.

یا علی! تو حجت خدایی و تو باب (ارتباط با) خدایی، و تو راه به سوی خدایی، و نبأ عظیم و صراط مستقیم و مثل اعلای الهی تو هستی. یا علی! تو امام مسلمین و امیر المؤمنین، و بهترین وصیین، و آقای صدّیقین هستی. یا علی! تو فاروق اعظم (جداکننده حقّ از باطل) و صدّیق اکبر هستی. یا علی! تو جانشین من بر امّتم، اداکننده دیون من، و انجام دهنده وعده‌های من هستی. یا علی! تو پس از من مظلوم خواهی شد. یا علی! پس از من از تو جدا خواهند شد. یا علی! پس از من محجور و غریب خواهی شد. خدا را گواه می‌گیرم و هر کس از امت حضور دارد را شاهد می‌گیرم که حزب تو همان حزب من است و حزب من نیز حزب خداست، و البته حزب دشمنان تو نیز حزب شیطان است.

خداوند متعال اطاعت مرا بر شما لازم و از نافرمانی من شما را نهی کرده است، تبعیت از فرمان مرا بر شما واجب کرده است و پس از من اطاعت از علی را نیز بر شما واجب کرده است همانگونه که اطاعت من بر شما واجب است، و شما را از معصیت علی نهی کرده است همانگونه که شما را از نافرمانی من نهی کرده است، و علی را برادر و وزیر و وصیّ و وارث من قرار داده است. علی از من و من از علی هستم، محبت به علی ایمان و دشمنی با او کفر است، کسی که او را دوست دارد مرا نیز دوست دارد، و دشمن او دشمن من نیز است. او مولای هر کسی است که من مولای اویم و من مولای هر زن و مرد مسلمانم، و من و او دو پدر این امت هستیم.

*سروران جوانان بهشت رسول خدا (ص) بارها و بارها می‌فرمودند: «‌ الحسن و الحسین سیدا شباب أهل الجنّة» حسن و حسین سروران جوانان اهل بهشت هستند.

و تو اوّلین کس هستی که وارد بهشت میشوی در حالی که پرچم مرا در دست داری که پرچم حمد است و هفتاد قطعه دارد و هر قطعه آن از ماه و خورشید وسیع‌تر است. و تو صاحب درخت طوبی در بهشت هستی، اصل آن در خانه تو و شاخه‌هایش در خانه شیعیان و دوستاران تو است.

ای علی من و تو، و دو فرزندت حسن و حسین، و نه نفر از اولاد حسین پایه‌های دین و استوانه‌های اسلام هستیم، هر کس از ما پیروی کند نجات یابد، و هر کس از فرمان ما سر پیچد راهش بسوی آتش خواهد بود.

صبح یک روزی جبرئیل خوشحال و خندان بر من نازل شد، پرسیدم: دوست عزیزم جبرئیل، دلیل این خوشحالی و شادمانی چیست؟ پاسخ داد: ای محمد، چگونه خوشحال نباشم در حالی که چشمم روشن گشته است به کرامتی که خداوند به برادر، جانشین تو، و پیشوای امت تو، علی بن ابی طالب عنایت کرده است. پرسیدم: خداوند چگونه برادرم و پیشوام امتم را کرامت بخشیده است؟ گفت: دیشب که علی بن ابی طالب مشغول عبادت بود خداوند به ملائکه و حاملان عرش خود مباهات کرد و گفت: ملائکه من و حاملان عرش من، بنگرید به کسی که بعد از پیامبرم محمد حجت من در زمین است، بنگرید چگونه در برابر عظمت من تواضع کرده و صورت بر خاک نهاده است! شما را شاهد می‌گیرم که او پیشوای خلق من و مولای بندگانم است.

و خداوند در صلب او نطفه‌ای پاک و پاکیزه و مبارک قرار داده است. دعاهایی به حسین تعلیم داده شده است که اگر هر مخلوقی آنها را بخواند خداوند متعال وی را به همراه او محشور می‌فرماید و در آخرت شفیع او خواهد بود، و خداوند ناراحتی او را برطرف خواهد کرد، و به واسطه آن دعاها قرض او را اداء کرده، کارش را آسان و راهش را روشن می‌کند، او را در مقابل دشمن قوی، و عیوب او را آشکار نخواهد کرد.

روزی خدمت جدّم رسول خدا (ص) رسیدم، «اُبیّ بن کعب» نیز در آنجا حضور داشت، رسول خدا (ص) خطاب به من فرمودند: خوش آمدی ای أبا عبد اللَّه! ای زینت بخش آسمانها و زمین‌ها! اُبیّ پرسید: ای رسول خدا، چگونه ممکن است کسی غیر از شما زینت بخش آسمانها و زمین‌ها باشد؟ رسول خدا (ص) پاسخ دادند: قسم به خدائی که به حقّ مرا به پیامبری فرستاده ‌ است، مقام حسین بن علیّ در آسمان بالاتر از مقام او در زمین است، در طرف راست عرش الهی درباره او چنین نوشته شده است: چراغ هدایت و کشتی نجات، امام استوار، مایه عزّت و افتخار و دریای علم و گنجینه الهی.

(رسول خدا (ص) بر سر سفره غذا نیز به ما تعلیم می‌داد و هنگام نوشیدن آب هم ما را به یاد خدا می‌انداخت. آن بزرگوار:) «إِذَا أَکلَ طَعَاماً یقُولُ اللَّهُمَّ بَارِک لَنَا فِیهِ وَ ارْزُقْنَا خَیراً مِنْهُ وَ إِذَا أَکلَ لَبَناً أَوْ شَرِبَهُ یقُولُ اللَّهُمَّ بَارِک لَنَا فِیهِ وَ ارْزُقْنَا فِیه» رسول خدا (ص) هنگام خوردن غذا چنین دعا می‌کردند: «خداوندا، برای ما در این غذا برکت عنایت فرما و خیر آن را روزی ما فرما» و هنگامی که نوشیدنی و یا شیر می‌خورد چنین دعا می‌کردند: «خداوندا، برای ما در این نوشیدنی برکت عنایت فرما و روزی ما را در آن قرار ده.» (عیون اخبار الرضا ع ج ۲ ص ۳۹)

(از من خواستند که حدیثی از جدم رسول خدا (ص) نقل کنم. گفتم: آری از رسول خدا (ص) شنیدم که می‌فرمود:) «مَنْ أَدْمَنَ إِلَی الْمَسْجِدِ أَصَابَ الْخِصَالَ الثَّمَانِیةَ آیةٌ مُحْکمَةٌ أَوْ فَرِیضَةٌ مُسْتَعْمَلَةٌ أَوْ سُنَّةٌ قَائِمَةٌ أَوْ عِلْمٌ مُسْتَطْرَفٌ أَوْ أَخٌ مُسْتَفَادٌ أَوْ کلِمَةٌ تَدُلُّهُ عَلَی هُدًی أَوْ تَرُدُّهُ عَنْ رَدًی وَ تَرْکهُ الذَّنْبَ خَشْیةً أَوْ حَیاء.» هر کس پیوسته به مسجد برود، حدّاقل به یکی از هشت چیز دست می‌یابد: آیتی استوار، یا فریضه‌ای عمل شده، یا سنّتی برپا، یا دانشی نو، یا برادری قابلِ استفاده، یا سخنی که او را به هدایت رهنمون شود، و یا از هلاکت بازش دارد، و یا ترک گناه از سرِ ترس یا حیا. (المحاسن؛ ج ۱؛ ص ۴۸)

یا علی! تویی مظلوم بعد از من، وای بر کسی که به تو ظلم و تعدّی کند، و خوشا بحال کسی که از تو پیروی کند و دیگری را به تو ترجیح ندهد

و اکنون کار به اینجا رسیده است که در هر شهری سخنرانان وابسته به این حاکمان جور بر فراز منبرها تکیه زده‌اند. با دستی گشاده هر کاری بخواهند انجام می‌دهند، و بر روی زمین کسی باقی نمانده است که به مقابله با آنان برخیزد! مردم را برده خود ساخته‌اند و کسی قدرت دفاع از خود ندارد. برخی از این حاکمان مستبد و دیکتاتور هستند و برخی کینه توز و بدخواه که بر سر مردم بیچاره و مستضعف می‌کوبند و بر آنها سخت می‌گیرند! آنها به خدایی که آغازگر آفرینش است و بازگرداننده خلق به روز قیامت است، اعتقادی ندارند!