بریده‌هایی از کتاب هزج مثمن اخرب مکفوف مجبوب

من خسته‌ام از توالی زندگی‌ام از این همه ماست‌مالی زندگی‌ام انگار فقط سکوت انداخته‌اند بر روی نوار خالی زندگی‌ام

هر روز به ما اگر که سر هم بزنی... بر ریشه خواب ما تبر هم بزنی... آقا! تو که خوب می‌شناسی ما را زنگ در خانه را اگر هم بزنی...

تا دید مرا، گفت که خوشحالم، مُرد دردی نکشید و گوهرم را هم بُرد شرمنده روی ماهتم سعدی جان اعضای مرا همین بنی آدم خورد

هر چند کلاس درس او یک واحه است راهی که به آنجا نرسد بی‌راهه است پیران همه طفل مکتب او هستند این پیر طریقتی که خود شش‌ماهه است

باران که گرفته است تسبیح به دست دارد صلوات می‌فرستد بر تو

خورشید که با چراغ از اینجا رد شد انگار که یک کلاغ از اینجا رد شد شب حاکم مطلق جهان است اینجا روز از سر اتفاق از اینجا رد شد

ای اصل امید! بیم‌ها را دریاب بابای همه! یتیم‌ها را دریاب هر چند خدا خودش کریم است آقا لطفی کن و یاکریم‌ها را دریاب

در حیرتم از این همه تعجیل شما از این همه صبر و طول و تفصیل شما ما خیر ندیده‌ایم از سال قدیم این سال جدید نیز تحویل شما

از مزرعه‌های کوچک بعضی‌ها برچیده شود مترسک بعضی‌ها آقا، خودمانیم چه کیفی دارد وقتی بزنی به برجک بعضی‌ها

پا بر سر ما گذاشت هر کس، برخاست یک عمر برای دیگران پلّه شدیم