بریده‌هایی از کتاب خمپاره های نقلی

نیش نگهبان نی‌قلیونی جوان تا بناگوش باز می‌شود و می‌گوید: «فاتحه‌اش رو بخون آقا دارعلی. تک خورده.»

می‌روم و زیر سیبل کَل‌ایاز چهارزانو می‌نشینم. فرمانده مرتضی مبهوت خودش را به من می‌رساند و تشر می‌زند: «از جونت سیر شدی دارعلی؟ چرا رفتی زیر سیبل کَل‌ایاز نشستی؟» لبخند کشداری تحویل مرتضی می‌دهم و می‌گویم: «برعکس، با تیراندازی کَل‌ایاز، هیچ‌جا امن‌تر از سیبل نیست قربون.»