بریده‌هایی از کتاب همبستر با رودخانه ها

وقتی تویی مخاطب این شعر، بی‌گمان باید دوباره گیر کند در گلو «سلام»

از روسری آن صورت ماه آمده بیرون انگارکه ماه از دل چاه آمده بیرون

بیا بگذار سر بر شانه‌های خسته‌ام یک‌بار اگر با اشک من پیراهنت لک برنمی‌دارد

یک ثانیه غافل شدن از فکر تو؟ هیهات صد حور اگر دور و برم ریخته باشد

سرنوشت ما مترسک‌های جالیزی، همین است تا خدا در دست مشتی بی‌خبر افتاده باشد

به ساقه‌های تو دستم نمی‌رسد، رفته است انار سرخ تو با نرخ زعفران بالا

به جرم سادگی این روزها ما را نمی‌بینند و می‌سازند بعد از مرگمان افسانه‌ای از ما

عشق وقتی نیمه‌جان باشد، تنفر بهتر است

گفتم دلم قصری درندشت است، راحت باش! گفتی ولی دلتنگ بودی، جا کم آوردم

خوب می‌داند چه حالی دارد از جنگل بریدن هر سپیداری که در پای تبر افتاده باشد