بریده‌هایی از کتاب هزج مثمن اخرب مکفوف مجبوب

ما این کم و کاست را نمی‌دانستیم دل آنچه که خواست را نمی‌دانستیم باورکن اگر عنایت عشق نبود دست چپ و راست را نمی‌دانستیم

رفتند پرنده‌های نقاشی من من مانده‌ام و مداد رنگی‌هایم

زیبایی تو خواب مرا ریخت به هم آرامش مرداب مرا ریخت به هم زیبا تر از آنی که تحمل بکنم زیبایی‌ات اعصاب مرا ریخت به هم

انگار همیشه جای یک تن خالی است انگار کسی نیست نه! اصلن خالی است یک نیمکت نشسته دارم در خود جای دو نفر همیشه در من خالی است

با تو دل من پر از کبوتر شده است حال من و شعرهام بهتر شده است حالا تو منی و من تو هستم، با تو تنهایی من چند برابر شده است

می‌گریم و چشمهایم از ابر پر است کافی است که دیگر دلم از صبر پر است

خوش‌خطّ و تمیز و شیک، عاشق شده است افتاده به جیک جیک، عاشق شده است یک قلب کشیده است و تیری در آن خودکار سیاه بیک عاشق شده است

مرگی که همین وظیفه زندگی است مُهری است که بر صحیفه زندگی است اشک همه را اگر چه در می‌آرد بامزه‌ترین لطیفه زندگی است

ای اصل امید! بیم‌ها را دریاب بابای همه! یتیم‌ها را دریاب هر چند خدا خودش کریم است آقا لطفی کن و یاکریم‌ها را دریاب

سرمایه گذاشتیم ما در نیزه در تیر سه شعبه زره و سر نیزه شمشیر فروشی بزرگی زده‌ایم باید برود این همه سر بر نیزه

چندی است دلم به کوچه عقل زده است دیوانه چه داند که چه خوب و چه بد است؟ عشق تو به غیر درد سر نیست ولی قربان سری که درد کردن بلد است